เตียร์อ้าปากค้าง ประโยคที่เขาพูดทำให้เธอรู้สึกตลกปนงุนงง เพราะสิ่งที่พาสคาลบอกเธอ มักจะมีแต่เรื่องให้น่าทึ่งเสมอ หญิงสาวไม่ได้พูดต่อ แต่มองหน้าเขาเพื่อรอฟังแทน
ร่างสูงใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอยู่อึดใจหนึ่ง ขณะดวงตาคมกริบหรี่ต่ำลงมองที่เขี่ยบุหรี่กระถางนั้น ราวกับกำลังเรียบเรียงประโยคที่ดีที่สุดบอกเล่าเธอ
“พี่ฟังผมนะ มัน..”
เขาทิ้งช่วง เงยหน้าขึ้นมาสบตาด้วยสายตาแข็งกร้าว ประหนึ่งยังมีความแค้นเคืองฝังอยู่ในใจ เมื่อนึกย้อนกลับไปยังเหตุการณ์นั้นๆ แล้วกัดฟันกรอด ก่อนปล่อยเสียงเล็ดลอดไรฟัน
“มันคิดไม่ดีกับพี่ มันคือคนที่ทำให้พี่และพ่อของพี่เกือบตาย และมันก็เป็นคนเดียวกันกับที่ขโมยของสำคัญที่ผมตามหา ไปจากพ่อของพี่”
“ว่าไงนะ..”
ไม่นานเสียงของเธอต้องกลายเป็นเสียงกระซิบแทน จ้องเขม็งเข้าไปในตาลึกนั้น ถึงขนาดเห็นแววตาตนเองอยู่ภายใน
“ครับ บุคคลที่พี่ทำงานให้ร่วมปี และเรียกว่าเจ้านายนั้นจริงๆแล้วมัน
