13.สายใยสัมพันธ์
1188 Words
สัตวแพทย์หนุ่มต้นข้าวแอบซุ่มอยู่ที่คอกม้าแองเจิ้ลเขาโล่งใจขึ้นเล็กน้อยที่ไม่ได้กลิ่นคาวเลือดและเสียงร้องทรมานนั่นหมายความว่าแองเจิ้ลย่อมปลอดภัย แต่เขาก็ยังไม่สบายใจนักเพราะเสียงวิถีกระสุนมันมุ่งมาทางนี้
อีกด้านของผู้มาใหม่ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนคือแดนชลพี่ใหญ่แห่งฟาร์มนั่นเอง
"คุณหมอ มาทำอะไรครับ รู้มั๊ยมันอันตราย?" แดนชลเอ่ยถามน้ำเสียงเชิงตำหนิเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของน้องชาย
"เอ้า พี่แดน ผมเป็นห่วงแองเจิ้ลครับ เสียงวิถีกระสุนมันมาทางนี้ ก็เลยออกมาดู เผื่อมีสัตว์อื่นถูกกระสุนจะได้ช่วยทัน" ต้นข้าวบอกอย่างใสซื่อ
"อื้อ ..ออกมาโดยไม่มีอาวุธอะไรเลยนี่นะ..เอารับไป" แดนชลเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นอาวุธขนาดเหมาะ ๆ มือให้ชายหนุ่ม
"เอ่อ ครับ" ต้นข้าวอือออ พร้อมกับแบมือรับวัตถุหนัก ๆ สีดำมะเมื่อมที่อยู่ในมือเขาแล้วโดยสมบูรณ์อย่างอึ้ง ๆ
"ภายในบรรจุลูกเต็มแม็ก พร้อม ถ้าไม่มั่นใจอย่าลั่นไก นายทำได้เฮียเชื่อ" คนพี่พูดพร้อมกับตบไหล่คนน้องหนัก ๆ เป็นการปลุกขวัญและกำลังใจกลาย ๆ
"เสียงมันเงียบไปแล้วนะครับ" คนน้องเอ่ยพร้อมกับมองไปรอบ ๆ อย่างระแวดระวัง
"อืม..มันคงมีวัตถุประสงค์อื่นมากกว่า ระ.." /พี่แดนระวัง! ยังไม่ทันจบประโยคของคนพี่ ต้นข้าวร้องขึ้นพร้อมกับผลักคนพี่ให้ล้มลงเพื่อให้พ้นวิถีอะไรบางอย่าง
ตุ้บ! แดนชลเสียหลักล้มลงกับพื้นแล้วพลิกตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มซัดกระสุนไปหนึ่งนัดใส่เป้าหมายตามวิถีกระสุนที่พุ่งเข้ามาเพื่อป้องปราม และเป็นการส่งสัญญาณให้เวรยามในไร่รู้ตัว เพื่อส่งกำลังสนับสนุน
สักอึดใจก็มีเสียงฝีเท้าหนัก ๆ พร้อมกับเสียงร้องเรียก
"มีใครเป็นอะไรมั๊ยครับนาย ผมได้ยินเสียงปืนสองนัด?" ลูกน้องหนุ่มฝีมือดีไถ่ถามด้วยความเป็นห่วง
"ผมไม่เป็นไร คุณหมอล่ะโอเคมั๊ย?"
"ไม่เป็นไรครับ เล็กน้อย"
"เอ๊.. แต่ผมได้กลิ่นคาวเลือดนะครับ นายมีบาดแผลอะไรหรือเปล่าครับ?" ลูกน้องหนุ่มเอ่ยค้าน แต่ในขณะลูกน้องกับเจ้านายหนุ่มกำลังคุยกันอยู่นั้น ใครอีกคนได้ล้มทั้งยืนเสียแล้ว
คุณหมอ!!/ต้นข้าว!! นายไปบอกคนงานเอารถออกผมจะพาคุณหมอไปโรงพยาบาล
@โรงพยาบาลที่ดีที่สุดในเมือง
"เฮีย น้องเป็นไงบ้าง?" แดนไตรไถ่ถามหลังจากโผล่หน้ามาจากประตู
"อืม.. ไม่โดนอวัยวะสำคัญ แต่ก็เสียเลือดมากน่ะเลยวูบไป ช่วงนี้น้องอาจจะพักผ่อนน้อยด้วย เห็นคุณหมอว่าเลือดซีดน่ะ" คนพี่อธิบาย
"แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไง มันมาเหยียบจมูกชัด ๆ เลยแม่ง" แดนไตรสบถ
"บางที่มันอาจเล่นแผนล่อเหยื่อมาติดกับนะเฮียว่า" แดนชลออกความเห็นบ้าง
"เฮียหมายความว่ามันรู้แล้วว่า.…" แดนไตรไม่พูดต่อใช้สายตามองไปที่คนที่กำลังนอนหลับตาพริ้มแทน
"เฮียไม่แน่ใจ แต่มีอยู่อย่างที่เฮียมั่นใจว่าต้องเป็นมัน" คนพี่พูดจบแล้วหลับตาอย่างเหนื่อยล้า
"อะไรหรือเฮีย?" คนน้องซัก
"ในจดหมายที่นายก็เห็น แองเจิ้ลคือคีย์เวิร์ดสำคัญของเรื่องนี้ พวกมันถึงเลือกคอกม้าไง และคนที่พร้อมจะปกป้องแองเจิ้ลก็คือคนที่รักแองเจิ้ล และคนที่จะได้ประโยชน์จากแองเจิ้ลไง อีกอย่าง เฮียฝันถึงแม่ ในฝันแม่บอกให้ช่วยน้อง" คนพี่อธิบายยืดยาว
"เฮ๊อ.....ยังไงก็ระวังตัวด้วยนะ ผมยังไม่อยากกำพร้าพี่" แดนไตรพูดทีเล่นทีจริง
หึหึ "อย่าพูดเป็นเล่นไป ห่วงแต่ตัวเองเถอะ อย่าเที่ยวให้มันมากนัก ระวังตัวด้วย ขับรถขับราให้มันหูไวตาไว"
"คร้าบ..พี่ชาย ทราบแล้วคร้าบ"
"เออ รู้ก็ดี ป๊าเค้าเป็นห่วงเรานะ ฝากบอกมา"
"อืม รู้แล้ว เฮียกลับบ้านไปอาบน้ำอาบท่าก่อนดีมั๊ย เดี๋ยวผมเฝ้าน้องเอง?" คนน้องเสนอ
"อืมก็ดีเหมือนกัน งั้นเดี๋ยวเฮียเข้าฟาร์มสั่งงานเสร็จแล้วจะมา เป็นห่วงแองเจิ้ลเหมือนกัน"
"อืม.. ไปเถอะ ระวังตัวด้วย"
อีกทางด้านหนึ่ง
ผลั่วะ! ผลั่วะ! “พวกมึงทำอะไร ทำไมโง่อย่างงี้ ห๊า” เสียงตบหน้าด้วยปลายกระบอกปืน
"ผมผิดไปแล้วครับนาย"
"มึงรู้มั๊ยว่าม้าตัวนั่นสำคัญกับกูขนาดไหน มันเป็นกุญแจสำคัญที่จะทำให้กูได้เจอกับผู้หญิงที่กูรัก สักครั้งก็ยังดี" ลูกน้องหนุ่มของพรมแดนได้แต่เจ็บและงงในอารมณ์ของเจ้านาย
"ครับ ครับ ต่อไปพวกผมจะไม่แตะอีกแล้วครับ"
"เออ ไปได้แล้ว เห็นหน้าพวกมึงแล้วกุโมโห ความดันจะขึ้น" เสี่ยใหญ่สบถอย่างอารมณ์เสีย
ทางด้านปกป้องทันทีที่ได้รับข่าวจากแดนชลเรื่องต้นข้าวถูกยิงเขาทำอะไรไม่ถูกจึงตัดสินใจบอกมารดาของคนป่วยให้รู้จะดีที่สุดในสถานการณ์นี้
@บ้านสวนของปกป้อง
"พิมพ์ ผมมีอะไรจะคุยด้วย"
"มีอะไรหรือคะ?"
"คือ..ที่ฟาร์มดวงเดือนโทรมาบอกว่าต้นข้าวถูกยิง" ปกป้องบอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่หนักแน่นน่าเชื่อถือ
ส่วนคนฟังได้แต่ช็อคในช็อค
"ฟาร์มดวงเดือน" ดวงดาวทวนคำของผู้มีพระคุณคล้ายรำพึงรำพัน
"คุณหมอช่วยพาฉันไปหาลูกหน่อยได้มั๊ยคะ"
"ไปซิ่ ไปด้วยกันหมดนี่แหละ ฉันก็เป็นห่วงหลานฉันเหมือนกัน" คนแก่ของบ้านโพล่งขึ้น
"แม่!/คุณท่าน!"
"ไงจะไปกันได้หรือยัง ตาป้อง ทำอะไรอยู่ พาฉันไปเยี่ยมหลานฉันเถอะ ฉันขอร้องหละ" ปานใจพูดกลั้นสะอื้น
"ได้ครับแม่ เราจะไปกันเดี๋ยวนี้เลย คุณแม่พร้อมนะครับ?"
"อือ.. แม่พร้อม" แล้วทั้งสามก็เดินทางมาที่โรงพยาบาลที่ต้นข้าวรักษาตัวอยู่ในเวลาบ่าย
@โรงพยาบาล
"สวัสดีครับผมมาเยี่ยมคนป่วยชื่อนายพีระ บำรุงวงศ์ ที่เป็นสัตวแพทย์ประจำฟาร์มดวงเดือนครับ"
"อ๋อ ฟาร์มดวงเดือน อยู่ห้องพิเศษ 529 ค่ะ ขึ้นลิฟท์ทางโน้นแล้วกดชั้น 5 ห้องอยู่ทางขวามือค่ะ"
"ขอบคุณค่ะ"
@ห้องพักพีระ บำรุงวงศ์
ทันที่ที่ปกป้องเปิดประตูห้องพักพิมพ์ดาวหรือดวงดาวรีบผลุนผลันเข้าไปหาลูกชาย
ต้นข้าว ฮื่อ ๆ.. เป็นยังไงบ้างลูก ทำไมต้องให้เลือด ฮื่อ ๆ
"มาแล้วเหรอครับน้าดาว" !?ทันที่ที่ได้ยินเสียง พิมพ์ดาวหรือดวงดาวหันไปตามเสียง
"เอ่อ นี่พิมพ์ดาวเป็นแม่ของพีระครับคุณแดน" ปกป้องเอ่ยแนะนำแขกผู้มาเยือนอย่างงุนงง เหตุเพราะกลัวว่านายจ้างหนุ่มจะไม่พอใจที่มีคนแปลกหน้าวิ่งพรวดพราดเข้ามาไม่บอกกล่าว
- Writer
