เสียงสั่นเครือของเธอ บ่งบอกถึงความรู้สึกกดดันอยู่ภายในใจอย่างชัดเจน หลังได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่คุ้นเคยจากเขา ร่างสูงที่ยืนคร่อมเธออยู่ ยิ่งทวีคูณความโล่งใจไปมากกว่านั้นก็ตอนเงยหน้าขึ้นไปเห็น เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาก้มหน้าลงมาพอดี การจ้องตากันจึงเกิดขึ้น ทว่าแววตาที่เคยอ่อนโยนประหนึ่งดีใจมากที่ได้เจอมีเพียงแวบแรกเท่านั้น..
“นายจริงๆด้วย”
หลังจากนั้นทำไมถึงได้ว่างเปล่าแบบนี้ ประหนึ่งคนแปลกหน้าที่มาช่วยเหลือกัน เตียร์กะพริบตาถี่เม้มปากเข้าหากันโดยอัตโนมัติ ความเย็นชาในดวงตาคู่นั้นทำเธอหมดความมั่นใจไปด้วย สีหน้าเลยซีดเผือดไปตามระเบียบ ทว่าไม่กี่อึดใจก็ต้องตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงของคนข้างนอก ที่เหมือนจะเห็นเงาเธอเผินๆ พวกมันกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ สติของเธอจึงจำต้องแยกแยะความรู้สึกกลางคัน แต่ไม่ทันที่เธอจะอ้าปากถามเขา ปลายจมูกโด่งเป็นสันกลับโน้มลงมาประชิดแก้มเนียนของเธอเสียก่อ
