กาเรสดึงมือออก แล้วจุมพิตมัน จนหญิงสาวรีบชักกลับสีหน้าตื่นตระหนก
“อายคนอื่นบ้างนะคะ เราไม่ได้อยู่กันแค่สองคน!” คนสวยส่งเสียงดุ
“ถ้างั้น... ขึ้นห้องกันไหม”
“ยังค่ะ ฉันขอกินอะไรก่อน มีอะไรให้ทานบ้างไหมคะ” เธอรีบหาทางหลีกเลี่ยง
ชายหนุ่มระบายยิ้ม ทำเอาเธอถึงกับชะงัก แล้วรีบหลบสายตา กาเรสร้ายกาจยิ่งนัก ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งหวั่นไหว เธอไม่อยากเป็นเช่นนี้เลย แต่กลับห้ามความรู้สึกตนเองไม่ได้ เขาพามายังโต๊ะอาหาร ซึ่งให้แม่ครัวตระเตรียมอาหารน่าทานไว้มากมาย ที่สำคัญคืออาหารทุกอย่าง ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่เธอชอบทั้งนั้น
หญิงสาวช้อนสายตามอง มันเต็มไปด้วยคำถาม
“เอ่อ...” มันทำให้เธอพูดไม่ออก และสับสนกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า หรือว่าเขาชอบอาหารแบบนี้เหมือนเธอ
“อาหารโปรดของคุณ”
“คุณรู้ได้ยังไงคะ” อรปรียาย้อนถาม แล้วสบตา
เขาอมยิ้ม “ไม่เห็นยากเลย ถ้าผมอยากจะรู้เรื่องของคุณ”
คนฟังชะงัก เม้มริมฝีปาก ตัดสินใจต
