EP.17 #กระตุกหนวดเสือ

1070 Words

“ทำอะไรกัน?!” น้ำเสียงเย็น ๆ ดังจากหน้าประตูห้องทำงานเรียกสายตาคนทั้งสองหันมองอย่างพร้อมเพรียงกัน ใบหน้าหล่อเหลามีแววทะมึนทึงของรองประธานหนุ่มปรากฏสู่สายตา ร่างสูงก้าวเดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางเร่งร้อน ก่อนจะ… หมับ “จะอยู่ท่านี้อีกนานไหมครับ?” มือหนาดึงแขนเรียวของไลลานาให้ลุกขึ้นยืนเพราะเธอยังคงค้างอยู่ที่ท่าคร่อมทับบนตัวของเลขาหนุ่ม และดูเหมือนคนทั้งสองจะมัวแต่อึ้งมากไปหน่อยถึงได้ค้างอยู่ท่านั้นนานเหลือเกิน ถ้างั้นเขาจะช่วยแยกทั้งคู่ออกจากกันให้เอง “อ๊ะ… ขะ ขอโทษค่ะ” ไลลานาหน้าร้อนฉ่าด้วยความอาย เธอเองก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าเมื่อครู่คร่อมทับอยู่บนตัวชายหนุ่ม ถ้าไฟซัลไม่มาช่วยดึงเธอขึ้น เธอคงได้อับอายมากกว่านี้แน่ ๆ “มันเกิดอะไรขึ้นกันครับ ทำไมคุณถึงไปอยู่บนตัวไอ้… อะแฮ่ม! ทำไมถึงไปอยู่ในท่านั้นได้ครับ” ไฟซัลกดข่มความไม่พอใจเอาไว้เมื่อเห็นว่าดวงตากลมโตกำลังจ้องมองเขาอยู่ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเขม่นสายตาดุดันไปทางเลขาคนสนิท อลันลุกขึ้นยืนตามปกติแล้ว สีหน้าของเขากลับมาเรียบนิ่งราวกับก่อนหน้านี้ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น “คือเมื่อกี้… คุณอลันสะดุดล้มค่ะ ฉันก็เลยคว้าเขาเอาไว้ แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะล้มไปด้วย จริงสิ คุณไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?” ไลลานาอธิบายเสียงหวาน ก่อนจะหันมองอลันด้วยสายตาห่วงใย การกระทำของเธอนั้นมีผลต่ออารมณ์ของผู้ชายทั้งสองแตกต่างกัน คนหนึ่งหลบสายตา รู้สึกประหม่า ส่วนอีกคนกำลังกัดฟันกรอด ๆ “ฮึ! ตัวก็ตั้งใหญ่โต ทำอีท่าไหนให้ล้มเข้าล่ะ” ไฟซัลเลิกกัดฟันแล้วหันไปกัดอลันตรง ๆ แทน เขากอดอกเชิดหน้า สายตาเอาเรื่องมองตรงไปทางเลขาตัวเอง ทั้งหมดทั้งมวลล้วนไม่ได้อยู่ในสายตาของไลลานา เพราะรองประธานหนุ่มจงใจหันหลังให้เธอ “เช้านี้คุณมีประชุมสำคัญ ผมขอตัวไปจัดเตรียมข้อมูลก่อน” อลันถอนใจเบา ๆ เขารู้ว่าเจ้านายของเขากำลังแสดงอาการไม่พอใจใส่เขาอยู่ และเขาคงไปกระตุกหนวดเสือเข้าให้ซะแล้ว “เออ รีบไปเลย! ถ้าในที่ประชุมผิดพลาดนะ ฉันไล่นายออกแน่” ไฟซัลยังคงพาลไม่เลิก ทว่าอลันกลับไม่ได้ถือสาหาความ เพราะเขาคุ้นชินกับอารมณ์แปรปรวนแสนเอาแต่ใจของเจ้านายหนุ่มแล้ว ส่วนคนที่ไม่คุ้นชินแถมยังเกร็งมากกว่าเดิมกลับเป็นไลลานาเสียเอง เธอทำท่าจะเดินตามหลังอลันออกไปด้วย แต่ต้องสะดุ้งโหยงกับน้ำเสียงเข้ม ๆ ด้านหลัง “นั่นคุณจะไปไหนครับ?!” “คะ? เอ่อ… ฉันจะตามไปเริ่มงานกับคุณอลันค่ะ” ไลลานาหันกลับมาตอบหน้าซีด เธอไม่เคยเห็นไฟซัลในโหมดอารมณ์ไม่ดีมาก่อน ปกติทุกครั้งที่เจอเขามักจะสุขุมและอมยิ้มเสมอ พอมาเจอแบบนี้เลยทำตัวไม่ถูก “ทำไมต้องตามเขาไปด้วยครับ” ไฟซัลนั่งลงที่เก้าอี้ทำงาน สายตาคมจ้องมองไลลานานิ่ง คนถูกมองอ้ำอึ้งเล็กน้อย “ก็… ก็ฉันเป็นผู้ช่วยเขาไม่ใช่เหรอคะ” เธอจำได้ว่าตำแหน่งงานของเธอคือผู้ช่วยเลขา เธอก็ต้องตามอลันออกไปเพื่อเรียนรู้งานจากเขา เธอเข้าใจผิดตรงไหนงั้นเหรอ… ไฟซัลจ้องมองหญิงสาวชั่วครู่ เสียงถอนหายใจออกมาเบา ๆ เขามองไปทางโต๊ะทำงานอีกตัวซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะทำงานของเขา และแน่นอนว่ามันตั้งอยู่ในห้องทำงานเดียวกับเขาด้วย “นั่นคือโต๊ะทำงานของคุณ ตั้งแต่วันนี้ไปคุณต้องนั่งทำงานตรงนั้นครับ” น้ำเสียงเฉียบขาดจากร่างสูงทำไลลานาเบิกตากว้าง เธอมองโต๊ะทำงานของตัวเองด้วยความงุนงงก่อนจะหันกลับมามองไฟซัลอีกครั้ง “โต๊ะทำงานฉันหรือคะ? ทะ ทำไมมันอยู่ในห้องคุณล่ะ?” “ทำไมจะอยู่ในห้องผมไม่ได้ล่ะครับ ในเมื่อผมจ้างคุณให้มาอยู่ข้าง ๆ ผม คุณก็ต้องอยู่ข้างผมตลอดเวลาสิครับ” ไลลานาถึงกับนิ่งอึ้งไปกับคำตอบของเขา เธอพลาดเองที่ไม่ได้ถามรายละเอียดหน้าที่ของตัวเองให้ดี ไม่คิดเลยว่ามันจะออกมาในรูปแบบนี้ “คุณลำบากใจเหรอครับ ไม่อยากนั่งทำงานใกล้ ๆ ผมเหรอ” คำถามของไฟซัลอยู่ใกล้ในระยะประชิดจนไลลานาตกใจเผลอถอยหลังไปสองก้าว เธอเกือบจะสะดุดล้ม โชคดีที่มือหนาคว้าแขนเอาไว้ “ระวังหน่อยสิครับ ถ้าคราวนี้คุณล้ม… ผมจะเป็นฝ่ายคร่อมคุณเองนะ” เฮือก! นั่นมันคำพูดกำกวมอะไรน่ะ แถมสายตาแพรวพราวราวกับกำลังเล่นสนุกของเขานั่นอีก นี่เธอทำเรื่องผิดพลาดครั้งใหญ่ไปแล้วจริง ๆ สินะ ผู้ชายคนนี้ทั้งอันตราย ทั้งไม่น่าไว้ใจ ทั้งไม่ควรจะอยู่ใกล้ พระเจ้าคะ… ได้โปรดช่วยลูกด้วยค่ะ! ลูกทำเรื่องผิดพลาดโดยการขายวิญญาณให้ซาตานไปแล้วค่ะ! . . . สิบนาทีต่อมา ไลลานาเดินกลับเข้ามาในห้องทำงานของไฟซัลอีกครั้ง เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ช่างน่าอับอายจริง ๆ เธอกลัวเขาถึงขนาดวิ่งหนีออกจากห้องทำงานเพื่อไปหลบหายใจหายคอในห้องน้ำ และที่น่าอายกว่านั้นก็คือตอนวิ่งออกมาเธอเจอกับอลันซึ่งนั่งทำงานอยู่หน้าห้อง แล้วเขาก็เงยหน้าจากเอกสารขึ้นมามองเธอด้วยนี่น่ะสิ “…” ไฟซัลแสร้งอ่านเอกสารในมือ ทำเป็นไม่สนใจร่างบางที่เดินย่องเข้ามาในห้องอย่างเงียบเชียบ ไลลานาเดินลัดไปนั่งที่โต๊ะของตัวเอง เธอได้แต่มองพื้นโต๊ะอย่างไม่รู้จะทำตัวอย่างไรต่อไป ดวงตาคมลอบมองหญิงสาวร่วมห้อง ริมฝีปากยกยิ้มบาง ๆ ยิ่งเห็นท่าทางประหม่าของเธอเขาก็ยิ่งรู้สึกอยากจะแกล้ง… อ่า… นี่เขาเสพติดนิสัยชอบแกล้งตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ?

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more