“ม๊ามี๊ครับ นอนที่นี่ได้ไหม ผมจะนอนกับแด๊ดดี๊” หลังจากที่ทานอาหารค่ำเสร็จ รอยส์ที่กำลังนั่งเล่นอยู่กับบิดาเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอน
เจ้าเอยรู้ดีว่านี่คงไม่ใช่ความคิดของบุตรชายแน่นอน เขามองไปที่เพทายอย่างไม่ชอบใจมากนัก ก่อนจะส่งยิ้มไปให้ลูก พร้อมกับเดินเข้าไปสวมกอด
“วันนี้เราต้องกลับบ้านนะคะ คุณยายรออยู่ เอาไว้วันหน้าค่อยนอนนะคะ แม่อิงมารับแล้ว” เธอเอ่ยกับลูกชายด้วยความใจเย็นและปรับน้ำเสียงนุ่มนวล
“......” เด็กชายมองไปที่คนเป็นพ่อ ก่อนที่จะมองของเล่นในมือ “พรุ่งนี้ใช่ไหม ผมจะนอนกับแด๊ดดี๊”
“ค่ะพรุ่งนี้ วันนี้เราต้องกลับไปเอาเสื้อผ้าก่อน พรุ่งนี้ค่อยนอน” เจ้าเอยตอบกลับ เพื่อให้รอยส์ไม่งอแงขออยู่ต่อ และเป็นอย่างที่เธอคิด เด็กชายยิ้มร่าด้วยความดีใจ ก่อนที่จะวิ่งไปหาคนเป็นพ่อที่นั่งอยู่บนโซฟา
“พรุ่งนี้ ผมจะมานอนด้วย วันนี้ต้องไปเอาเสื้อผ้าก่อน แด๊ดดี๊นอนคนเดียวไปก่อนนะครับ” เสียงเล
