SECRET LOVE (R-18 Tagalog)

Chapter 17.2

Nakauwi na si Abby sa kanila. Tahimik ang bahay kaya nagtaka ito. Akala niya ay naroon pa si Lala o di kaya si Paul. Nakalimutan niya tuloy ang tungkol kay Paul na tinamaan ni Lala kanina.

Agad niyang tinawagan ang kasintahan. Nag-aalala ito na baka nagtampo na si Paul dahil hindi man lang siya nakatawag sa kanya.

It rings!! But... After..

(The number you have dialed is either unattended or out of coverage area, please try again!)

She dialed for how many times pero walang sumasagot.

"Galit kaya siya?"Nag-aalalang tanong ni Abby sa sarili. "Bakit hindi niya sinasagot ang tawag ko?"

Nakaupo sa sahig si Paul at nakasandal sa sofa. Nakauwi na pala ito sa kaniyang unit. Sa center table naroon ang cellphone niya na napakaingay. Tumatawag si Abby sa kanya pero hanggang tingin lang ang binata. Mukhang walang balak na sagutin ang tawag ni Abby.

"Please answer my call Paul.."

((Ringtone))

"Kumusta na kaya siya? Baka nagtampo dahil.. dahil.."

Nagtampo talaga dahil maraming beses ng naudlot ang gagawin nila at isa pang nanggugulo na si Lala. Gumugulo sa isipan niya ang mga pinagsasabi ni Lala na may nangyari sa kanila. Natatakot si Paul na baka malaman iyon ni Abby.

Naisipan ni Abby na puntahan nalang ang kasintahan sa kanyang unit.

Samantala, pagkatapos makipagkita ni Lala kay Alec at iniwan niya ang binata ay mag-isa itong uminom ng alak sa isang bar. Uminom siya ng maraming alak para mawala ang lahat ng sakit sa katawan niya, isip at puso.

Nasa front na counter ng bar si Lala na nakaupo sa mataas na upuan at kaharap ang isang bartender.

"Bakit ba hindi nila ako magustuhan? Pangit pa rin ba ako?" lasing na kinakausap ni Lala ang sarili. Umiinom pa ito kahit lasing na.

"Why they don't like me? They don't love me! Parati nalang ganito! Do I deserve this not to be loved?" paiyak iyak na tono ng boses ni Lala na wala na sa sarili.

Naalala niya si Jerrick na kasintahan niya, "Tama, My babu loves me! He loves me more than I love him!" pangiti ngiti na nitong sabi na di na makadilat ang mga mata. Wala na siya sa sarili. Bigla nalang niyang naisipan na tawagan ang kasintahan.

She dialed his number.

It rings!! Then..

(The number you have dialed is either unattended..!!!))

"Huh?"

She dialed it again!"

It rings!!

Napadilat si Jerrick nang marinig ang tumutunog na cellphone na nasa mesa malapit sa may kama. He is under the blanket doing something on Maggie's p*ssy. Napatigil tuloy siya sa ginagawa.

He went out from it and tried to reach the cellphone but Maggie stop him.

"Huh?" gulat na reaksyon ng binata.

"Pabayaan mo muna iyan!" utos ni Maggie. Maggie reached it instead and turn the phone off like what she did with her phone.

Pagkatapos ay hinila nila ni Jerrick si Maggie pabalik sa kama. Hinawakan niya ang magkabilang pulso ng dalaga.

"Are you ready? I will f*ck you now?"

Ngumiti si Maggie na nagsasabing she's ready.

Jerrick f*ck her!

Ipinasok niya ang alaga sa bunganga ng hiyas ni Maggie. He damn inserted it without hesitation. Napaungol si Maggie.

"uhhh!! Ughhh! uhh!!!"

Bumayo siya ng bumayo! Ungol ng ungol si Maggie at napapamura pa.

"Oh! f*ck! Uhh!"

Palakas ng palakas ang nagagawang ingay ng kama sa bawat galaw nila.

"Oh! Ughh! uhh! Damn sh*t! Uhh!"

Sa gabing iyon, nag-isa ang katawan nina Maggie at Jerrick.

Nawalan na ng pag-asa si Lala na matatawagan si Jerrick.

Si Abby naman ay nakarating na sa condo unit ni Paul. Nilakasan na niya ang loob na harapin ito. Pinindot niya ang doorbell.

Hindi pinansin ni Paul.

Pinindot niya ulit. Alam ni Abby na nakauwi na siya at nasa loob lang ang binata.

Pinindot niya ulit. Sa pagkakataong ito, napalingon si Paul sa may pinto Nagdadalawang -isip siya kung bubuksan ba niya. Baka kasi si Lala na habul - habol sa kanya ang naroon.

Tumunog ang cellphone ni Abby at sinagot niya ito.

"Hello? Lala?"

"Hello? Abby.."wika ni Lala na halatang nakainom.

"Nakainom ka ba?"

"Kunti! Hehehe," patawang sagot ni Lala habangnakikipag-usap sa phone.

"Nasaan ka?"

"Dito ako sa bar.. mag-isa.." paiyak na naman na sabi nito.

Tumayo na si Paul dahil naisip nito na baka si Abby ang dumalaw. Sa pagkakaalam niya ay hindi alam ni Lala kung nasaan ang unit nito at si Abby lang ang may alam.

Pagkabukas niya sa pinto ay wala ng tao roon. Hindi alam ni Paul kung sino ang nag-doorbell.

Pinuntahan ni Abby si Lala mula sa unit ni Paul. Dali -dali ito dahil baka napano na ang kaibigan dahil bigla nalang itong di na sumagot sa phone.

Dahil sa kalasingan, nakatulog pala si Lala roon. Pagkarating niya sa bar ay naroon si Lala sa front counter ng bar at natutulog.

Napabuntong - hininga nalang si Abby. "Sigh!"

Dinala ni Abby si Lala sa kanyang unit. Nagpatulong na siya sa taxi driver na buhatin ang dalaga.

Knock down talaga si Lala dahil sa kalasingan. Hiniga nila sa kama sa isang kwarto niya.

Ulit, napabuntong hininga nalang si Abby habang dahan - dahan niyang pinupunasan ang mukha ng kaibigan.

Pinagmasdan niya ang pagtulog. Halatang may problema si Lala dahil sa sinasabi nito na di maintindihan ni Abby.

Sa pangatlong beses ay napabuntong -hininga ulit siya. Kahit siya man ay may pinoproblema.

"Sana katulad nalang dati noong nag-aaral pa tayo, problema lang sa assignment at quizzes ang iniisip... least hindi ganitong klaseng problema."

Napaupo si Abby sa sahig at nakasandal sa kama na hinihigaan ni Lala. Kinuha ni Abby ang isang larawan nilang magkakaibigan. Minamasdan niya ito at inaaalala ang mga araw na magkasama sila na masaya.

Abby's pov

Magkaiba kaming tatlo pero kahit ganoon may mga bagay na pinagkakasunduan namin. Mula sa isang broken family si Lala kaya feeling niya walang nagmamahal sa kanya. But we love her.

Si Maggie ang mayaman sa aming tatlo at lahat yatang gusto ay nakukuha at ibinibigay sa kanya pero may bagay rin na ayaw niya. If di niya gusto, ayaw niya talaga. Katulad nalang ng ballet class na pinilit sa kanya ng mommy niya. She had a hard time about it. Kaya kami ang sinisisi ng parents niya na bad influence. We just want Maggie to be happy kaya tinutulungan namin siya to be as an ordinary lady. But kahit ganoon, lumalabas pa rin ang pagiging sosyal niya at ma-impluwensya. Sinasamahan namin siya sa pagshopping at binibilhan rin niya kami. Nakakahiya pero she insist! Baka sabihin niya ginagamit lang namin siya but she never think about it. Pagdating sa love, mapili siya. She likes someone na unique. Kahit alam niya ang gusto niya, she always obeys her parents. Ganoon ba ang mga mayayaman?

Basta, di kami mayaman ni Lala but nakapag-aral naman kami. Sponsored yata iyon at scholarship kaya naging magkaklase kami.

Si Lala, she's kinda simple but kung magalit super like a tiger! She always read pocket books na romance and thinking the heroine na siya. Siguro, she's longing for someone who will really love her kung sino talaga sya. Noon kasi she's a bit tan and medyo kailangan ng suklay, makeup and super retouch. Sometimes, they bully her. Nanliliit ang tingin niya sa sarili.

Ako naman, my father died and I stayed with my mom. But after college, I need to separate with her and be an independent woman.

Hindi ko akalain na darating ang panahon na magiging kami ni Paul na crush ni Lala. I like him too before na hindi ko sinabi sa kanila. He was popular guy noong nag-aaral kami. Sino ba ang hindi nakakakilala sa crush ng campus na si Paul? Pero paano si Lala? Did she still likes him? Ang sabi niya it was past but as I look at her, parang...

------

"She really need some rest. Kailangan hindi siya mastress," payo ng doctor kay Kristoff.

"Thank you doc.." malugkot na sagot ni Kristoff habang minamasdan ang mama niya na nasa kama.

Kinabukasan, nagising na rin ang mama ni Kristoff. Nakasuot ang binata ng jogging pants, jacket at rubber shoes. Mukhang may pupuntahan yata siya.

"Kristoff, nasaan si Maggie?"

Lumapit si Kristoff at sinagot ito, "Nasa studio ma. Hindi siya makakarating dahil busy ito sa shooting niya."

"Ahhh, ganoon ba.." mahinang sabi nito.

Tinawagan na kasi ni Kristoff si Maggie pero hindi ito sumasagot.

"Makakasama ba siya sa hiking ninyo ng team?"

"Uhmm.. sinabihan ko na po siya but..."

"Alagaan mo siya kung makakasama siya.. she will be your wife soon.."

"Ma, magpahinga na po kayo," ani ni Kristoff habang inaayos ang kumot.

Pumikit ulit ang mga mata nito.

Pumasok ang maid sa kwarto at sinabing, "Sir, ready na po ang inyong mga gamit."

"Sige, salamat!"

---------

Ready na rin ang buong team ng isang department sa gagawing hiking nila. May labing limang kasapi sa team. Sumama na rin sina Meimei at Abby.

"Bakit kaya ako pinasama?" nagtatakang tanong ni Meimei na hindi naman kasali sa team.

"Ang lakas mo kasi sa boss.." patawang wika ni Abby na nakasuot rin ng jacket, leggings at rubber shoes.

"Eh, hindi ako malakas.. ikaw yata iyon para may kasama ka!"

"Hindi ah! Secretary lang ako ni boss!" mataray na sagot ni Abby.

Dumating na rin si Sir Kristoff.

"Good morning sir!" bati ng lahat

"Kompleto na ba ang lahat?" tanong ni Sir.

"Yes sir!"

Papunta na sana sila sa isang maliit na bus nang may nagsisigaw. May hahabol pa pala.

"Wait! Wait!" sigaw ni Maggie.

"Maggie?" gulat na reaction ni Abby at Kristoff na hindi inaaasahan na sasama ito.

"Si Ms. Maggie?" reaction ni Meimei.

Maggie wears a short, a blouse and rubber shoes.

"Huwag ninyo naman akong iwan.." nagtatampong aura ni Maggie sa kasintahan.

"Akala ko ba may shooting ka!?" seryosong wika nito.

"I cancelled it all para sa iyo at para makasama ako sa trip ninyo!"

"Okay!"

Ipinulupot agad ni Maggie ang kamay nito sa braso ni Kristoff at binati si Abby.

"Abby! Goodmorning!"

Napilitang ngumiti si Abby at binati rin ito, "Good morning!"

Ang iba ay sumakay na sa bus.

Pinanood ni Abby ang dalawa na nag-uusap. Mukhang maraming kinikwento si Maggie kay Kristoff.

Tinapik ni Meimei ang balikat ni Abby para magising ito.

"Hoy! Sasakay ka ba?"

"Huh?"

"Tara na! Pabayaan mo na sila. May sasakyan naman sila."

Ngumiti si Abby sa kaibigan at umakyat na sa bus.

Sinulyapan naman ni Kristoff ang dalaga habang paakyat na ito sa bus.

------

Sa unit, nagising na si Lala.

"Nasaan ako?"

Bumangon ito sa higaan.

Wala siyang matandaan kundi ang bar kung saan siya umiinom. Napalinga-linga at di makadilat masyado ang mga mata ng dalaga.

"Sigh! Nalasing na naman ako."

Paglingon niya sa may kanan ay nkita niya ang larawan nilang tatlo sa mesa kaya nalaman niyang bahay iyon ni Abby.

"Unit pala ito ni Abby..."

Tumayo na ito at binasa ang sulat na iniwan ni Abby sa mesa.v

Abby: Hi Lala! Good morning! Okay na ba ang pakiramdam mo? Hindi na kita ginising dahil mahimbing ang tulog mo. By the way, may niluto akong almusal na nasa kusina. Mawawala ako ng isang gabi at uuwi bukas pa. Magkakaroon ng hiking ang isang department sa kompanya at napasama ako. Kaya ikaw muna ang bahala sa bahay ko. Kung kailangan mo ng pagkain, nasa ref. Kung aalis ka, pakilock nalang. Thanks. Mwahh!!

"Ito talagang si Abby, madaling magtiwala sa iba. Paano kung pagnakawan ko siya o di kaya.. haist! Nakakaasar!" Naasar na reaction ni Lala.Pabagsak na paglapag niya sa papel sa mess.

Habang nasa biyahe naman ay naikwento ni Abby kay Meimei si Lala na tinulungan niya kagabi.

"Really? Iniwan mo ang unit mo sa ibang tao? Abby!"

"Meimei, hindi ibang tao si Lala. She's like my sister!" paliwanag ni Abby.

"Kahit na!"

"I trust her!" dagdag pa ni Abby. "Isa pa, wala naman siyang mananakaw sa bahay ko!" biro nito.

Pinuntahan ni Paul ang unit ni Abby. Gusto niyang makita ang kasintahan. Dali - dali itong nagtungo dahil hindi niya matiis na di makita si Abby sa mga oras na iyon.

Pagkarating niya ay pinindot muna niya ang doorbell. Kahit alam niya ang password ng pinto ay hindi niya ginamit at binuksan. Hinintay niyang buksan ni Abby.

He tried to call her pero out of coverage. Wala na palang signal sa pupuntahan nila.

But someone open the door. Lala opened the door.

Nagulat si Paul na makita roon si Lala.

Napakunot - noo agad si Paul. Tiningnan niya mula ulo hanggang paa si Lala na suot ang isang bistida ni Abby.

"Bakit mo suot ang bistidang iyan? Nasaan si Abby?"

"Bagay ba?" ipinakita pa niya ang sarili sa binata.

"Hindi bagay!"

Nainis si Lala sa sinabi ni Paul. Ang bistida palang iyon ay bigay ni Paul kay Abby noong monthsary nila.

Sa galit ni Lala ay sinarhan niya ng pinto si Paul. Hindi tuloy nalaman ni Paul kung naroon ba si Abby o wala.

Mas lalong nainis si Paul kay Lala.

Walang magawa ang binata kundi umalis nalang. Naglakad paalis si Paul sa unit ni Abby. Kahit di man niya nakita ang kasintahan ay umalis nalang ito para di makita si Lala.

Binuksan ni Lala ang pinto at wala na roon ang binata kaya naman tumakbo ito palabas. Hinabol niya si Paul sa hallway.

"Paul!" tawag nito.

Tumigil rin ang binata na may tatlong metrong pagitan ni Lala. Tumigil man ito pero hindi ito lumingon sa dalaga.

"Paul, sorry! Sorry kung ganoon ang inasal ko.."

Seryosong nakinig lamang si Paul.

"Sorry Paul.. "

Maglalakad na sana siya nang nagpatuloy pa si Lala sa pagsasalita.

"Magbabago na ako! Hindi ko na iyon gagawin! Maging magkaibigan lang tayo.." pagmamakaawa ni Lala.

Hindi lumingon si Paul kay Lala at seryoso itong nagpatuloy sa paglalakad. Nagsisisi si Lala sa maling ginawa at hindi niya masisi si Paul kung ganoon siya sa kanya.

-------

Nakarating na ang team kasama sina Kristoff, Maggie, Abby at Meimei sa cabin ng mountain resort na pupuntahan nila. Maya-maya pagkatapos nilang kumain ng tanghalian ay magsisimula na silang maghike at doon na mag-overnight sa peak ng isang mountain o mas kilalang campint site. Maaga ang kanilang pagkain dahil sa mahaba-habang akyatan ang magaganap na aabutin ng limang oras.

Ang tour guide nila na si Atong ay sinabihan na sila sa mga bagay na dapat gawin.

"Dalhin lang ninyo ang mga bagay na maaari ninyong dalhin na hindi sagabal at kaya lang ninyo!" ani ni Atong. "Bawal magkalat sa dadaanan at sa camp site. Ingatan ninyo ang inyong mga gamit. Dapat komportable kayo sa inyong suot. Huwag lalayo sa grupo dahil baka mawala kayo."

Pagkatapos ng mga paalala ay naghanda na ang lahat.

Sinusuri ni Maggie ang cellphone niya, "Naku naman, walang signal!" Naiinis na sabi nito.

Lumapit si Abby sa kaibigan at tinanong, "Okay ka lang ba?"

"Hay naku! Wala palang signal rito! Haist!"

"Walang signal rito Maggie. Bakit pala?"

Bumulong si Maggie kay Abby, "Hindi alam ng manager ko na narito ako. I sneak out. Kaya sigurado hahanapin nila ako."

"Ano!?"gulat na reaction ni Abby.

"Shh! Huwag kang maingay!"

"Bakit hindi ka nagpaalam?"

"Kasi naman, late na ako nagising at muntik ko ng makalimutan ito. Kaya agad ako pumunta sa inyo.." paliwanag ni Maggie.

"Malaking gulo talaga iyan. Baka hanapin ka at akalain pa nila na kinidnap ka o di kaya naglayas!"

"Basta, I will think about that later. Sa pag-uwi na natin!" matapang na sabi ni Maggie.

Tinawag na sila ni Meimei, "Abby! Dali na!"

"Sige, susunod na kami!" sagot ni Abby.

"Tara na Abby.."

Pinigilan ni Abby si Maggie. "Bakit Abby?"

Napatingin si Abby sa suot ni Maggie na shorts. "Hindi ka ba magbibihis?"

"Hindi! I'm comfortable with it.." sagot nito.

"Ahhh.. okay.."

Sumunod na ang dalawa sa grupo. Naka-backpack si Abby at isang sling bag habang si Maggie ay isang sling bag na may water bottle.

Nagsimula na ang paglalakbay nila sa trail.

"Maggie, nasaan ang bag mo? Ang liit naman niyan ng dala mo.." pansin ni Abby.

"Ahh, iyong backpack ko? Syempre, dala ng boyfriend ko!" pagmamayabang ni Maggie.

Napatingin si Abby kay Sir Kristoff na nasa unahan na may dalang dalawang backpack na may sling bag rin.

"Ang swerte ko talaga sa bf ko..." dagdag ng dalaga.

Napilitang ngumiti naman si Abby sa kaibigan. Sa likuran naman nila ay si Meimei na naririnig ang pag-uusap ng dalawa. Medyo naiirita na ito sa kayabangan ni Ms. Maggie.

"Isinama mo sana ang boyfriend mo, okay naman sigurong isama siya!" mungkahi ni Maggie.

"Sa kompanya ang hiking adventure na ito kaya nakakahiyang yayain ko pa siya."

"Sayang, may tagabuhat ka sana ng bag mo!"

"Hindi naman gaanong mabigat ang bag ko. Kaya ko na ito."

"Haist, ikaw naman Abby! Kailangan mo ring ipagawa sa kanya para makita mo ang sincerity niya."

"Wala sa pagbubuhat makikita kung sincere siya!"

"Ewan ko sa iyo!" Nakangusong sagot ni Maggie.

Lumipas na ang tatlong oras na paglalakad sa kagubatan patungo sa peak ng bundok. It was an adventure most sa team dahil ginusto nila ito na mag-hike.

Makati na ang paa ni Maggie dahil nakasuot lang ito ng shorts.

"Aray! Ang daming lamok!" reklamo ni Maggie. Iniiwasan niyang kamutin ito dahil baka magkasugat.

"Aray naman!" naaasar na sabi ni Maggie na nagtitiis sa kati.

Napatigil sina Abby at Maggie kaya nadaanan na sila ni Meimei. Mahinang sinabi ni Meimei pagdaan, "Iyan, naka-shorts kasi!"

Napaupo si Maggie sa malaking bato.

"Okay ka lang ba?" tanong ni Abby.

"Nakakainis naman! Akala ko mountain resort.. as in resort di ko akalain na ganito pala! Parusa ito!" pagrereklamo ni Maggie.

"Nagpaiwan ka nalang sana sa cabin sa resort.."

"For what? Narito kayo lahat! Then ako?" Mataray na sabi ni Maggie. Natahimik tuloy si Abby.

Pinuntahan sila ni Kristoff. "Anong problema?"

"Ang kati kasi! Ayoko namang kamutin."

"May dala akong ointment dito. Gamitin mo ito," iaabot na sana ni Kristoff ng utusan siya ni Maggie na lagyan ang makakating bahagi ng hita niya.

"Kristoff, pwede bang ikaw nalang maglagay? Please!?"

"Huh?" nabigla si Kristoff at napasulyap siya kay Abby na nakatayo sa gilid niya.

"Sige na honey!" pamimilit ni Maggie.

Napatigil rin ang nasa unahan at napalingon lahat sa mag kasintahan.

Walang magawa si Kristoff and he applied some ointment sa makakating parte ng hita ni Maggie.

"Wow, ang sweet talaga nila!"

"Ang sweet!"

Pangiti - ngiti naman si Maggie at kinindatan si Abby. Mukhang kinikilig ito.

Nagpatuloy ang paglalakad nila. Tuwang - tuwa si Maggie sa ginawa ni Kristoff at mas natutuwa ito na naroon si Abby. Hindi man niya maintindihan ni Maggie but she likes to tease Abby.

"See, ang swerte ko sa kanya! Kung di ako naka-shorts, di niya siguro ako lalagyan ng ointement, di niya ako mahahawakan... Strategy!" pagmamayabang ulit ni Maggie sa kaibigan.

"Tuwang tuwa ka na?" tanong ni Abby.

"Of course! Ganoon ka dapat! To be more aggressive and seductive!" pabulong ni Maggie.

Minamasdan nila si Kristoff na naglalakad sa unahan. Nakita rin nila how gentleman he is. Napapatitig tuloy si Abby sa binata.

After how many hours, nakaabot rin sila sa peak kung saan naroon ang camp site. Palubog na ang araw at napakaganda ng tanawin roon.

"Wow! Amazing!"

Ang kulay ng langit ay kulay ng apoy na lumiliyab sa kalangitan. Para bang unti - unting binabalutan ang kalangitan ng kadiliman nang pababa na ang haring araw na kulay ginto.

"Very nice!"

Di nila maiwasang di kumuha ng litrato at magselfie at grufie. Sinulit talaga nila ang pagkakataon.

Nagsimula na rin na ayusin ang mga tent nila. Anim na tent ang ginawa nila. Nagtulungan pa sila sa pag-ayos nito.

Sa isang tent, dalawa lang sila ni Maggie at Kristoff. Sumama naman si Abby kina Meimei at iba pang mga babae.

Tahimik na ang paligid. Mga kuliglig at mga insekto nalamang ang umaawit sa gabi.

Di makatulog si Kristoff habang nakahiga. Nakayakap si Maggie sa binata na mahimbing na natutulog. Si Abby naman ay di rin makatulog na nakayakap naman si Meimei sa kanya.

-----

Kinabukasan, bago pa sumikat ang araw ay bumangon na silang lahat. Gusto nilang mapagmasdan ang pagbukang -liwayliwaysa lugar. Napakalamig sa roon kaya panay naka-jacket silang lahat. Ang malamig na hangin ay dumadampi sa kanilang pisngi. Ramdam talaga nila ang lamig.

"Ready na kayo?"

"Yes!"

Ilang minuto lang ay nagpakita na ang araw.

"Wow!"

Namilog ang kanilang mga mata. Di maalis - alis ang mga titig nila sa ganda ng pagsikat ng araw at matanaw ang ganda ng lugar na may fog pa.

They were all amaze!"

Agad silang nagpapapicture na ang background ay ang magandang pagsikat ng araw na may pinaghalong violet at indigo na may blue sa kalangitan dagdagan pa ng fog.

Napatitig si Abby sa kalangitan at sa napakagandang tanawin. Ang gaan ng pakiramdam niya. Para bang wala siyang problema at napakalaya.

Si Kristoff naman na kahit nasa malayo ay tanaw niya ang dalaga. Hindi niya maalis ang kanyang mga tingin kay Abby. Habang nakatitig siya rito ay ramdam niya ang kakaibang pakiramdam kapag nakikita siya.

To be continued...

Ano pa kaya ang mangyayari?