EP.18 #น้ำหอมประจำตัว

1141 Words

ก๊อก ๆ “ได้เวลาประชุมแล้วครับ” อลันเปิดประตูเข้ามาแจ้ง เขาชะงักกับบรรยากาศแปลก ๆ ภายในห้องเล็กน้อย เหลือบมองหญิงสาวที่นั่งตัวลีบอยู่ตรงโต๊ะมุมห้องทำงานที่เพิ่งถูกจัดขึ้นมาใหม่สด ๆ ร้อน ๆ เมื่อวานนี้ตามคำสั่งของเจ้าของห้อง ไฟซัลลุกขึ้นยืน ไลลานาจึงลุกตาม เธอทำตัวไม่ถูกเลยจริง ๆ ทำไมถึงน่าอึดอัดขนาดนี้นะ “คุณไปกับผมด้วยนะ ประชุมเสร็จแล้วเราจะไปทานกลางวันด้วยกัน” ไฟซัลหันมาพูดกับไลลานา น้ำเสียงของเขานุ่มนวลไม่คล้ายเป็นคำสั่ง แต่เป็นคำชวนเสียมากกว่า ไลลานาตอบรับก่อนเดินตามหลังคนทั้งคู่ออกมาจากห้อง รองประธานหนุ่มและเลขาเดินออกมายืนรอลิฟต์ฝั่งผู้บริหารขณะที่ร่างบางเดินตามหลังต้อย ๆ ทุกวินาทีภายในลิฟต์ไลลานาเกร็งจนไม่กล้ามองหน้าใคร เอาแต่ก้มหน้ามองพื้นตลอดทาง กระทั่งเดินมาถึงหน้าประตูบริษัท เธอก็ต้องชะงักเมื่อไฟซัลเปิดทางให้เธอขึ้นนั่งบนรถก่อน โดยมีอลันเป็นคนเปิดประตูให้ “เอ่อ… ฉันควรจะนั่งเบาะหน้าไม่ใช่หรือคะ” เธอรู้ตำแหน่งของตัวเองดี ในเมื่ออลันเป็นคนขับรถ เธอก็ควรนั่งเบาะหน้าด้านข้างเขา และไฟซัลผู้เป็นเจ้านายนั่งเบาะหลังถึงจะถูกสิ “ใครบอกกันครับ ต่อไปนี้คุณต้องนั่งเบาะหลังกับผมทุกครั้ง” “เอ๊ะ แต่ว่า…” “รีบขึ้นสิครับ คุณคงไม่อยากให้ผมเข้าประชุมสายหรอกนะ” ไฟซัลยักยิ้มมุมปากพูดดักทางคนตัวเล็ก เธอทำหน้าลำบากใจ มองไปทางอลันก่อนจะยอมขึ้นมานั่งแต่โดยดี ร่างบางขยับมานั่งชิดประตูอีกฝั่งเพื่อเปิดทางให้ร่างสูงตามขึ้นมานั่งได้สะดวก เธอหลบสายตาเขาไปมองทางอลันซึ่งขึ้นมานั่งตำแหน่งคนขับรถเรียบร้อยแล้ว ฟึ่บ… “อ๊ะ… ทะ ทำอะไรคะ?” เสียงหวานร้องตกใจเมื่อจู่ ๆ ร่างสูงข้างกายขยับเข้ามาใกล้จนเธอต้องเอนหลังจมไปกับเบาะ ไฟซัลยกยิ้มมุมปาก แววตาเจ้าเล่ห์ของเขาไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด “อลันขับรถแย่นะครับ คุณควรจะคาดเบลล์เอาไว้” ที่แท้เขาแค่จะดึงสายเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้เธอนั่นเอง ไลลานาเป่าปากออกมาเบา ๆ เมื่อเข็มขัดของเธอถูกคาดเสร็จ นี่ยังผ่านไปไม่ถึงครึ่งวัน ไฟซัลก็ทำเธอหัวใจจะวายไปไม่รู้กี่รอบแล้ว เธอจะทำงานร่วมกับผู้ชายคนนี้ได้จริง ๆ หรือเปล่านะ ไฟซัลคาดเข็มขัดตัวเองเสร็จก็มองออกไปนอกหน้าต่างรถ ริมฝีปากหนาลอบยิ้มจาง ๆ ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าไลลานาเป็นผู้หญิงน่ารัก พอได้มาอยู่ใกล้ ๆ ก็ยิ่งค้นพบว่าเธอไม่ใช่แค่น่ารักเฉย ๆ แต่โคตรจะน่ารักเลยล่ะ “ในที่ประชุมมีผู้หญิงประมาณหกคน คุณควรจะฉีดน้ำหอมก่อนเข้าไปนะ” อลันมองผ่านกระจกส่องหลังสบตากับไฟซัล ทุกครั้งที่ไฟซัลต้องเข้าประชุม เขาจำเป็นต้องเช็คเพศของผู้ร่วมประชุมเสมอ วันนี้ก็เช่นกัน “ไม่จำเป็น ฉันมีเธออยู่ข้าง ๆ แล้วนี่” คำตอบของไฟซัลช่างไม่ยี่หระต่อสิ่งใด ขณะที่อลันขมวดคิ้วกลุ้มใจแล้ว “อย่าประมาทดีกว่านะ เป็นอะไรขึ้นมามันไม่คุ้ม” น้ำเสียงอลันเข้มขึ้นไร้หางเสียง เวลาที่เขาซีเรียสมักจะละทิ้งความสุภาพ มีหลายครั้งที่เขาต้องคอยย้ำคอยเตือนไฟซัลไม่ให้ใช้ชีวิตอย่างประมาท ซึ่งปกติไฟซัลจะทำตามเพื่อตัดปัญหาฟังคำบ่นน่ารำคาญของเขา “ฉันไม่ได้พกมา” ทว่าคราวนี้ดูเหมือนว่าไฟซัลจะดื้อรั้นเกินไป “ว่าไงนะ? ทำไมนายถึงไม่พกน้ำหอมมา นี่มันเรื่องสำคัญนะไฟซัล” อลันหันมามองไฟซัลหลังจากรถจอดติดไฟแดง สรรพนามของเขาเปลี่ยนไปตามอารมณ์คุกรุ่น ตั้งแต่ไฟซัลคิดค้นน้ำหอม DGP สูตรพิเศษขึ้นมา เขาไม่เคยปล่อยให้มันห่างกายเลยสักครั้ง ต้องพกติดตัวตลอดเวลาไม่ต่างจากโทรศัพท์หรือกระเป๋าสตางค์ ทว่าวันนี้เขากลับจงใจไม่พกมันมา นี่เขาประมาทเกินไปหรือเปล่า? “อย่าโอเว่อร์น่าอลัน ขับรถไปเถอะ ฉันไม่เป็นไรหรอกน่า” ไฟซัลบอกปัดตัดความรำคาญ อลันถอนหายใจหนัก ๆ ก่อนมองไปทางไลลานาซึ่งกำลังนั่งมองคนทั้งคู่คุยกันด้วยสีหน้างุนงง เธอพอจะรู้เรื่องน้ำหอม DGP ที่ไฟซัลมักใช้ฉีดพรมเป็นประจำเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากับเพศตรงข้าม เธอไม่เคยเห็นน้ำหอมนั่น แต่ก็แอบคิดว่ามันน่าอัศจรรย์มาก และไฟซัลก็เป็นอัจฉริยะจริง ๆ ที่สามารถคิดค้นน้ำหอมสูตรนี้ขึ้นมาได้ “วันนี้ในห้องประชุม คุณห้ามอยู่ห่างจากเขานะครับ” “คะ? เอ่อ… เข้าใจแล้วค่ะ” เธอตอบรับต่อคำสั่งของอลันโดยอัตโนมัติ ถึงจะยังไม่ค่อยเข้าใจอยู่มาก แต่ก็จะพยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ในขณะที่ไลลานากำลังมุ่งมั่นตั้งใจ ไฟซัลกลับนั่งเท้าคางมองไปนอกหน้าต่าง ริมฝีปากยกยิ้มพอใจเหลือแสน เมื่อมาถึงห้องประชุม ไฟซัลหยุดยืนหน้าประตูทางเข้า ไลลานาเงยหน้ามองเขาจึงพบว่าเขากำลังมองเธออยู่เหมือนกัน “อยู่ใกล้ ๆ ผมไว้นะ นี่จะเป็นครั้งแรกที่ผมเข้าประชุมโดยไม่พึ่งพาน้ำหอม DGP” ได้ยินดังนั้น ร่างบางรีบขยับเข้ามายืนใกล้ ๆ เขาทันที เธอไม่รู้หรอกว่าตำแหน่งหน้าที่ของเธอคืออะไร แต่ถ้าเธอสามารถทำประโยชน์อะไรให้กับไฟซัลได้เธอก็ยินดีจะทำ การประชุมใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงเต็ม ๆ ซึ่งตลอดหนึ่งชั่วโมงนั้น ไลลานานั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ด้านข้างไฟซัลไม่ห่างไปไหน มีบางครั้งที่รองประธานหนุ่มขยับหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวคล้ายกระซิบบางอย่าง ถ้ามองจากสายตาคนอื่นก็เหมือนกับเจ้านายกำลังปรึกษาเลขาทั่วไป ทว่า… ในความเป็นจริงมันกลับไม่ใช่แบบนั้น “กลิ่นของคุณช่วยผมได้มากจริง ๆ นะครับ” นี่คือสิ่งที่ไฟซัลกระซิบบอกไลลานาพร้อมกับเสียงสูดลมหายใจเบา ๆ ชิดข้างแก้มของเธอ ร่างบางนั่งเกร็งตัวกำสองมือแน่น ใบหน้าสวยร้อนผ่าวไปหมด เธอประจักษ์ต่อหน้าที่ของตัวเองแล้ว ตำแหน่งหน้าที่ของไลลานาไม่ใช่ผู้ช่วยเลขา แต่เป็นน้ำหอม DGP ประจำตัวไฟซัลต่างหากล่ะ เป็นน้ำหอมเคลื่อนที่ได้สำหรับเขา!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more