" Yarın akşam Açelya'yla dini nikahımız kıyılacak "
Duygusuz bir şekilde baktı karşısında yüzü hiç kızarmayan adama Deniz. Demek ki oynadığı oyunlar başarıya ulaşmış ve Batur istediğini elde etmişti. Şahit olduğu telefon konuşmalarından anlamıştı ki bu adam seviyorum dediği kadının canını yakacaktı. Buna da aşk diyecekti. Yüzüne haykırmak isterdi Deniz kafatasının içinde taşıdığı gereksiz beyninin ne kadar hastalıklı olduğunu. Yapmayacaktı ama korktuğu için değil. Batur'dan korkmuyordu artık. Umursamadığı için dile getirmeyecekti ruh hastası olduğunu. Açelya denen kadının derdi de onu ilgilendirmezdi. Zaten omuzlarında dünyanın yükünü taşıyor gibiydi başkalarının yükünü de sırtlanamazdı. Daha kendini zar zor koruyordu. Hatta koruyorda sayılmazdı. Batur hala bir yolunu bulup yaralıyordu.
