“นะ นี่แก…!” รัศมีเบิกตากว้าง มือไม้สั่นเทาด้วยความตกใจ เธอคาดไม่ถึงว่าคชาจะเดาสถานการณ์ออก เรื่องที่เกิดขึ้นกับพีรพัฒน์เธอไม่ได้ตั้งใจ แต่เพราะเขาชอบขัดใจเธอ ชอบขัดขวางความสุขของเธอ ทั้งคู่จึงมีปากเสียงกัน ก่อนพีรพัฒน์จะพลาดตกบันไดไปเพราะเธอเป็นคนผลัก แต่จะให้ใครรู้เรื่องนี้ไม่ได้ เธอไม่อยากมีความผิดติดตัวนะ
“ไม่ต้องห่วงครับ ผมไม่พูดอะไรหรอก”
“แกพูดจริงเหรอ” รัศมีหรี่ตามองลูกชายตัวเอง เธอไม่คิดว่าคชาจะว่าง่ายแบบนี้ แม้ว่าเขาจะเป็นลูกชายแท้ ๆ ของเธอ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกไม่ได้ดีอะไรขนาดนั้น
“จริงสิ ยังไงแม่ก็เป็นแม่ของผมนะครับ” ริมฝีปากหนาบิดยิ้มชั่วร้ายจนรัศมีรู้สึกขนลุก “แต่ผมมีข้อแม้”
นั่นประไร! คนอย่างคชาน่ะหรือจะทำอะไรโดยไม่หวังผลตอบแทน เป็นไปไม่ได้!
“แม่จะต้องช่วยผมเรื่องไลลา”
“อะไรนะ? นี่แกจะให้ฉันช่วยเรื่องนังเด็กนั่นงั้นเหรอ? แกบ้าไปแล้วหรือไง! ยังคิดจะดึงมันกลับเข้าม
