FOOTLONG NI, ASHER (SPG)

Respite

CHAPTER 2

Third-Person POV

Sa taas ng Aguilar Tower, sa pinakamataas na palapag kung saan naroon ang opisina ni Asher Aguilar, ang atmosphere ay parang yelo. Ang bawat empleyado na dumaraan sa hallway ay tila naglalakad sa tip of their toes, takot na makagawa ng kahit kaunting pagkakamali na maaaring magdulot ng galit ng kanilang boss. Kilala si Asher bilang malamig at istrikto, pero ngayong araw, parang triple ang init ng ulo niya.

Nakatayo siya malapit sa floor-to-ceiling glass window ng kanyang opisina, nakatingin sa bustling city below. Ang kanang kamay niya ay nakatiklop habang ang kaliwa ay mahigpit na hawak ang isang report na kitang-kita ang mga pulang marka ng corrections.

"Useless," bulong niya sa sarili, kasabay ng pagbato ng papel sa kanyang desk. He was furious. Sa kabila ng high standards na palagi niyang ipinatutupad, hindi pa rin maabot ng ilang department ang expectations niya. Para sa kanya, walang lugar ang mediocrity sa Aguilar Empire.

“Patricia!” malakas niyang tawag sa kanyang secretary. Halatang nagulat ang babae nang mabilis itong pumasok, dala-dala ang notepad at pen.

“Yes, Mr. Aguilar?” tanong nito, pilit na tinatago ang kaba.

“Schedule another meeting with the marketing and sales team. I want answers before the day ends.”

“Yes, sir,” sagot ni Patricia bago mabilis na umalis sa opisina, halatang gustong makalayo sa presensya ng boss niya.

Habang si Asher ay abala sa pagrereklamo tungkol sa kapalpakan ng kanyang mga empleyado, biglang bumukas ang pintuan ng opisina. Walang pakialam na pumasok ang isang babae, may confidence sa bawat hakbang, pero hindi nakakatakot.

“Asher Aguilar,” bungad ng pamilyar na boses.

Napalingon si Asher sa babae—ang nakatatanda niyang kapatid, si Enna Aguilar. Sa edad na 35, si Enna ay kilala bilang kabaligtaran ng kanyang kapatid. Mabait siya, maunawain, at laging iniisip ang kapakanan ng iba. Siya ang tipo ng taong madaling mahalin ng lahat, habang si Asher naman ang taong gusto mong iwasan kung kaya mo.

“Enna,” malamig na sagot niya. “What are you doing here?”

Naglakad si Enna papunta sa desk ni Asher at tumigil sa harap nito, nakatingin nang diretso sa mga mata ng kapatid. “I just came from downstairs, and do you know what I saw?” tanong niya, pero halata sa tono niya na hindi niya ito sinasabi para humingi ng sagot.

Hindi sumagot si Asher, kaya’t nagpatuloy si Enna. “Employees walking on eggshells, trying to avoid you. Parang lahat sila takot na huminga dahil baka marinig mo at magalit ka.”

“Is that a problem?” tanong ni Asher, walang emosyon sa boses.

“Yes, Asher, it is. Kung ang buong kumpanya ay natatakot sa’yo, paano sila magtatrabaho nang maayos? Fear is not the same as respect, and you should know that by now.”

Tumayo si Asher mula sa kanyang upuan, halatang naiinis na. “This is not your company, Enna. I don’t need your unsolicited advice on how to run my business.”

Tumawa nang bahagya si Enna, pero halata ang frustration sa kanyang boses. “I’m not giving you advice. I’m telling you the truth. You’re running this company like a machine, and your employees are not robots, Asher. Tao sila. They have limits, emotions, and weaknesses. Hindi mo pwedeng i-expect na maging perpekto sila sa lahat ng oras.”

Huminga nang malalim si Asher, pilit na pinapakalma ang sarili. “This is exactly why you don’t understand how to manage a business. Weakness has no place here, Enna. Kung gusto nilang magtrabaho dito, they need to meet my standards. Simple as that.”

Nag-cross ng arms si Enna habang nakatingin pa rin sa kapatid. “Standards? Or is it just your pride talking? Asher, hindi mo kailangang maging perpekto sa lahat ng oras. And you certainly don’t need to expect perfection from everyone else. You’re setting them up to fail, and when they do, ikaw rin ang nahihirapan.”

Hindi sumagot si Asher. Sa halip, bumalik siya sa kanyang desk, kunwaring abala sa pagtingin ng mga dokumento. Pero alam ni Enna na nakikinig pa rin ito.

“Ilang taon mo na bang ginagawa ito, Asher?” tanong ni Enna, mas malumanay ang boses. “You push people away. You demand too much from everyone. And for what? Para patunayan na kaya mong maging successful? Newsflash, kapatid—you’re already there. You’ve already proven yourself. Hindi mo kailangang gawin itong impyerno para sa iba.”

“Hindi mo naiintindihan,” sagot ni Asher, sa wakas ay tumingin sa kanya. “Everything I have, I earned it. Wala akong inasahan kundi ang sarili ko. If I don’t keep pushing, this empire will crumble.”

“Maybe,” sagot ni Enna, “pero hindi mo rin pwedeng gawin ang lahat mag-isa. Hindi mo kailangan na lahat ng bagay ay perfect. Hindi mo kailangang maging perfect, Asher.”

Tumahimik ang kwarto. Ilang sandali bago nagsalita ulit si Enna.

“You’re my brother, and I love you. But one day, if you keep going like this, you’ll wake up and realize that you’re all alone. And trust me, Asher, that’s not something you’d want to experience.”

Hindi alam ni Asher kung paano sasagutin ang sinabi ng kapatid niya. Sa kauna-unahang pagkakataon, hindi siya sigurado kung ano ang tamang sagot.

Tumayo si Enna, kinuha ang bag niya, at tumingin sa kapatid niya nang diretsahan. “Think about what I said, Asher. Not for me, but for yourself.”

Naglakad siya palabas ng opisina, iniwan si Asher na nakaupo sa kanyang desk, tahimik at nag-iisip. Sa buong buhay niya, bihirang mangyari na hindi siya makasagot sa isang argumento. Pero ngayon, hindi niya maialis sa isip niya ang mga sinabi ni Enna.

Paglabas ni Enna sa opisina, napansin niya ang ilang empleyado na nagmamadaling bumalik sa kani-kanilang desks. Halatang naramdaman nila ang tensyon mula sa opisina ni Asher. Napabuntong-hininga si Enna. Mahal niya ang kanyang kapatid, pero alam niyang hindi magiging madali ang pagbabago nito.

Mabilis niyang hinugot ang kanyang telepono at nagpadala ng text sa isa sa mga empleyado sa HR. "Can we arrange a small meeting with your team? I have a few suggestions I’d like to share. Don’t worry, this won’t interfere with Asher’s operations."

Bumalik siya sa elevator, dala ang determinasyong kahit papaano, magagawa niyang palambutin ang puso ng kanyang malamig at estriktong kapatid. Because no matter how much success Asher achieves, she knows he won’t be truly happy until he learns to let people in.

Pagkababa ni Enna sa opisina ni Asher, hindi niya maiwasang mapabuntong-hininga. Mahal niya ang kanyang kapatid, pero sa tuwing nakikita niya itong masyadong nagkukulong sa trabaho, pakiramdam niya ay nawawala na ito sa sarili. Alam niyang may dahilan si Asher kung bakit gano’n ito, pero hindi iyon excuse para pabayaan ang sarili.

Paglabas niya ng building, agad niyang binuksan ang kanyang puting Lamborghini Urus, ang luxury SUV na karaniwang ginagamit niya kapag busy siya sa errands. Habang nagmamaneho palabas ng parking lot, mabilis niyang pinlano ang gagawin.

“Kung ayaw niyang alagaan ang sarili niya, ako na lang ang gagawa,” bulong niya sa sarili habang sinusuri ang listahan ng paboritong pagkain ng kapatid niya sa isip.

Makalipas ang ilang minuto, huminto si Enna sa tapat ng isang luxury restaurant na paborito nilang magkapamilya. Pumasok siya, at agad siyang sinalubong ng manager ng lugar.

“Ms. Aguilar, it’s always a pleasure to see you,” bati ng manager.

Ngumiti si Enna nang magiliw. “Hi, Mark. Can I get Asher’s usual order? Pero paki-rush, please. Alam mo naman si Asher, wala nang oras para kumain.”

Natawa nang bahagya si Mark. “Of course, Ms. Aguilar. We’ll have it ready in ten minutes.”

Habang naghihintay, umupo si Enna sa isang sulok, iniisip kung paano niya mapapasabihan ulit ang kapatid niya nang hindi ito magagalit. Hindi niya maiwasang mapailing. Si Asher talaga, kahit anong gawin, ayaw tumigil.

Pagkatapos makuha ang order, bumalik si Enna sa kanyang SUV at dumiretso pabalik sa Aguilar Tower. Pagdating niya sa opisina ng kapatid niya, walang paalam siyang pumasok, dala ang paper bag ng pagkain na mas mabango pa kaysa sa buong kwarto.

“Asher,” bungad niya habang inilalapag ang pagkain sa lamesa ng kapatid niya.

Tumingin si Asher mula sa laptop niya, halatang hindi natuwa sa ginawang pagpasok ni Enna nang walang paalam. “What are you doing back here? Didn’t we just have this conversation earlier?”

Ngumiti si Enna at inirapan siya. “Yes, and I’m here to make sure you’re eating. Alam kong hindi ka pa kumakain, Asher. Don’t even try to deny it.”

“I’m busy, Enna. I don’t have time for this,” sagot ni Asher, halatang iritado.

Umupo si Enna sa isa sa mga upuan sa harap ng mesa ng kapatid niya at sinimulang ilabas ang pagkain mula sa bag. “Hindi mo kailangan ng oras. Ako na nga ang nagdala ng pagkain dito. Kaya wala kang excuse.”

Napabuntong-hininga si Asher. “Enna, I don’t need you to baby me. I can take care of myself.”

“Clearly, you can’t,” sagot ni Enna habang iniayos ang pagkain sa harap ni Asher. “Look at you. You’re pale, masungit, at mukhang hindi na natutulog. Hindi ka pwedeng magpatuloy nang ganito, Asher. I’m serious.”

Tiningnan lang siya ni Asher, pero sa huli, napabuntong-hininga rin ito. Alam niyang hindi siya mananalo sa argumento kapag si Enna na ang kausap. Kinuha niya ang isang tinidor at nagsimulang kumain.

Habang kumakain, hindi napigilang magsalita ni Enna. “You know, Asher, kahit gaano ka ka-strikto sa mga empleyado mo, hindi ibig sabihin noon na hindi mo na rin aalagaan ang sarili mo. Alam mo ba kung gaano kahirap kang mahalin? Lahat ng tao sa paligid mo takot sa’yo. Pero ako? Hindi mo ako matatakot.”

“Hindi naman kita tinatakot,” sagot ni Asher, halatang natatawa nang bahagya.

“Oo nga, kasi wala kang laban sa’kin,” sabi ni Enna, sabay ngiti. “You’re my little brother. Kaya kahit ano pa ang gawin mo, kaya kitang sermunan.”

Natahimik si Asher habang patuloy na kumakain. Alam niyang tama ang kapatid niya, pero ayaw niyang aminin. Sa halip, iniba niya ang usapan. “Bakit ba palagi kang nandito? Don’t you have your own

Habang patuloy sa pagkain si Asher, hindi niya maiwasang mapansin ang masayang ngiti ni Enna habang nakaupo ito sa harap niya. Hindi ito aalis kahit halatang gusto niyang magtrabaho nang mag-isa. Pero gano’n talaga si Enna—hindi niya matitiis na nakikitang pinapabayaan ang sarili ng kapatid.

“Bakit ba palagi kang nandito? Don’t you have your own business to run?” tanong ni Asher, kunwaring iritado, pero halata ang bahagyang lambing sa boses niya.

“Hindi naman ibig sabihin na wala akong sariling ginagawa, hindi na kita maaalagaan,” sagot ni Enna habang ini-scan ang mga dokumento sa mesa. “Alam mo, Asher, hindi ka invincible. Kahit gaano ka pa katalino o kagaling, kailangan mo rin ng pahinga. Hindi masama ang huminto paminsan-minsan.”

“Hindi ako humihinto dahil maraming nakaasa sa’kin,” tugon ni Asher, kasabay ng pagbalik ng malamig niyang ekspresyon. “Kung hindi ko pagbubutihin, babagsak ang kumpanya.”

“Hindi mo kailangang dalhin ang buong mundo sa balikat mo,” sabi ni Enna, seryoso ang tono. “Kahit ang pinakamagaling na lider, umaasa rin sa tulong ng iba. At kahit ikaw, kailangan mo ring magpahinga. Hindi mo kayang magtagal kung pagod ka.”

Hindi sumagot si Asher. Tinitigan lang niya ang kapatid, pero hindi niya magawang kontrahin ang sinabi nito. Sa loob-loob niya, alam niyang tama si Enna.

Nang matapos ang pagkain, tumayo si Enna at tumingin kay Asher. “Ayokong makita kang magkasakit, Asher. Kaya kahit inis ka sa’kin ngayon, babalik pa rin ako kung alam kong pinapabayaan mo ang sarili mo. Intindihin mo na lang, I’m doing this because I care about you.”

Hindi pa rin sumagot si Asher, pero bahagyang lumambot ang ekspresyon niya. Napansin iyon ni Enna kaya nilapitan niya ito at, sa gulat ng lahat, piningot niya ang tenga ng kapatid.

“Asher Aguilar, magpahinga ka rin paminsan-minsan,” sabi ni Enna bago tumawa at kinuha ang bag niya. “I’ll see you later.”

Habang palabas si Enna sa opisina, napatingin si Asher sa bakas ng ngiti niya. Hindi niya man sabihin, pero malaki ang pasasalamat niya sa ate niya. Sa gitna ng malamig niyang mundo, si Enna ang nagdadala ng init na matagal na niyang nakalimutan.