ตอนที่ 17 เอาก็เอาแล้ว
“งื้อ...อย่ากวนสิเป้ย...พี่จะนอน”
นิษฐ์รัณดา พยายามกลั้นเสียงสะอื้น ทว่า ยิ่งห้ามตนเอง ความเสียใจที่กักเก็บมาก่อนหน้านี้มันก็ล้นทะลัก ปล่อยเสียงสะอื้นดัง จนทำให้คนที่กำลังนอนหลับฝัน เริ่มรู้สึกตัวตื่น ปรือตาขึ้นมองเจ้าของเสียงนั่น ก่อนจะหรี่ตา เพ่งมองใบหน้าจิ้มลิ้มแสนคุ้นเคย นานหลายวินาที ก่อนที่เขาจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เมื่ออนุสติอันพร่าเลือนกลับคืนมา
“ณิดา! นี่เธอ...” ผรุสวาทเรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างลืมตัว ก่อนระลึกขึ้นได้ว่า... บัดนี้เขาและเธอได้กลายมาเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย หาใช่หญิงสาวที่เขานั้นกำลังฝันถึง
อธิษฐ์พ่นลมหายใจออกมาเสียงดัง ด้วยความหงุดหงิด คล้ายรำคาญใจ ก่อนจะสลัดผ้าห่มพ้นตัวแล้วลุกเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ทิ้งให้เธอนั่งมองอยู่ตรงนั้นก่อนจะปาดเช็ดน้ำตาที่กำลังไหลริน แล้วลุกลงจากเตียง เดินไปหาชายหนุ่มหมายจะไปช่วยดูว่าเขายังต้องการอะไร
