Cihangir gittikten sonra yine o tanıdık duyguyla kala kaldım. Onun varlığından boşalan evimizde yerine konulamaz bir eksiklik oluşmuştu. Onu yolcu ettikten sonra yıkanıp pijamalarımı giymiş ve yatağımızda, evliliğimiz için aldığımız büyük yatağın bir köşesinde kıvrılıp yatmıştım. Elimi onun olması gereken yerde gezdirip yokluğuna sarıldım. Kim bilir ben bu rahat yatakta onu özlerken o beni burada bırakıp gitmenin sıkıntısına katlanarak dağlarda ne yapıyordu?
Bitmiyordu bu pislikler, bitmiyordu kötülük. Evinde, sıcak yatağında olması gereken binlerce adam ve kadın şuan bu vatanı korumak için dağlarda ve şehirlerde kötülükle savaşıyordu biz uyurken veya her şeyden habersiz uyanıkken. Birden istemsizce elim karnıma gitti. Cihangir’den çocuk sahibi olma isteğim öyle güçlü bir şekilde doldu k
