Kabanata 1: Akin
1028 Words
Gusto kong umiling sa tanong ng estranghero. I badly want to see him and correct myself. Oh my god. Nababaliw na nga ako.
May naririnig ako and I am crazy! That's crazy already! I want to beg for something; layuan niya ako o hindi kaya ay magpakita siya. Pero hindi ko maibuka ang labi ko!
I can feel him. Ramdam ko ang mabigat na presensya niya!
"Helena Elise," madiing bulong niya sa tenga ko. "Here, feel me..."
Nagulat ako noong may basang bagay na dumampi sa leeg ko. I know it's his lips! It was my first time feeling a lip in my neck—pero alam kong labi niya 'yon dahil sa pagkaskas ng ngipin niya sa leeg ko!
I cried helplessly. Tumutulo ang luha ko pero hindi makahagugol.
"Hush... Don't cry... Bakit ka umiiyak? You are braver than this, Helena Elise. Ang tapang mo para iyakan lang ang bagay na 'to," he lowly chuckled in my neck then started to nip it.
Naglalabas lang ako ng impit na halinghing. I cannot moan or scream. Pero ang pagsipsip nito sa leeg ko ay nakakapanghina.
Wala akong... kalaban-laban.
"You like it huh..."
Paano niya nasabing gusto ko?! Ang kapal ng mukha niya! He is a monster—o baka gawa-gawa lang ng ulo ko ang lalaking ito!
"I am not a monster, o gawa-gawa Helena Elise..."
My inside trembled. Paano niya... nalaman ang iniisip ko?
Hinaplos ng estranghero ang panga ko hanggang sa mapunta sa labi ang isa niyang daliri.
"I am just claiming you, Helena. You're already eighteen... Gusto ko lang malaman mo na akin ka..."
Pero hindi ako bagay! I am not... a thing that is easily possessed! I am a human! Naramdaman ko ang takot at galit sakin na naghalo. Sino ba siya para sabihin iyon?
"I will be back after a few more days... Hindi na ako makapaghintay na lumaki ka pa at angkinin pa," he growled before biting my neck.
I shivered after he said that. Angkinin. Akin. Does he mean something... horrible?
I felt myself groaned for his bite. Hindi ko na inisip ang balak sakin ng lalaki dahil sa sakin ng pagkagat niya. Tumulo lang ang luha ko dahil sa matalas na bagay sa leeg ko. Gusto ko magwala dahil sa sakit ng ginawa nitong halimaw...
Nanlambot ang katawan ko. Kahit naninigas dahil paralisado—tila hinihigop ako ng kadiliman.
"You really taste so sweet..."
No...
Naramdaman kong naigalaw ko na ang daliri. It was a grand opportunity for me. Makikita ko na ang lalaki! Pero dahil sa panghihina...
"N-No..." I uttered my first word towards him.
Hinaplos nito ang buhok ko. "Rest, my Helena Elise. Hindi pa ito ang tamang panahon para makita mo ako..."
Alam kong nakamasid siya lagi. Tinitignan niya ako at binabantayan—I know he is real!
Tinignan ko ang dalawang marka sa leeg ko. It was a fresh wound. A two round dots on my neck. Ang kagat na ito ang katibayan!
But what is more crazy was the bite! Ano siya?
Hindi... Hindi totoo ang ganon.
I was impaired for weeks. Matapos ang pagkagat, hindi ko na namalayan ang nangyayari sa paligid ko. Suwail na ako sa nag-aalaga sakin... pero... May halimaw... Na kukukunin ako.
Pero syempre, walang maniniwala. Walang gusto maniwala!
"Helena! Hindi magugustuhan ni Mr. M ang ginagawa mo! Ang mahal ng tuition mo aba! Tsaka masisira ang grado mo niyan!"
Wala akong pinansin. Niyakap ko ang hita at doon pinilit ang sarili na magising at huwag magpahinga.
Nap-praning ako. I feel like going insane—lalo na pag dumadating... ang gabi.
"Please don't come... Please don't come..." Ilang araw na ang lumipas pero ang dasal ko sa rosaryo ay pareho pa din.
"If you don't want me to come... Ayusin mo ang buhay mo, Helena."
That voice.
Imbes anghel at santo ang tumugon sa dalangin ko—mukhang demonyo pa!
"Don't make me mad, Helena Elise... Wala naman akong ginawang masama sa'yo para umakto ka ng ganyan," aniya.
Wala?! Wala?!
"You are making me insane! You are making me feel crazy! You touched me! Tapos sasabihin mo—"
Biglang namatay ang ilaw sa silid ko.
Tila tumigil ang mundo ko at halos mawalan ng hininga sa nangyari. Did... I anger him?
Papatayin niya ba ako?
Nanginig ang kalamnan ko at mabilis tumayo sa kama. Inabot ko na ang pintuan para lumabas—but it was slammed back.
"Helena..."
Naramdaman ko ang malamig na bagay sa likuran ko. His body is pressing into mine.
Napuno ng luha ang aking mata. Oh God... Please no... Please.
"Masyado kang suwail, Helena Elise. Why are you ruining yourself?" His voice echoed in my ears. Malalim at galit ang tono nito.
Ang boses niya... Isa siyang demonyo!
Nagulat ako—mula sa likod, inabot niya ang aking panga at marahas na iniangat iyon.
"Do you want to see me to confirm your thoughts, Helena Elise?" Natatawang tanong niya. "You are hurting my feelings, baby... I am not what you're thinking..."
Napahikbi ako. "S-Sino ka ba?" My mouth trembled and almost forgot how to talk.
Sino ka ba. Iyon lang ang naitanong ko sa dami ng gusto kong sabihin at isigaw.
The creature didn't answer me his name or what. Pero mabilis ang naging tugon niya sakin na...
"Ako ang may-ari sa'yo."
"P-Pero hindi a-ako bagay," I cried on him.
Mas lalong dumiin ang pisil nito sa panga ko at sarkastiko na tumawa.
"But you are mine since the beginning... Hayaan mo, Helena... Pagkatapos ng lahat... Kukunin kita at gagamitin..."
"B-Bakit ako? Wala naman... a-akong ginawa!" Lusot ko dito. Of all people, why me?!
Anong kasalanan ko? Anong ginawa ko para angkinin at gamitin niya? I've been a good girl for so long and sure that I never assault anyone!
"So stop acting, Helena. Pick yourself up. You must enjoy your life hangga't na sa'yo pa, sweetie."
Napapikit ako at naluha. Tinawag ko ang Diyos at iba pa—pero bigla na lang ako nabuwal sa kinatatayuan ko at na-realize na wala na ang lalaki sa likuran. Umalis na ang demonyo.
Enjoy my life... Hangga't akin pa?
Bakit? Paano... naging sakanya ang buhay na meron ako?
- Writer
