30 ยังแจ๋ว

อารัมภบท

สวัสดีเราชื่อฌาณิการ์ หงส์อุทัย หรือเรียกสั้นๆ ง่ายๆ ณิ ปีนี้เราอายุ 30 ปีแล้ว ไม่ใช่เด็กสาวเหมือนเมื่อก่อน เราสาววัยทำงานแต่เราตกงาน จะว่าตกงานก็ไม่ใช่เพราะเราลาออกเองด้วยเหตุผลหลายๆ อย่างนานัปการ จะพูดถึงรูปร่างหน้าตาของเราก็พอไปวัดไปวาได้ ส่วนสูงก็เลยหลักกิโลมานิดหน่อย ถามว่าหุ่นดีไหม ตอบได้เลยว่าดีมาก เพราะฉันสมส่วนไม่ได้อ้วนกลมเตี้ยล่ำเหมือนคนอื่นเขา คือฉันเป็นคนมั่นหน้า มั่นในตัวเองมาก เพราะมั่นมากจึงโสดมาถึงอายุ 30 ปีไงล่ะ อย่าถามเรื่องเนื้อคู่เลย จนตอนนี้ยังไม่เกิดเลยมั้ง ไปดูหมอก็ไปดูทุกที่ที่เขาบอกว่าดังว่าแม่น แต่สุดท้ายเป็นไงล่ะ แม่หมอบอกว่าหนูจะได้แต่งงานตั้งแต่นมตั้งเต้าแล้ว จนตอนนี้เริ่มหย่อนยาน

รู้จักตัวเราพอประมาณแล้ว ต่อมาก็เป็นครอบครัวเรานะ พ่อกับแม่เราท่านทำไร่ทำสวนนี่แหละ ไม่ได้ร่ำรวยเงินทองหรอก พอมีพอกินไม่ขาดก็แค่นั้นเอง ฉันเป็นลูกสาวคนโต มีน้องชายหนึ่งคน ตอนนี้แต่งงานออกเรือนไปแล้ว ฮ่าๆ คิดดูเถอะบ้านที่ฉันอยู่ สมบัติพ่อแม่จะเป็นของใครล่ะถ้าไม่ใช่ฉัน

ครอบครัวของฉันค่อนข้างมีหน้ามีตาทางสังคมอยู่ในแถบชนบท และฉันก็ได้ออกงานบ่อยๆ กับพ่อแม่ลุงป้าน้าอา และนั่นแหละ งานดูตัว งานจับคู่ของผู้ใหญ่ก็มา ฉันเป็นคนปากสุนัขไม่รับประทาน หรือพูดง่ายๆ ปากหมานั่นเอง ใครๆ แถวบ้านจึงเกลียดไม่ชอบขี้หน้าฉัน อยากรู้กันแล้วใช่ไหมว่าฉันทำงานอะไร วันๆ เกาะพ่อแม่กิน กินเงินพ่อแม่ไปวันๆ เป็นคนรักสบาย ดังนั้นผู้ชายที่คู่ควรก็ต้องสามารถซัพพอร์ตความฟุ่มเฟือยของฉัน และนั่นแหละผู้ชายคนไหนจะมาเอา

แต่เดี๋ยวก่อน เห็นฉันเป็นแบบนี้ฉันสวยเลือกได้นะยะ ผู้ชายมาจีบฉันเยอะ อันนี้เรื่องจริงนะ และฉันก็เลือกเยอะเหมือนกัน ตอนนี้ฉันคบอยู่คนหนึ่ง แต่ไม่รู้ปลายทางรักจะเป็นยังไง ฉันอยากรู้ว่าชีวิตนี้จะได้ลงคานเหมือนเพื่อนๆ รุ่นเดียวกันไหม เวลาเพื่อนรุ่นเดียวกันเอาการ์ดแต่งงานมาให้ฉันก็รู้ศึกเศร้านิดๆ เมื่อไหร่จะมีคนมาขอฉันบ้าง

เมื่อก่อนฉันไม่เคยแคร์ไม่สนใจเรื่องผู้ชายเท่าไหร่ เพราะฉันมักถือคติที่ว่า “หิวเมื่อไร่ค่อยซื้อกินก็ได้ เพราะฉันมีเงิน” เป็นไงล่ะ จนทุกวันนี้ไม่ได้ซื้อกินแม้แต่คนเดียว เพราะอะไรน่ะเหรอ ฉันกลัวโรคที่จะตามมา อีกอย่างค่อนข้างหัวโบราณ ฉันเก่งแต่ปากแต่ถ้าให้ทำจริงๆ ฉันไม่เอาด้วยหรอก ความสาวความสวยของฉันมีค่าดังทองคำแท่งหนัก 100 ตันเลยก็ว่าได้

เราก็เล่ามาเยอะแล้ว ต่อไปจะเข้าเรื่องราวแล้วนะคะ มาดูกันว่าสาววัย 30 อย่างดิฉันจะแซบ จะแจ๋วแค่ไหน ถึงได้บอกว่าตัวเองสวยเริ่ดขนาดนี้ ก็แน่ล่ะใครๆ ก็ต้องชมตัวเองอยู่แล้วว่าตัวเองสวยเป๊ะ นั่นแหละความสวยอะไรเล่าจะเท่าจิตใจที่สวยงาม เผอิญว่าจิตใจฉันสกปรกด้วยสิ ไม่ได้ขาวใสสะอาดเหมือนใครอื่นเขา หรือเรียกง่ายๆ นางมารร้ายดีๆ นี่เอง ไม่เชื่อก็ลองอ่านเรื่องราวของฉันดูสิคะคุณผู้ชม

ฉันลืมบอกไปว่าพ่อฉันชื่อนายอานัส หงส์อุทัย หรือพ่อนัส วัย 56 ปี ส่วนแม่ฉันชื่อนางสายบัว หงส์อุทัย หรือแม่บัว วัย 51 ปี ส่วนน้องชายฉันน่ะเหรออย่ารู้เลย แต่งงานออกเรือนไปแล้วไม่ค่อยมีตัวตนเท่าไหร่หรอก เรื่องส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องราวของเราสามคนพ่อแม่ลูกมากกว่า เพราะฉะนั้นตอนนี้ในบ้านหงส์อุทัยก็เท่ากับว่ามีฉันเป็นลูกสาวคนเดียวแล้ว อยากทำอะไรก็ได้เพราะฉันคือลูกคนเดียว

อุ้ย! ลืมแนะนำคุณลุง คุณป้า คุณน้าที่น่ารักของฉันได้ยังไงกัน หากไม่มีพวกท่านจะไม่มีหลานสาวที่ชื่อฌาณิการ์ผู้หญิงนิสัยไม่ดีในวันนี้นะ รอติดตามพวกท่านได้ ว่าจะน่ารักยังไงนั้นต้องติดตามเรื่องราวชีวิตฉันค่ะ