เด็กเลี้ยงของอาจารย์มาเฟีย (เพลิงอินทรี)

ตอนที่ 1 ไม่ใช่คนดี

“มาได้สักทีนะไอ้คนเห่อเมีย”

ไทเกอร์พูดแซวเลโอเพื่อนสนิทของตัวเองทันทีเมื่อเห็นเลโอเข้ามาในห้องแล้ว

“ถ้ามึงเรียกมาแล้วจะคุยเรื่องไร้สาระกูจะกลับ”

เลโอพูดขึ้นเสียงเรียบแล้วนั่งลงข้างๆ ริวจิ

“แหม ทีแบบนี้ทำเป็นมาจริงจังเรื่องงานไอ้สัส พอตอนเจอเมียงานการก็ไม่ยอมทำ น้องมึงทำแทนจนหัวหมุนแล้วมั้ง”

ไทเกอร์พูดใส่เลโออย่างกวนๆ เพราะตั้งแต่เลโอมีเมีย ทำงานอย่างกับพนักงานบริษัทกว่าจะออกจากบ้านมาทำงานก็แปดโมงเช้า พอสี่โมงเย็นก็ไปรับเมียที่มหาลัย เวลาออกไปส่งอาวุธก็ปิดจบงานเร็วแล้วรีบกลับ แต่ที่ไม่เปลี่ยนคือความเรียบร้อยของงานเพราะเลโอยังคงความเข้มงวดเหมือนเดิม และเขาจะอ่อนโยนแค่กับเกรซผู้เป็นเมียแค่คนเดียวเท่านั้น ส่วนกับคนอื่นก็ยังทำตัวเย็นชาดุดันเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน

“พูดมาก รีบๆ คุย กูจะรีบกลับบ้าน”

เลโอพูดขึ้นเสียงเรียบ

“ไอ้สัส มึงพึ่งมา รู้ว่าคิดถึงเมีย พวกกูก็คิดถึงเมียเหมือนกันนั่นล่ะ ถึงได้รีบมา แต่ไอ้คนไม่มีเมียเสือกยังไม่มา ไอ้ริวมึงโทรตามไอ้ชิหน่อยสิวะ มันไปไหนของมันเนี่ย”

ไทเกอร์บ่นขึ้นอย่างหัวเสียเพราะเขาและริวจิมาถึงก่อนเลโอด้วยซ้ำ จากนั้นก็หันไปบอกริวจิที่นั่งกดโทรศัพท์อยู่เงียบๆ ไม่พูดอะไรตามประสาคนไม่ค่อยพูด

“กูโทรหามันตั้งแต่มาถึง ตอนนี้สิบห้าสายแล้วมันก็ยังไม่รับ บอกลูกน้องไปตามมันที รีบคุยงานเร็วๆ กูจะพาเมียกูไปซื้อของจัดห้องให้ลูก”

ริวจิตอบไทเกอร์เสียงเรียบแล้วยกโทรศัพท์ให้ไทเกอร์กับเลโอดูว่าเขาโทรหาวาชิไปหลายสายแล้ว แต่วาชิก็ยังไม่รับ

“เออ นิกซ์ ออกไปตามไอ้ชิที”

ไทเกอร์ตอบริวจิแล้วหันไปสั่งลูกน้องคนสนิทที่ยืนอยู่กับโคมะและมาโก้ลูกน้องคนสนิทของริวจิและเลโอ

“ครับนาย”

พูดจบนิกซ์ก็เดินไปทันทีแต่จังหวะที่เปิดประตูวาชิก็เดินเข้ามาพอดี

“กว่าจะมาไอ้สัส เมียก็ไม่มีเสือกมาช้าอีก”

ไทเกอร์บ่นให้วาชิทันทีเมื่อเห็นวาชิเดินเข้ามาในห้องแล้ว

“ไอ้สัส เพราะพวกมีเมียอย่างพวกมึงนั่นล่ะ คนโสดอย่างกูเลยต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำแทนพวกมึงเนี่ย แม่ง เมื่อไหร่เมียมึงจะคลอดไอ้เกอร์ กูอยากให้ไอโกะมาช่วยคิดสูตรยาพิษชนิดใหม่”

วาชิบ่นให้เพื่อนทั้งสามกลับขณะที่นั่งลงโซฟาจากนั้นก็เอ่ยถามไทเกอร์ทันที เพราะสำหรับวาชิสิ่งที่เขาถนัดและชื่นชอบมากที่สุดคือการผลิตยาพิษ ที่วาชิถามหาไอโกะเมียสุดที่รักของไทเกอร์เพราะไอโกะก็เชี่ยวชาญเรื่องการสร้างพิษเหมือนกันแต่เพราะช่วงนี้ไอโกะกำลังท้อง เธอจึงเลี่ยงเพื่อความปลอดภัยของลูก

“เมียกูพึ่งท้องได้สามเดือนไอ้สัส อย่ามาวอแวเมียกู เพราะอีกนานกูถึงจะให้เมียกูมา ลูกกูเข้าโรงเรียนเมื่อไหร่กูถึงจะให้เมียกูไปทำงานกับมึง อีกอย่างมึงคนเดียวก็สร้างพิษได้เป็นร้อยชนิดจนฆ่าคนได้เป็นล้านแล้วมั้ง”

ไทเกอร์พูดขึ้นด้วยท่าทางชิวๆ เพราะแค่วาชิคนเดียวก็สามารถสร้างยาพิษได้หลายชนิดแถมผลลัพธิ์ยังได้ผลตลอด

“กว่าลูกมึงจะเข้าโรงเรียนกูคงผลิตยาพิษเองไปหลายสูตรละ ทำเองก็ได้วะ”

วาชิพูดใส่ไทเกอร์อย่างหัวเสีย

“มาครบแล้วก็เข้าเรื่องสักที กูจะรีบทำงานรีบกลับบ้าน”

เลโอพูดขึ้นเสียงเรียบ

“กูละเบื่อพวกมีเมีย พรุ่งนี้มีล็อตส่งของสองที่ มึงจะไปส่งเองหรือให้น้องมึงไปไอ้เล”

วาชิเอ่ยถามเลโอด้วยน้ำเสียงจริงจังเมื่อเข้าสู่โหมดเรื่องงานแล้ว

“กูจะไปเอง”

เลโอตอบวาชิด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“อืม งั้นอีกที่ให้น้องมึงกับน้องกูไปส่งด้วยกัน เพราะกูจะไปคุยงานกับคู่ค้ารายใหม่”

วาชิพูดขึ้นอีกครั้งเพราะหน้าที่ในการคุยงานเจรจากับลูกค้าและส่งของจะเป็นเลโอและเขาทำ ส่วนริวจิและไทเกอร์จะเป็นคนตรวจและดูแลอาวุธที่จะส่งให้ลูกค้าพร้อมกับคอยเก็บกวาดศัตรูที่มาขวางทางพวกเขา

“กูกับไอ้ริวเช็คอาวุธก่อนเอาขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้กูเพิ่มคนเฝ้ารถส่งของไว้สองเท่าจะได้ไม่มีไอ้พวกเชี่ยมาขโมยไปอีก แม่ง ไม่คิดว่าพวกมันจะเห็นแก่เงินจนยอมทรยศองค์กร ถ้ามีอีกรอบนี้กูล้างบางทั้งครอบครัวแน่”

ไทเกอร์พูดขึ้นอย่างหัวเสียเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่พวกเขาโดนลูกน้องหักหลังขโมยรถขนอาวุธไปหลายคัน จนพวกเขาต้องสืบหาลูกน้องที่ทรยศเพื่อกำจัดทิ้งไม่ให้หลงเหลือไว้สักคน

“ไอ้ชิ รอบนี้เกี่ยวกับมึงเต็มๆ เลยนะ มึงเป็นคนรู้ว่าไอ้ลูกน้องที่ทรยศเป็นลูกน้องของมึงทั้งหมด แสดงว่ามึงรู้ว่าตอนนี้ใครกำลังตั้งใจจะทำให้อำนาจผู้นำของมึงสั่นคลอน”

ริวจิพูดกับวาชิด้วยน้ำเสียงจริงจังเมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เพราะลูกน้องที่ทรยศพวกเขาเป็นลูกน้องของวาชิทั้งหมด คำพูดของริวจิทำเอาวาชิถึงกับคิ้วขมวดด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์

“กูยังไม่แน่ใจ ศัตรูกูเยอะจนนับไม่ถ้วน แต่ก็มั่นใจอยู่อย่างหนึ่งว่าต้องเป็นคนที่ต้องการอำนาจผู้นำแก๊งเพลิงอินทรี คนที่กูคิดไว้มีไม่กี่คน ไว้มั่นใจเมื่อไหร่กูจะบอก กูจะไม่ยอมพลาดเป็นครั้งที่สองให้พวกมึงเดือดร้อนแน่นอน”

วาชิพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน

“ไอ้เรื่องงานกูไม่ซีเรียส แต่กูเป็นห่วงมึง ถ้าใครกล้าตั้งตัวเป็นศัตรูเพื่อมาแย่งอำนาจจากมึงเท่ากับมันเป็นศัตรูกับพวกกูด้วย”

เลโอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ถ้ามึงพร้อมจะลุยเมื่อไหร่ก็บอก”

ริวจิพูดขึ้นอีกคนด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

“ใช่ ถ้ารู้ว่ามันเป็นใครเมื่อไหร่กูจะฆ่ามันให้หมดเอง”

ไทเกอร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“อืม ถึงเวลานั้นมึงอยากจะฆ่าก็ฆ่าเลย ไม่ว่ามันจะเป็นใครกูไม่มีทางปล่อยให้มันมาทำลายกูแน่นอน”

วาชิตอบไทเกอร์ด้วยน้ำเสียงจริงจัง จากนั้นก็ลุกขึ้นทันที

“มึงจะไปไหน”

เลโอถามวาชิด้วยความสงสัย

“คุยงานเสร็จแล้วกูก็จะไปทำงานกูต่อสิวะ พวกมึงก็เชิญกลับไปนอนกอดเมียให้สาแก่ใจเถอะ คนโสดอย่างกูจะทำงาน”

วาชิพูดใส่เพื่อนทั้งสามอย่างประชดประชันแล้วเดินออกจากห้องไปทันที

“หึ ตัดพ้อเก่งชิบหาย สาธุ ขอให้มันตกหลุมรักเมียในอนาคตของมันเร็วๆ จนโงหัวไม่ขึ้น ถึงตอนนั้นกูจะแซวมันหนักๆ เลยคอยดู”

ไทเกอร์พูดแช่งวาชิอย่างกวนๆ จนเลโอได้แต่ส่ายหน้ายอมกับคำพูดของไทเกอร์เพราะตัวเขาเองก็เคยโดนไทเกอร์แช่งไว้เหมือนกัน เมื่อเห็นวาชิออกไป ริวจิ ไทเกอร์และเลโอก็แยกย้ายกันไปทำงานของตัวเองจากนั้นก็กลับบ้านไปหาเมียของพวกเขา ส่วนวาชิเมื่อแยกจากเพื่อนแล้วก็ตรงไปที่ห้องแล็บผลิตยาพิษของเขาที่ตอนนี้มีลูกน้องที่ทรยศเขาหนึ่งคนกำลังโดนมัดนอนอยู่บนเตียง

“นะ...นายครับ ปล่อยผะ...ผมไปเถอะครับ ผมไม่รู้จริงๆ ว่าใครเป็นคนจ้างให้ขโมยรถ ผะ...ผมไม่เห็นหน้าคนจ้างจริงๆ นะครับ นะ...นายอย่าทำอะไรผมเลยนะครับ”

ลูกน้องที่ทรยศวาชิเอ่ยร้องขอชีวิตกับวาชิด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว ยิ่งเห็นว่าชิกำลังสวมถุงมือแล้วเดินไปหยิบเข็มฉีดยายิ่งทำให้เขากลัวมากยิ่งขึ้น เพราะรู้ว่าวาชิกำลังจะให้เขาเป็นหนูทดลองยาพิษที่วาชิผลิตขึ้นมาใหม่

“หึ คิดว่าคนอย่างกูเป็นคนดีรึไง ถึงได้มาร้องขอชีวิตกับกู ถ้ามึงรักตัวกลัวตายก็ไม่ควรทรยศกูตั้งแต่แรกสิ ไหนดูสิ ว่ายาตัวนี้จะออกฤทธิ์เร็วขนาดไหน มึงไม่ต้องกลัวว่าจะทรมานหรอก แต่อาจจะเจ็บนิดๆ จากนั้นมึงจะตายทันที เพราะพิษตัวนี้มีไว้สำหรับไอ้พวกที่ทรยศแล้วยังตีหน้าซื่อทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไร”

วาชิพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาแล้วฉีดยาพิษเข้าที่คอลูกน้องที่ทรยศเขาทันที จากนั้นก็ยืนมองผลงานตัวเองว่าจะได้ผลตามที่เขาคาดไว้รึเปล่า ปากหนายิ้มมุมปากขึ้นอย่างถูกใจเมื่อเห็นหนูทดลองแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมาโดยไม่มีน้ำลายฟูมปากไม่ถึงนาทีก็ตาย ซึ่งตรงตามความต้องการของเขา

“เอามันไปตรวจว่ามีสารตกค้างในร่างกายรึเปล่า”

วาชิเอ่ยสั่งโชนและเชสพี่น้องฝาแฝดที่เป็นลูกน้องคนสนิทของเขา เพราะต้องการดูว่ามีสารยาพิษตกค้างในร่างกายลูกน้องที่เขาพึ่งทดลองไปรึเปล่า เพราะยาพิษที่เขาสร้างมามักจะไม่ทิ้งร่องรอยให้ตรวจพบในภายหลัง

“ครับนาย/ครับนาย”

โชนและเชสขานตอบวาชิผู้เป็นนายจากนั้นก็เข็นเตียงศพไปยังอีกมุมของห้องเพื่อผ่าศพตรวจดู ซึ่งโชนและเชสนั้นมีฝีมือทางด้านการแพทย์ทั้งคู่จึงสามารถช่วยงานวาชิได้เป็นอย่างดี ส่วนวาชิเมื่อสั่งงานลูกน้องคนสนิททั้งสองแล้วก็เดินไปนั่งดูเอกสารที่วิจัยการสร้างพิษอีกชนิดต่ออย่างตั้งใจ จนผ่านไปเกือบห้าชั่วโมงวาชิจึงหยุดทำงานในแล็บแล้วออกมาดูเอกสารประวัติคู่ค้าที่เขาจะคุยงานเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนจะไปเจอ