"Ano, masarap ba?" tanong ko kina Benedict at Bryan nang makita ang galak sa mukha nila habang kinakain ang friend chicken.
Marami ang in-order ko, inisip ko na lang na ito ang unang pagkakataon na nakakain sila kaya nilubos ko na rin. Hindi ko kasi alam kung kailan ang sunod dahil pag-iipunan ko naman ang magiging bahay namin.
Kung hindi ako makakabili ng bahay sa murang halaga ay balak kong magpatayo na lang. Alam kong maaga pa para mangarap pero wala naman sigurong masama.
Ang daming nakalista sa isipan ko na mga dapat gagawin. Nakalinya pa riyan ang pagpapa-aral ko sa dalawa, ang kinabukasan nila, ang kalusugan ni Inay.
Basta marami na hindi ko na nagawang maisama ang sarili ko, kasi sa isiping mapapaaayos ang kalagayan nilang tatlo ay masaya na ako— saka na lang siguro ako.
"Oo,
