“ฮา! เพราะไม่ได้รับความโปรดปราน ทุกคนจึงมองเธอเป็นอากาศ แม้แต่เสื้อของตัวเองยังไม่มี”
ซูเสี่ยวหนิงรู้สึกว่าตนเองโชคดีกว่าเด็กคนนี้มาก แม้จะมีพี่ชายเป็นผีพนัน แต่ยังมีโอกาสได้ใช้ชีวิตตามวัย
จู่ๆ เธอสัมผัสได้ถึงแรงดึงที่กระโปรง เป็นเด็กคนนั้นที่แอบมานั่งยอง มือกำชายผ้า แหงนหน้ามองเธออย่างสงสัย
“พี่สาวเป็นนางฟ้าหรือ” คำถามที่ไร้เดียงสาทำให้หัวใจของซูเสี่ยวหนิงอ่อนยวบ
แต่แม่บ้านกลับผลักเด็กจนกระเด็น! “ถอยออกไป อย่ามายุ่งกับเธอ! ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าไม่เตือนนะ!”
“พี่หวานหว่าน ทำไมถึง….” ซูเสี่ยวหนิงตกใจ แต่ไม่ได้พูดต่อ
ท่าทางของแม่บ้านที่ดูแลเธอนั่นน่ากลัวมาก ยังกับจะตีคนให้ได้ จนทำให้หญิงสาวขมวดคิ้ว รู้สึกว่ามันไม่ปกติอย่างแรง
หางตาเธอชำเลืองมองไปในกรงเหล็ก เจ้าแมวยักษ์หมอบต่ำเหมือนรอจู่โจม เธอว่าเธอรู้แล้ว ที่แท้เด็กคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ
เอาล่ะ! หากเธออยากเล่นกับฉัน งั้นเรามาวัดกัน
“ไม
