“สวัสดีค่ะ พี่คชา” ร่างบางยกมือไหว้ เธอถอยหลังห่างจากเขาหลายก้าว ท่าทางตื่นกลัวราวกับลูกแมวของไลลานาเรียกรอยยิ้มชั่วร้ายมุมปากคนที่มีสถานะเป็น ‘พี่ชาย’ ทางกฎหมายของเธอ
“สบายดีหรือเปล่าไลลา ทำไมถึงไม่กลับมาที่บ้านบ้างเลย รู้ไหมว่าพี่ ‘คิดถึง’ แค่ไหน” เขาเน้นคำว่าคิดถึงด้วยน้ำเสียงเหยียบเย็น ไลลานาเม้มปากก้มหน้านิ่ง เธอกำสองมือที่เริ่มสั่นเทา
สงบใจไว้ไลลา… เพื่อคุณพ่อนะ
“พูดอะไรของแกน่ะคชา ไปคิดถึงมันทำไมนังเด็กเนรคุณนี่” รัศมีต่อว่าลูกชาย เธอนึกขัดใจเสมอเวลาเห็นคชาพูดจาดีกับไลลานา ทั้งที่เธอเสี้ยมสอนคชามาตั้งแต่เด็ก ๆ ว่าอย่าไปให้ความสำคัญนังเด็กคนนี้มากนัก แต่คชาก็ไม่ยอมเชื่อฟังแถมยังชอบเข้าข้างไลลานาเสมอ
ทว่า… ใครเลยจะรู้ว่าเบื้องหลังรอยยิ้มแสนใจดีของคชา และการเข้าข้างเอาใจใส่ไลลานาอยู่เสมอนั้น มันมีความน่าขยะแขยงแอบแฝงอยู่ และเธอก็เคยได้เจอกับตัวเมื่อหลายปีก่อน
‘พี่คชาจะทำอะไรคะ?’ เ
