“ร้ายนักนะ ทำไมไปแกล้งเขาแบบนั้น ไม่กลัวถูกแก้แค้นรึ” ชายหนุ่มนั่งสูบบุหรี่พ่นควัน ปรายตามองแมวน้อยที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ฉันเปล่า ก็ฉันคือผู้หญิงของคุณ เรียกตัวเองว่าภรรยามันถูกต้องแล้วอีกอย่างเรื่องปรนนิบัติคุณมันควรทำตั้งนาน” หญิงสาวหรี่ตามองอย่างร้อนแรง ทำเขาพ่นม้วนบุหรี่ทิ้งไป สำลักน้ำลายตัวเอง
“แครกๆ! เธอพูดจาไม่ระมัดระวังขึ้นทุกวัน คิดว่าตัวเองใช่เมียฉันจริงหรือ”
“ถ้าคุณไม่ขัด คืนนี้มาที่ห้องฉันสิ อย่างไรบ้านมีเครื่องทำน้ำอุ่นฉันจะขัดล้างให้หอมๆ”
“หยาบคาย! จะไปไหนก็ไป”
“งั้นฉันขึ้นไปรอที่ห้องนะ จุ๊บ!” ซูเสี่ยวหนิงส่งจูบทำเอาหวังอี้เฉิงคว้าหมอนอิงมาขว้างใส่ เธอวิ่งหนีและทิ้งเสียงหัวเราะเอาไว้
ชายหนุ่มถอนหายใจ ขยับคอเสื้อรู้สึกว่าร้อน สงสัยเลือดลมจะติดขัด
ซูเสี่ยวหนิงปิดประตู ก่อนจะนำงานออกมาทำ เมื่อครู่เธอเพียงพูดไปอย่างนั้นเอง อยู่ร่วมกันมาช่วงหนึ่งย่อมเดานิสัยของหวังอี้เฉิงอ
