AYAZ SANCAK
Ben kolay kolay duygularımı belli eden biri değilimdir. Hatta öyle ki, timde herkes benim en fazla öfkemi gördüğünü söyler. Öfke, bana yakışan tek duyguymuş gibi… Ama şu an? Ulan hayatımda ilk defa dilim tutuldu, beynim boşaldı resmen.
Kızı sinir etmek için, sırf laf sokmak için, “aç tişörtünü, memelerini görelim” demiştim. Hani öyle boşuna, alayına… Ama bu deli kız, harbiden tişörtünü çıkardı!
Lan! Daha ne kadar ileri gidebilir?
Bir an gözlerim kendi irademin dışında kaydı. O iri sutyenin içine taşmış gibi duran bembeyaz, süt gibi memelerinden alamadım bakışımı. Normalde kimsenin bedenine dik dik bakmam. Sevmezdim, ayıp sayardım. Ama şimdi? İmkânsız. Sanki gözlerime mıknatıs takmışlar da oradan çekemiyorum.
Boğazımda bir düğüm oluştu. Sertçe yutkundum. İçimdeki asker, “ke
