Hamileliğinin son aylarına doğru Nazlı’nın iştahı gözle görülür bir şekilde açılmıştı. Geceleri bu yüzden gözüne uyku bile girmiyordu. Özellikle de son zamanlarda Kenan’ı uyandırıp, canının çektiklerini birbiri ardına sıralaması genç adamın çok hoşuna gidiyordu. Uykusuz kalmayı bile önemsemiyordu.
"Bu sefer canın ne çekti güzelim?" diyerek yüzünü sıvazladı. Bu şekilde uykusunu açmaya çalışıyordu.
"Gülmek yok ama?" dedi Nazlı çekingen bir sesle.
"Ben sana ne zaman güldüm? Söyle bakalım canın ne çekti?"
"Kestane," dedi Nazlı gözlerini kaçırarak.
Kenan doğru duyup duymadığını anlamaya çalıştı önce. "Nazlı canın gece gece kestane mi çekti yani?"
"Benim değil, bebeğin canı kestane çekti canım," diyerek yüzünü astı.
"Ben gece gece kestaneyi nerden bulacağım?"
"Orasını bilmiyorum, ama k
