คนสวยระบายลมหายใจ แล้วปล่อยให้เขาโอบกอดเช่นนั้น กาเรสเห็นคนในอ้อมแขนอารมณ์เย็นลง เลยปล่อยเป็นอิสระ เธอหันมาสบตาเขา
“แล้ว... คุณจะมาหาฉัน หรือให้ฉันไปหาคุณ”
เขาส่ายหน้า “คุณมาอยู่กับผม เดี๋ยวผมจะให้อเล็กซ์ไปรับ”
“ฉันต้องไปอยู่กับคุณที่ไหนคะ”
“ที่บ้านของผม”
อยากถามว่าบ้านของเขาอยู่ที่ไหน แต่เธอไม่ต้องการเซ้าซี้ไปมากกว่านี้อีกแล้ว หญิงสาวลุกยืน
“ฉันกลับก่อนนะคะ”
“ผมให้คนไปส่ง”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ไปรับก็พอ ฉันไปเตรียมเสื้อผ้าก่อน”
เขายิ้มอ่อนโยน “ก็ได้ครับ ตกลงตามนั้น”
อเล็กซ์เดินเข้ามาในห้อง เห็นสีหน้าเจ้านายแล้ว ดูอารมณ์ดีกว่าทุกวัน กาเรสหันมามองลูกน้อง
“เย็นนี้ไปรับอรปรียาให้ฉันด้วย”
“ได้ครับ”
ชายหนุ่มเดินไปยังหน้าต่างกระจก แล้วมองวิวทิวทัศน์อันสวยงามอีกครั้ง ยิ้มน้อยๆ ปรากฏออกมา อย่างน้อยคุณอำพันธ์ก็คงไม่ห่วงอะไรแล้ว
มาถึงห้อง ร่างบางโถมกายบนเตียงกว้าง แล้วซบหน้ากับหมอน ข่มกลั้
