Bebeğimizin kalp atışını duyduğum an yaşadığım duygu karmaşası beni allak bullak etmişti. Sevinçten gözlerim yaşarmış ve fırlayıp Cihangir’e sarılmamak için kendimi zor tutmuştum. Cihangir’in gözlerinde de benimkiyle aynı şeyleri gördüğümdeyse mutluluğum daha da artmıştı. O benden çok önce istemeye başlamıştı çocuklarımız olmasını ve şuan yüreği muhtemelen deli gibi atıyordu bu isteğine yaklaşmaya başladığı için. Karnımda ikimizin bebeği vardı ve o minicik kalbi atmaya başlamıştı bile. İşte o an ben de içimde büyüyen mucizenin ne kadar önemli ve korunası olduğunu daha iyi hissetmiştim. Gebeliğimin büyük bölümünü yalnız geçirecektim ve yavrumu her şekilde koruyup, iyiliği için önlem almak benim görevimdi.
Birlikte yemek yedikten ve markete uğradıktan sonra eve geçip aldıklarımızı eve taşı
