EP.24 #คู่หมั้น
992 Words
ไลลานาเงยหน้ามองหญิงสาวที่อ้างตัวว่าเป็นคู่หมั้นของไฟซัล เธอไม่เคยทราบเรื่องนี้มาก่อน อลันกับไฟซัลไม่เคยพูดถึงเรื่องคู่หมั้นเลยสักครั้ง ต้องโทษที่เธอไม่เคยรู้เรื่องข่าวคราวในแวดวงธุรกิจหรือแวดวงสังคมเลยสักนิด เพราะชีวิตของไลลานาวัน ๆ อยู่แต่กับงานอาสาหรือไม่ก็งานสังคมสงเคราะห์เท่านั้น
คุณไฟซัลมีคู่หมั้นแล้วอย่างนั้นเหรอ…
“คุณเข้าใจอะไรผิดแล้วล่ะมีนา ผมไม่เคยหมั้นกับคุณ นั่นมันเป็นเรื่องที่พวกตาแก่พูดกันเอาเอง ผมคิดว่าคุณก็น่าจะรู้เรื่องนั้นดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ” ในที่สุดไฟซัลก็ยอมเงยหน้ามองเธอ แถมยังมองด้วยแววตาเย็นชา ห่างเหิน จนคนถูกมองเผลอกำมือเบา ๆ
‘มีนา’ สาวสวยสุดไฮโซผู้มีชื่อเสียงอย่างมากในแวดวงสังคมชั้นสูง เธอทั้งสวย ทั้งเก่ง ดีกรีนักเรียนนอก แถมยังเสน่ห์แรงมาก หนุ่ม ๆ แทบจะทุกแวดวงสังคมต่างพากันขายขนมจีบเธอไม่เว้นวัน ทว่าเธอกลับไม่สนใจใคร เธอชอบใช้ชีวิตแบบอิสรเสรีมาตลอด ทำอะไรตามใจตัวเอง และเธอยังเป็นคู่หมั้นคู่หมายทางธุรกิจกับไฟซัลมาตั้งแต่เด็ก ๆ เพราะพวกผู้ใหญ่สนิทกันจึงจัดแจงจับคู่ให้ ซึ่งทั้งสองต่างไม่ได้เต็มใจและไม่เคยยอมรับมาโดยตลอด
เมื่อก่อนเธอเคยคิดแบบนั้น เพราะรู้สึกไม่ชอบท่าทีเย็นชาแถมยังหยิ่งยะโสของไฟซัลในทุกครั้งที่เจอกัน เธอเคยคิดว่าจะไม่มีวันหมั้นกับผู้ชายอวดดีคนนี้แน่ ๆ กระทั่งวันนี้…
ภาพของไฟซัลที่กำลังมองผู้หญิงคนหนึ่งด้วยแววตาอ่อนโยนมันทำให้เธอเปลี่ยนความคิด รอยยิ้มอบอุ่นที่แม้แต่คู่หมั้นอย่างเธอยังไม่เคยได้รับนั้นมันกลายเป็นของผู้หญิงคนอื่นได้ยังไง…
เธอไม่ยอมหรอก!
“นั่นสินะ เราไม่เคยหมั้นกันจริง ๆ สักหน่อย มันก็เป็นแค่ลมปากของพวกตาแก่จริง ๆ นั่นแหละ ถ้างั้นฉันไม่รบกวนพวกคุณแล้ว ขอตัว” ริมฝีปากสีแดงสดบิดยิ้ม เธอมองไฟซัลด้วยแววตานุ่มลึกยากจะหยั่งถึงก่อนหันหลังเดินจากไป ทำเอาคนถูกมองรู้สึกไม่ไว้ใจขึ้นมา
ไม่รู้ทำไม… แต่เขารู้สึกไม่ชอบใจรอยยิ้มของมีนาสุด ๆ
ผู้หญิงคนนี้เดิมทีก็ไม่น่าเข้าใกล้สักเท่าไหร่อยู่แล้ว เพราะกลิ่นของเธอมันเข้มข้นเกินไปจนเขาอยากจะอาเจียน
กลิ่นของความอวดดีแสนทะเยอทะยาน…
.
.
.
ไลลานาเข้าทำงานที่แวนเนอร์กรุ๊ปในตำแหน่งผู้ช่วยเลขามาเกือบหนึ่งเดือนแล้ว ทว่าตำแหน่งหน้าที่ที่แท้จริงของเธอกลับเป็นเหมือนหนูทดลองในห้องลับของไฟซัลเสียมากกว่า นอกจากการเข้าประชุมกับไฟซัลทุกครั้งและยังต้องไปไหนมาไหนกับเขาตลอดเวลาแล้ว เธอก็ไม่เคยได้รับมอบหมายงานใด ๆ จากอลันอีกเลย ทั้งที่เธอเคยเสนอตัวช่วยงานเขาหลายครั้ง แต่ก็โดนปฏิเสธกลับมาทุกครั้งเช่นกัน
“คุณอลันไม่ชอบฉันหรือคะ”
ตึง!
แฟ้มเอกสารในมืออลันร่วงตกกระทบโต๊ะทำงานทันทีที่ได้ยินประโยคคำถามตรง ๆ จากร่างบาง เขาหันมองไลลานาซึ่งยืนนิ่งอยู่หน้าประตูห้องรองประธาน เธอออกมายืนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมเขาไม่ทันสังเกตเห็นเลย…
“คุณพูดอะไรนะครับ?”
“ฉันถามว่าคุณไม่ชอบฉันหรือคะ” ไลลานาย้ำถามประโยคเดิมอีกครั้ง ดวงตาหวานจดจ้องดวงตาคมอย่างจริงจัง ราวกับเฝ้ารอคำตอบจากเขา
“ทำไมถามแบบนั้นล่ะครับ” อลันกระแอมเบา ๆ ปรับสีหน้ากลับมานิ่งเรียบแสร้งอ่านเอกสารการประชุมในมือต่อไป หลายวันมานี้เขาพยายามหลบเลี่ยงไลลานามาตลอด แม้เธอจะพยายามเข้ามาวนเวียนอยู่รอบตัวเขาเพื่อของานทำเสมอก็ตาม
“ก็คุณไม่ยอมให้ฉันทำงานอะไรเลยนี่คะ หรือเพราะกลัวว่าฉันจะทำงานผิดพลาดคะ ถ้าเป็นแบบนั้น...”
“ไม่ใช่หรอกครับ” เธอพูดยังไม่ทันจบ เสียงเข้ม ๆ ของไฟซัลดังแทรกมาจากด้านหลังขัดไว้เสียก่อน ไลลานาถอยตัวหลบออกมาจากทางเดินหน้าประตู ไฟซัลเหลือบมองเลขาคนสนิทเล็กน้อย แอบเขม่นตาใส่หน่อย ๆ ก่อนหันมองไลลานา “คุณอยากทำงานเหรอครับ”
เขาถามคำถามนี้กับเธออีกแล้ว ทั้งที่ก็รู้อยู่แก่ใจแท้ ๆ
“ค่ะ ฉันอยากทำงานให้สมกับเป็นตำแหน่งงานและเงินเดือนที่คุณให้มาค่ะ” คำตอบของเธอทำชายหนุ่มทั้งสองเงียบไปชั่วครู่ ก่อนรองประธานหนุ่มจะถอนหายใจออกมาเบา ๆ
“เข้าใจแล้วครับ ตั้งแต่วันนี้ไปนอกจากงานในห้องแลป ผมอนุญาตให้คุณช่วยงานอลันได้แล้วกันครับ”
“จริงเหรอคะ?” รอยยิ้มน้อย ๆ ผลิบานด้วยความดีใจ เป็นรอยยิ้มที่ทำเอาชายหนุ่มทั้งสองถึงกับเหม่อมองค้างไปชั่วขณะ “ถ้าอย่างนั้นฉันขอฝากตัวด้วยนะคะคุณอลัน จากนี้ไปคุณมอบหมายงานให้ฉันได้ทุกอย่างเลยค่ะ ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่และจะตั้งใจทำงานให้ดีที่สุดค่ะ”
“…”
ท่าทางขยันขันแข็งของไลลานาทำอลันนึกปวดหัวขึ้นมาตงิด ๆ เขาเหลือบมองเจ้านายตัวเองด้วยสายตาคมกริบ จู่ ๆ ก็หางานเพิ่มให้เขาอีกแล้ว ปกติเขาทำงานทุกอย่างเองคนเดียวก็รวดเร็วแม่นยำไม่เคยผิดพลาด และเขาไม่ชอบทำงานร่วมกับใคร ยิ่งเป็นผู้หญิงเขายิ่งไม่คิดจะเฉียดใกล้ อลันเองก็มีนิสัยโลกส่วนตัวสูงไม่ต่างจากไฟซัลเลย ไม่สิ เขาอาจจะโลกส่วนตัวสูงมากกว่าไฟซัลด้วยซ้ำไป
หาเรื่อง… หาเรื่องชัด ๆ เลย!
- Writer
