ยุทธการเด็ดปีกนางฟ้า

6.คำถามในใจ

@ห้องทำงานของแดนชล

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะผาผนังห้อง เพราะเจ้าของห้องเปิดประตูห้องทำงานไว้

แดนชลเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง “อ้าว..นายดาม..เข้ามาซิ มีไรว่ามา” แดนชลเอ่ยขึ้นอย่างเบื่อหน่าย

"ก็เดิม ๆ ไม่มีไรคืบหน้า..อืม หรือเราจะจ้างนักสืบรายอื่นดู?" แดนไตรเสนอ

"ก็ตามใจนายซิ รายนี้ได้ข่าวว่าจ้างมาเป็นปีแล้วนิ่?" แดนชลเอ่ยขึ้นอย่างเห็นพ้องกับน้องชาย

"ก็นั่นนะซิ ไม่เห็นมีอะไรคืบหน้า หรือว่าเบาะแสมันไม่เพียงพอว๊ะเฮีย?" คนน้องคิด

"อือ โจ่งแจ้งไปก็ไม่ดีซ๊ะด้วย อย่าลืมว่ามีคนเคยมาสวมรอยก่อนนี้" แดนชลเอ่ยอย่างครุ่นคิด

"อืมนั่นดิ่...เฮียแดน!" แดนไตรอือออกับพี่ชาย แล้วนึ่งไปอึดใจจึงตัดสินใจเอ่ยสิ่งที่อยู่ในใจกับพี่ชาย

"ว่า?"

"เฮียว่าน้าดาวจะยังมีชีวิตอยู่มั๊ย แล้วน้าเค้าจะมีลูกกับผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า...ถ้าเป็นอย่างที่ผมคิด..เราน่าจะมีน้องนะเฮีย?!"

"..…" แดนชลเงียบ แล้วความเงียบก็ปกคลุมการสนทนาของสองพี่น้อง

บ่ายคล้อยที่ออฟฟิศสัตวแพทย์

สัตวแพทย์์หนุ่มต้นข้าวกำลังสำรวจเวชภัณฑ์ที่ต้องใช้ในการทำวัคซีนของม้ารุ่นใหม่

ก๊อก..ก๊อก.. เสียงเคาะที่ฝาผนังห้อง สัตวแพทย์หนุ่มเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง

"อ้าว คุณแดนมีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ?"

"ยุ่งหรือเปล่า ผมจะพาไปดูแองเจิ้ลเสียหน่อย" (แองเจิ้ลคือม้าแคระที่แก่แล้วค่ะ)

"ครับ แองเจิ้ลเป็นอะไรหรือเปล่าครับ เมื่อเช้าผมยังไปดูอยู่เลย ก็ยังปกติอยูนะครับ?" สัตวแพทย์หนุ่มตั้งข้อสงสัย

"มาเถอะครับผมอยากให้คุณไปดูด้วยตัวเอง"

"ดะ ได้ครับ ขอผมเก็บของแป๊บ" สัตวแพทย์หนุ่มรีบรับคำนายจ้างแล้วทั้งคู่ก็มุ่งหน้าไปถึงคอกม้าแก่แองเจิ้ลอย่างเร่งรีบอยู่ในที

..ฮ่อ ๆ…. เสียงม้าแก่คำราม

"แองเจิ้ลมีอาการแบบนี้ตั้งแต่คุณกลับมา เมื่อก่อนไม่เคยเป็น...แต่เดี๋ยวนะ...เคย แต่นานมาแล้ว แต่มันก็นานมาก" แดนชลบอกอย่างครุ่นคิดพิศวง

"อือเท่าที่ผมตรวจดูก็อยู่ในเกณฑ์ม้าสูงวัยที่สุขภาพแข็งแรงนะครับ" ต้นข้าวตอบไปตามที่เห็น

"นั่นซิพอคุณหมอมามันก็หยุดร้อง นี่ซิที่แปลก" แดนชลเผลอพูดมันออกไปจนได้

"คงเหมือนคนแก่ที่เวลาได้รับการเอาใจใส่แล้วจะมีกำลังใจมั๊งครับ" สัตวแพทย์หนุ่มพูดกลั้วหัวเราะ

"ครับ..คงงั้น" แดนชลได้แต่คิดในใจ

..เฮ้อ.. เขาได้แต่ถอนหายใจ หนทางช่างมืดมนเหลือเกิน

หลังจากกลับมาจากคอกม้าแองเจิ้ลแดนชลได้มานั่งทำงานที่ออฟฟิศต่อแต่ไม่มีสมาธิ ในใจมีแต่ความสงสัยได้แต่เก็บความสงสัยนี้เอาไว้ในใจ แองเจิ้ลไม่เคยลืมน้าดาวของเขาเลย เขาเคยพิสูจน์โดยการเอาเสื้อผ้า ของใช้เก่าของน้าของเขามาให้แองเจิ้ลดม ท่าทางนางดูตื่นเต้นดีใจลุกขึ้นเดิน แตกต่างจากเมื่อก่อนที่เลือกที่จะนอนเฉย ๆ และอารมณ์หงุดหงิดไม่ให้ใครเข้าใกล้ ชายหนุ่มวัยย่าง 32 ฟุบหน้าลงกับโต๊ะทำงานอย่างอ่อนล้า

¤ ‘แดน แดน ตื่นเถอะ ช่วยน้องด้วย ไปช่วยน้อง' ¤

เฮื่อก! แดนชลสะดุ้งตกใจ

นี่คือความฝันหรือความจริง มันเกิดอะไรขึ้น เขาควรจะเริ่มพิสูจน์จากตรงไหนดี ชายหนุ่มมองดูนาฬิกาที่ข้อมือพบว่าเป็นเวลา 20.45 น. แล้วมองไปที่บ้านพักของสัตวแพทย์หนุ่มนึกเอะใจจึงร้องเรียกลูกน้องของเขาทันที

"ใครอยู่ข้างนอกบ้างไปตามคุณหมอพีระมาพบผมหน่อย"

"ครับคุณแดน" หนึ่งในลูกน้องของแดนชบรับคำอย่างงุนงง สักพักก็กลับเข้ามาด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี "ขออนุญาตครับคุณแดนผมไปแล้วไม่เห็นคุณหมอที่เรือนพักเลยครับ ไฟก็ปิดมืดเหมือนยังไม่กลับมาอย่างนั้นแหละครับ"

"อะไรน๊ะ! มีใครบอกได้บ้างว่าพบคุณหมอล่าสุดที่ไหน เมื่อไร แบ่งทีมออกตามหา เร็ว!" แดนชลออกคำสั่งเสียงเข้ม

"คะ..ครับ พวกผมจะไปเดี๋ยวนี้ครับ" หนึ่งในการ์ดรับคำผู้เป็นนาย

ส่วนแดนชลรู้สึกเอะใจกับความฝัน รีบคว้ากุญแจรถคู่ใจขับตรงมาที่คอกม้าแองเจิ้ลทันที

..ฮึ่ม ๆ../ปึ่ก/ กรึ่บ เสียงรถยนต์สมรรถนะดี ตามด้วยเสียงเปิด-ปิดประตูรถ

"คุณหมอ ดึกดื่นอย่างนี้มาทำอะไรครับ?" แดนชลเข้าไปนั่งใกล้ ๆ สัตวแพทย์หนุ่มที่กำลังลูบหลังแองเจิ้ลอยู่ และแองเจิ้ลเองก็ดูสงบมาก

"อ้าวคุณแดนเองเหรอครับ พอดีผมขี่ม้าไปดูคอกสัตว์ด้านโน้น แล้วบังเอิญพลัดหลง โชคดีที่เจอผู้หญิงวัยกลางคนคนนึงนำผมมาที่คอกม้านี่ครับ" แดนชลได้แต่อึ้งกับคำตอบ นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกันแน่ จะใช่หรือ สิ่งที่ตามหามาตลอดหลังจากแม่ตายกำลังอยู่ตรงหน้าเขานี่เองเหรอ ใช่เหรอครับแม่ จริง ๆ ใช่มั๊ย เขาได้แต่คิดวกวนในใจไม่จบสิ้น

"แองเจิ้ลเป็นไงบ้างครับ?"

"ก็ปกติดีครับ เดินโชว์หนึ่งกรุบครับ คล้าย ๆ จะอารมณ์ดีเสียด้วยครับ" หึหึ.. ต้นข้าวพูดไปยิ้มไป ปิดท้ายด้วยการหัวเราะเบา ๆ อย่างคนอารมณ์ดี

"……อือ ก็ดีแล้ว กลับเถอะ เดี๋ยวผมไปส่ง" แดนชลเอ่ยขึ้นมาจนได้หลังจากนิ่งเงิียบไปสักพัก

"ครับ ขอบคุณครับ" แดนชลหาได้มาส่งที่เรือนพักอีกคนไม่ เขาเลือกที่จะพาสัตวแพทย์หนุ่มมาที่ออฟฟิศของเขาก่อน

"คุณหมอครับแวะคุยกันที่ออฟฟิศหน่อยนะครับ"

"ครับคุณแดน" สัตวแพทย์หนุ่มรับคำอย่างว่าง่าย

"เชิญนั่งก่อน"

"ขอบคุณครับ"

ด้านแดนชลทันทีที่เห็นว่าสัตวแพทย์หนุ่มก้นถึงโซฟา ชายหนุ่มรุ่นพี่รีบยิงคำถาม

"คุณหมอพอจะบอกรูปพรรณสัณฐานของผู้หญิงที่พาคุณหมอมาที่คอกแองเจิ้ลได้มั๊ยครับ?"

"อ๋อ ได้ครับ เป็นผู้หญิงรูปร่างผอม ความสูงน่าจะประมาณ 160 นิด ๆ ผิวพรรณผมไม่ทราบเพราะตรงนั้นมันมืดมาก แต่ที่ผมมั่นใจคือทรงผมเธอจะขมวดมวยไว้ที่ก้นเต่าครับ" สัตวแพทย์หนุ่มต้นข้าวตอบไปตามที่จดจำได้

"เหรอ คงเป็นชาวบ้านแถวนี้ละนะ เอาล่ะขอบคุณมาก ไปพักผ่อนเถอะรบกวนเวลามากแล้ว" แดนชลตบที่ไหล่ของสัตวแพทย์หนุ่มเบา ๆ และเฝ้ามองจนชายหนุ่มเดินหายไปจนลับตาจึงล้วงกระเป๋ากางเกงไปหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูเพื่อต่อสายหาใครบางคน

ปลายสาย: ครับ

แดนชล: ค้นประวัติคนนี้ให้หน่วยซิ ข้อมูลอยู่ในไลน์ ผมต้องการด่วน

ปลายสาย: ครับ

ติ๊ด แดนชลกดวางสายและอยู่ในห้วงคำนึงของตัวเองไปพักใหญ่จึงตั้งสมาธิทำงานของตนเองต่อไป