พื้นเพียง

น้องพาขวัญ

ดึกดื่นคืนถัดมา นมช้อยหอบขนมปังและอาหารสำเร็จรูปมากมายมาให้พื้นเพียงที่ห้องใต้ดินหลังจากที่เธอลืมเอาอาหารมาให้คุณหนูของเธอเมื่อวาน นมช้อยถือตะเกียงพร้อมหอบของมาพะรุงพะรังมาจนถึงประตูลูกกรงก่อนจะลองเรียกพื้นเพียงให้ออกมา

" คุณหนูค่ะ หลับหรือยังค่ะนมมาแล้ว "

" นมครับ มาแล้วหรอเพียงคิดถึง "

เด็กน้อยรีบเดินออกมาจับที่ซี่ของประตูลูกกรง เพื่อมองหน้าของนมช้อยของเขา ตั้งแต่เมื่อคืนที่เขาตื่นมาไม่เจอนมช้อยพื้นเพียงรู้สึกเหงามาก เขาเหงากว่าปกติด้วยซ้ำแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งอ่านหนังสือรอนมช้อยของเขามาหา จนถึงช่วงเวลาที่นมช้อยมา

" คุณหนูหิวไหมค่ะ นมเอาขนมกับนมมาเยอะเลย "

" ไม่ค่อยเท่าไหร่ครับ นมเข้ามาก่อนนะ "

" ค่ะๆ "

หญิงชรารีบไขกุญแจบนประตูแล้วรีบเดินเข้าไป เธอมองรอบๆห้องที่สะอาดสะอ้านเพราะพื้นเพียงเป็นคนเก็บกวาดทั้งหมด พื้นเพียงเป็นคนมีระเบียบเรียบร้อยแม้จะอยู่แค่ในห้องเล็กๆแต่เจ้าตัวไม่เคยปล่อยให้ห้องสกปกเลย เฝ้าดูแลทำความสะอาดอย่างดีทุกมุม

นมช้อยตั้งโต๊ะเล็กๆในห้องแล้วนำอาหารมาจัดให้พื้นเพียงได้ทานเพราะกล้วว่าคุณหนูของเธอจะหิวเอา หลังจากนั้นพื้นเพียงและนมช้อยก็ทานอาหารร่วมกันบนโต๊ะเล็กๆ จนอิ่ม

" นมครับ วันนี้ฝนตกไหมครับ "

" ไม่ตกเลยค่ะ แดดแรงเหมือนทุกวันเลย ร้อนมาก "

" หรอครับ แดดก็ดีนะครับ เพียงก็ชอบเหมือนกัน อยากอาบแดดเหมือนฝรั่งจัง ฮ่าๆๆ "

" ไม่ดีค่ะ คุณหนูของนมผิวสวยขนาดนี้จะให้ดำคล้ำได้ยังไง "

" นม เพียงอยากไปทะเลจังครับ ไม่ได้เห็นนานแล้วป่านนี้ต้องสวยกว่าเมื่อก่อนแน่ๆ "

" ค่ะ อึก สวย อึก สวยมาก เดี๋ยวเราค่อยไปเที่ยวกันนะคะ คุณหนูอดทนหน่อยนะคะ อีกไม่นานแล้ว อึก "

" ครับ นมสัญญานะว่าจะไปกับเพียง. อึก นมไม่ร้องนะครับ "

" คุณหนู ฮื่อออ "

สุดท้ายสองคนก็นั่งกอดกันร้องไห้อยู่บนพื้นด้วยความเจ็บใจที่ทำตามใจต้องการไม่ได้ แม้พื้นเพียงจะทรมานมากเพียงใดอย่างน้อยเขาก็ยังมีนมช้อยที่อยู่ข้างๆเขาเสมอไม่เคยทิ้งเขาไปไหนแม้ในยามที่ลำบากก็ตาม

ร้องไห้จนพอใจพื้นเพียงก็ขอให้นมช้อยเล่าเรื่องข้างนอกให้ฟังเหมือนทุกวัน พื้นเพียงรู้ทุกความเคลื่อนไหวของโลกภายนอกจากทั้งคำบอกเล่าของช้อยและหนังสือที่นมช้อยเอามาให้พื้นเพียงอ่าน

" อาทิตย์หน้าคุณ ไตรภพ จะกลับมาแล้วนะคะ คุณหนูจำคุณไตรภพได้ไหมค่ะ "

" พี่ไตรหรอครับ เพียงจำได้ ป่านนี้พี่ไตรต้องโตเป็นหนุ่มหล่อแล้วแน่ๆ "

" ค่ะ โตเป็นหนุ่มแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเธอจะมีนิสัยแบบคุณวิดาไหม "

" เพียงอยากเห็นพี่ไตรจัง เมื่อไหร่เพียงจะอายุยี่สิบสักทีนะ "

" โถ่ คุณหนู เดี๋ยวนมต้องไปแล้วนะคะ "

" นม ฝันดีนะครับ "

หญิงชราล็อกกุญแจแล้วรีบออกไปจากห้องใต้ดินทันทีด้วยกลัวว่าใครจะเห็นเข้า โดยไม่รู้เลยว่าเด็กน้อยที่มองตามมีแววตาอย่างไร นมช้อยออกไปนานแล้ว พื้นเพียงยืนมองสักพักก่อนจะเอ่ยขึ้น

" นม นมครับ อึก นมครับ ฮื่อออ นม "

พื้นเพียงเรียกนมช้อยเบาๆหลังจากที่เธอออกไปแล้ว. นมช้อยไม่เคยรู้เลยว่าหลังจากที่ตนออกไปพื้นเพียงจะคอยเรียกชื่อตนเบาๆแล้วร้องไห้แบบนี้ทุกวัน ไม่ใช่ว่าไม่เหงา ไม่ใช่ว่าไม่กลัว แต่เขาก็พยายามเข้มแข็งมาตลอด

พื้นเพียงเดินไปหารูปมารดาที่อยู่ข้างที่นอนแล้วยกขึ้นมากอดเบาๆพร้อมร้องไห้สะอึกสะอื้นไปด้วย ไม่ใช่ว่าพื้นเพียงจะเข้มแข็งได้ตลอด ที่เขาไม่ร้องไห้ต่อหน้านมช้อยบ่อยๆเพราะกลัวเธอจะไม่สบายใจและทุกใจมากกว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ พื้นเพียงจึงเก็บความรู้สึกทั้งหมดมาระบายกับรูปมารดาแทน แม้จะไม่ช่วยอะไรมากแต่พื้นเพียงก็พอมีกำลังใจที่จะสู้ต่อบ้าง

" อึก แม่ครับ เพียงคิดถึง ฮื่ออ เพียงจะอดทน อึก เพียงสัญญาครับ "

พื้นเพียงกอดรูปมารดาร้องไห้จนหลับไป ในทุกๆวันจะเป็นเช่นนี้เสมอ มีเพียงรูปมารดาเท่านั้นที่เป็นเพื่อนเขา

____________________________________________________

รุ่งเช้า พื้นเพียงตื่นในตอนหกโมงเช้า เสียงเข็มนาฬิกาขนาดกลางที่แขวนอยู่บนฝาฝนังเป็นเครื่องบ่งบอกเวลาเป็นอย่างดี พื้นเพียงลุกจากที่นอนพับผ้าห่มให้เรียบร้อยและหาอะไรกิน เมื่อคืนนมช้อยเอาของกินมาให้เขาเยอะมาก เยอะจนเขาสามารถอยู่ได้เป็นอาทิตย์ 

" ขนมปังทาแยมแล้วกันเนาะพื้นเพียง แค่นี้ก็อิ่มแล้วล่ะ "

พื้นเพียงได้แต่พูดคุยกับตัวเองในเรื่องต่างๆจนชิน วันนี้เขาจะอ่านหนังสือเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ซึ่งเป็นเรื่องที่เขาชอบมาก แต่ไม่มีโอกาสได้เรียน แต่อย่างน้อยนมช้อยก็ชอบขนหนังสือมาให้เขาอ่านอยู่เสมอ พอคลายเหงาได้บ้าง

พื้นเพียงอ่านหนังสือไปมาทั้งนอนหลับไปบ้างจนกระทั่งถึงตอนเย็น เขามองนาฬิกาบนฝาผนังเป็นเวลาหกโมงกว่าแล้ว พื้นเพียหยุดอ่านหนังสือแล้วเดินไปหน้าประตูลูกกรง เขากลัว กลัวเวลาที่กำลังจะค่ำถึงแม้เขาจะมีไฟฟ้าใช้ แต่เขาก็กลัว มันเป็นความฝังใจเมื่อตอนเด็กตอนที่ถูกขังในห้องโทรมๆมืดๆ ทำให้เขาค่อนข้างจะกลัวความมืด   

พื้นเพียงนั่งลงเกาะซี่ลูกกรงพร้อมมองไปยังประตูเล็กๆบนบันได เขามานั่งรอนมช้อยตั้งแต่หกโมงเย็นแบบนี้ทุกวัน ถึงแม้จะรู้ว่านมช้อยจะมาช่วงเที่ยงคืนก็ตาม เขาก็ยังนั่งรออยู่

" เห้ออ อยากได้แมวสักตัวจัง เอะ!! จริงด้วย! แต่จะเป็นการรบกวนนมมากกว่าเดิมไหมนะ "

เขานั่งคิดอยู่นานว่าจะขอนมช้อยเลี้ยงแมวได้ไหม ถ้ามีแมวสักตัวเขาอาจจะไม่เหงาขนาดนี้ก็ได้ แต่ค่าใช้จ่ายจะเพิ่มขึ้น ไหนจะอาหารแมวหรืออุปกรณ์ต่างๆอีก พื้นเพียงลังเลเล็กน้อย แต่ก็ตัดสินใจว่าจะลองถามนมช้อยดู

ดึกดื่นคืนนั้นนมช้อยก็ขนอาหารมาให้พื้นเพียงตามปกติ แต่วันนี้เธอสังเกตว่าคุณหนูของเธอเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง หรือว่าอาหารที่เธอเอามามันไม่พอสำหรับคุณหนูหรือ

" คุณหนู เป็นอะไรหรือป่าวค่ะ มีอะไรอยากพูดกับนมไหม "

" เอ่ออ นมว่า ถ้าเพียงเลี้ยงแมวจะดีไหมครับ แต่ถ้ามันเพิ่มความลำบากให้นม เพียงไม่เอาก็ได้นะครับ "

" ไม่ลำบากหรอกค่ะ ดีเสียอีกคุณหนูจะได้ไม่เหงาไง "

" ครับเพียงชอบ. นมครับวันนี้ฝนตกไหมครับ "

" วันนี้ฝนตกค่ะคุณหนู แต่ไม่ค่อยแรงเท่าไหร่ มาแปปเดียวก็ไปล่ะ "

" เพียงอยากเล่นน้ำฝนจังครับ "

" โถ่ รอหน่อยนะคะเดี๋ยวก็ได้เล่น นมสัญญา  ส่วนเรื่องแมว พรุ่งนี้นมจะเอามาให้นะคะ พอดีมีแม่แมวคลอดลูกอยู่ข้างบ้านพอดี กำลังน่ารักเลยค่ะ "

" จริงหรอครับ! ฮืออ เพียงอยากอุ้มแล้ว "

" ฮ่าๆๆ ทานข้าวกันดีกว่าค่ะ เดี๋ยวนมเล่าเรื่องวันนี้ให้ฟัง "

นมช้อยอยู่กับพื้นเพียงอยู่นานก็กลับขึ้นข้างบนบ้านพร้อมสัญญาว่าจะเอาน้องแมวมาให้พรุ่งนี้ ส่วนพื้นเพียงก็กลับมากอดรูปมารดาและพูดเรื่องวันนี้กับเรื่องน้องแมวให้มารดาฟัง วันนี้เขาอารมณ์ดี เขาไม่ร้องไห้ด้วย

" แม่ครับ พรุ่งนี้เพียงจะได้แมวมาเลี้ยงแหละ เมื่อก่อนเพียงไม่กล้าเลี้ยงเลย กลัวพาเขามาลำบากด้วย แต่วันนี้เพียงพร้อมแล้ว เพียงจะเลี้ยงน้องเหมียวว คิกๆ "

พื้นเพียงพูดไปหัวเราะไปกับรูปของมารดาตน จนหลับไหลในที่สุด

_________________________________________________

รุ่งเช้าของอีกวันพื้นเพียงก็ตื่นในเวลาเดิม เขากำลังคิดว่าตอนนี้จะกินอะไรดี รู้สึกตื่นเต้นเรื่องน้องแมวตั้งแต่ตื่นนอนเลย 

" อืมม กินต้มมาม่ากับต้มไข่ล่ะกัน "

พื้นเพียงหยิบกาน้ำร้อนมาเสียบปลั๊กไว้แล้วตัวเองก็จัดแจงหาอุปกรณ์สำหรับทำอาหารเช้าของตัวเอง ห้องของเขามีอุปกรณ์การทำอาหารเล็กน้อย มีปลั๊กไฟอยู่พอให้ได้ใช้บ้าง หลังกินข้าวเสร็จพื้นเพียงก็เก็บของแล้วมาอ่านหนังสืออยู่ข้างประตูลูกกรง 

ดึกดื่นคืนนี้พื้นเพียงมานั่งรอนมช้อยตั้งแต่บ่ายสาม เขาอ่านหนังสือไปคอยมองประตูไปว่าเมื่อไหร่นมช้อยจะมาหาเขา รอได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงเปิดประตูข้างบน พื้นเพียงรีบลุกขึ้นเดินไปเกาะชี่ลูกกรงประตูทันที นมช้อยถือห่อถุงสีขาวใหญ่ๆเดินมาหาเขา

" รอนานไหมค่ะคุณหนู "

" ไม่ครับ เพียช่วยถือนะครับนม "

" ดูสิค่ะว่านมพาใครมาด้วยย "

" น้องเหมียวว ฮืออ "

พื้นเพียงรีบเดินไปอุ้มเจ้าตัวเล็กในถุงที่นมช้อยถือมา ลูกแมวตัวเล็กสามสี กำลังมองหน้าเขา. พื้นเพียงน้ำตาไหลทันทีที่เห็นเจ้าแมวน้อยแววตาของมันเหมือนเขาแววตาเศร้าๆ

" นม อึก เพียงพรากมันมาจากแม่ใช่ไหมครับ ทำไมแววตามันเศร้าแบบนี้ "

" จริงๆแม่มันโดนรถชนเมื่อกลางวันนี่เองค่ะ พอแม่มันตายนมเลยเอาลูกๆของมันไปให้เขาเลี้ยง ส่วนตัวนี้นมว่ามันน่ารักดีเลยเอามาให้คุณหนู "

" อึก นม มันเหมือนเพียงเลย เพียงจะเอามันมาขังเหมือนที่เพียงโดนแบบนี้หรอ หรือว่าจะให้มันไปอยู่กับคนอื่น อึก เพียงไม่อยากขังมันไว้แบบนี้ "

" ไม่ค่ะไม่ มันอยู่กับคุณหนูแหละดีแล้วค่ะ มันจะได้เป็นเพื่อนคุณหนู คุณหนูจะได้เป็นเพื่อนมันไงค่ะ "

" งั้น อึก เพียงจะตั้งชื่อว่า น้องพาขวัญ ดีไหมครับ "

" ดีค่ะ เรามากินข้าวดีกว่านะคะ นมเอากุ้งอบวุ้นเส้นที่คุณหนูชอบมาด้วย "

" ครับ "