"Ano ba ang kailangan mo?" tanong ko habang pababa ako sa hagdanan. "Kung tungkol ito kagabi, I just want to apologize about what I did last night at sa nabasag kong vase--papalitan ko!"
I can't help it but to praise myself kasi diretso ang salita ko. Suot ko ngayon ay simpleng jogging pants, maluwang na t-shirt with a bra of course!
His jaw clenched. He was sitting like a dangerous wolverine in our tiny sofa. Ang kamay niya ay pinagtagpo niya at pinagsiklop. He then looked at me and frowned.
"I was wondering kung bakit ka napadpad sa bahay ko," he said while looking at me. "Like I thought you wanted to see me but later on I found out that my men were unconscious!"
I closed my eyes because of guilt.
Yes! I am guilty! Very very guilty and I didn't even think that those girls and even Boboy were guilty. The looks on their faces last night were angry and upset, not guilty!
I was standing near him pero sakto lang para makatakbo kung sakaling may gagawin siya sa 'kin na masama. Asa naman na lalapit talaga ako sa kaniya.
Napatalon ako sa gulat nang biglang tumaas ang boses niya. He was roaring like a tiger!
"Just what the f-ck?" He cursed in disbelief. "Are you a thief now? Nagbago na ba ang pangarap mo at magnanakaw ka na ngayon?"
I looked at him in disbelief. Nainsulto ako sa sinabi niya. Dina-down niya ba ako kasi may narating na siya samantalang ako ay wala?
"Hindi! Hindi ako magnanakaw!" Nanginig ang boses ko. "At bakit naman kita nanakawan? I told you already na sorry! Babayaran ko ang damage na nagawa ko!"
At kapag ipapa-police ka ng lalaking ito, patay ka na Katarina! You will rot in jail at sigurado akong matutuwa si Miranda.
His brows furrowed and shocked was on his face. Maybe he was shocked because of how I speak! Na sobrang tapang-tapang ko kahit ako naman ang may kasalanan.
I am in my defensive mood right now.
He shook his head and changed the topic. Bigla akong kinabahan. His eyes were as flame as fire at parang pinapaso ako sa kanyang tingin. I gulped and stepped back. This hot-hunk billionaire can do anything at baka sa puntong ito ay may plano na ito that's why he's here!--or maybe not!
"Nasaan ang mga kasamahan mo?" He asked. "Hindi ako naniniwala na ikaw lang mag-isa!"
Napangiwi naman ako.
"Wala namang nanakaw sa bahay mo tsaka huwag ka nang magtanong--"I stopped from talking when a memory suddenly appeared in my mind. I turned to him. "Bakit may picture ako do'n?"
Nagulantang siya sa tanong ko. I saw his face reddened especially his ears. So I sat in front of him and asked him again. "Uy, sagutin mo 'yong tanong ko? Bakit may mukha ko sa bahay mo?"
Sa halip na sagutin ang tanong ko, he took the remote on the table and switched the current channel from cartoons to National Geographic Channel. He was avoiding the topic! How could he?
Annoyed because of his behavior, inagaw ko ang remote mula sa kaniya but then he was strong and pulled it back away from me. Pero sa kanyang pakipag-agawan sa remote ay nahila niya rin ako kaya bumagsak ako sa dibdib niya.
My eyes grew wide and was about to get away from him when he pushed my back against his chest. Napasinghap naman ako dahil sa kanyang ginawa.
"Ano ba?!" reklamo ko at pinalo ang matigas niyang dibdib.
I looked at him and was about to glare at him pero natigilan ako nang magtama ang tingin naming dalawa. His eyes were glowing at kung titigan mo ang mata niya, para kang malulusaw. Attractive din ang mata niya at kahit ikaw ay hindi makatanggi sa kaniya. Other girls even fell in love because of his eyes! His gray eyes! The way he stare and the way his eyes glow.
Bigla akong nanghina but then I composed myself. "Pakibitiw," pakiusap ko sabay tapik sa binti niya.
I looked away first because I can't take it anymore. My heart was beating so fast and it was loud. I don't want him to hear it. No! Bakit bumilis ang t***k ng puso ko?
Napasinghap ako nang bigla niyang hinawakan ang baba ko at inilapit sa kaniyang mukha. I gulped because his face was so near and my heart was still beating so fast and loud.
"Kalimutan ko ang nangyari kagabi. "His voice was deep and husky. "Hindi kita ipapa-police at ang mga kasamahan mo."
My eyes widened and looked at him. "T-Talaga?"
My voice was still shaking pero I was hoping that it was true para hindi na ako magka problema. I swear to God na hindi ko na gagawin iyon. Hindi ko na gagawin ulit! Damn Boboy.
His jaw clenched because of my reaction. Hawak niya pa rin ang mukha ko habang nagpatuloy. "But..."
I gulped when I heard him say but. May kondisyon! At nangangalay na ako sa position kong ito. I was kneeling in front of him while I was between his thighs!
"You will marry me."
My eyes grew wide and pushed him away because of shock. Akala ko ay nagbibiro lang siya pero there's no humor on his face. I stood up and looked at him in disbelief.
"You will marry me, kapalit ng hindi ko pagpapa-police sa 'yo at ng mga kasamahan mo. I need a damn wife right now, just for a show," he said and looked at me. His eyes were cold again at sa tingin ko hindi ko na siya kilala. He changed a lot.
Umawang ang labi ko sa narinig at nag-init ang puso ko sa sobrang irita at inis.
I stepped back and pointed the front door. "Umalis ka rito! Pota ka!"
I am not in a mood right now. Wala akong panahon para makipagbiruan. Bakit niya sinabing magpakasal kami? Dahil ba nagtrespass ako? That's absurd! I think that's not a valid or even a reason for him to offer that! Was he out of his mind?
He smirked and stood up. He put his hands on his pocket. "Bakit ka takot? Are you afraid you might fall in love with me again?" His arrogant smile didn't fade.
My lips parted in disbelief. Ano ang akala niya sa kasal? Biro lang? Importante ang kasal sa akin kaya magagalit talaga ako! Tahimik na nga ang buhay ko tapos magpapakasal ako! Hayop lang! At tsaka asa naman siyang ma-i-in-love ako sa kanya ulit!
"What? Why would I?" I asked him, my voice rose a bit. "Ikaw lang ba ang lalaki sa mundo para sabihin mo 'yan? Maghanap ka ng babae na papakasalan mo at huwag ako. Tsaka 'di ba may babae ka? Siya ang pakasalanan mo! I already said sorry and I promised to pay the damage!"
His smile faded and his forehead creased. "Hindi ako tumatanggap ng sorry," he said coldly. "Shall I call a police then?"
My eyes widened because of his threat!
He picked his phone from his pocket and was about to dial something when I took it away from him. Narinig ko ang kanyang pagsinghap dahil sa ginawa ko.
"Bakit kasal ang offer mo?" I asked, I looked straight on his eyes. Humigpit pa ang hawak ko sa phone niya sa likuran ko.
He gritted his teeth. "Because I need a damn wife or my dad will..."
I rolled my eyes. "Edi yayain mo si Sabrina. Tell her how much you love her. Or say, "Ga, pakasal na ta ga! Gihigugma tika, Ga!"
"What?"
"Wala!" I rolled my eyes because he was slow. "Yayain mo si Sabrina and I'm sure she will happily accept the offer." I bitterly said. "Trespass lang naman ang kasalanan ko, bakit humantong sa kasalan? Puwede mo naman akong yayain bilang alipin mo for a month!"
Sinamaan niya ako ng tingin and was about to get his phone from me when I stepped back.
He gritted his teeth and he looked annoyed. "Give me my damn phone!"
"'Di kita pakakasalan!" singhal ko na ikinatigil niya.
Kita ko sa mata niya na nasaktan siya but I didn't bother to make it a big deal dahil baka guni-guni ko lang 'yon. Bakit naman siya masasaktan? Pareho na kaming naka-move on!
"Alright," he said coldly. He took a deep breath and looked at me with his cold eyes. "Give me my phone and I will not gonna talk about this anymore. Just give my phone back!"
The desperation on his voice was clearly evident. Hindi ko maiwasan ang magtaka. What's with his phone?
"Ang arte mo naman! Phone lang naman ito." I was about to give it to him when I accidentally clicked the button and it showed my face.
I gasped and didn't know what to do. My heart beats fast and my cheeks reddened.
He harshly pulled away the phone from me and I heard him curse!
"Damn! Aalis na ako, bye!"
I blinked twice at pinagmasdan ko ang marahas na paglabas niya sa bahay. Tulala akong napaupo sa sofa and caressed my cheek. I am confused. Why the hell I have a picture on his phone?
"Jusmi! Baka jinakolan niya 'yong picture ko!" I screamed in horror.
I slapped my mouth and shook my head three times. I saw it. I am not imagining things. First, a picture of me on his wall and second, a picture of me on his phone! What the hell?
***
Five days had passed since Ashton went to our house at laking pasalamat ko na hindi na siya bumalik. The foreigner already bought the land lot and we already paid the debt. It was refreshing and I realized na hindi naman pala masama na e-risk ang importante sa 'yo kasi guminhawa ang buhay namin. Pero hindi ko pa rin maiwasan ang maghinayang kasi importante 'yon kay Papa.
"Uy! Tulala ka na naman!" Sabay siko sa akin ni Cheska.
I looked at her and shook my head. Bakit parang may utang pa rin ako kahit bayad na kami? I shook my head again and went back to work. I arranged the new stocks of toys on the display board. I was about to put the last remaining toy from the cart when I saw Miranda approaching. I lazily rolled my eyes and stood up.
She smiled at me and she stopped from walking. She roamed her eyes around before she looked at me again, with an insult smile on her face. "Ang hagard mo na, Katarina."
And then she laughed. I frowned and clenched my fist. Hindi ko alam kung ano problema ng babaeng ito pero ang sarap niyang ipatapon. Napatiim-bagang ako.
She raised her brow when she saw my reaction. "What? Nagsasabi lang naman ako ng facts! Bothered ka ba na baka hindi ka naman makapasa?" She smiled evilly.
I was about to speak but Cheska didn't let me. She faced Miranda instead.
"Hoy, Miranda! Bumalik ka nga sa pwesto mo! Puro na lang si Katarina binabantayan mo! Laki ng inggit mo ah! Ayusin mo nga 'yang kilay mo!" she spatted.
I laughed.
Nakita ko naman na nagulat si Miranda sa sinabi ng kaibigan ko. She looked at me and then to her. She rolled her eyes. "Bakit naman ako maiinggit? As if naman."
She turned around and went back to where she came from. After that, my day went back to normal. Hindi dapat pinapansin ang mga haters dahil baka mas lalong kakapal ang mukha.
"Hayaan mo na si Miranda," Cheska said, she was leaning on the wall, near the toys. "Salot lang 'yan sa life mo! Talampakan mo lang 'yon eh! Tsaka hagard ka raw?" she laughed without a humor. "Eh, mas hagard pa itsura niya, puno pa pulbo pagmumukha, 'di pa pantay ang kilay. Inggitera nga naman."
I shook my head. Hindi ko naman talaga pinapatulan 'yang si Miranda. I don't even know kung ano ang atraso ko sa kaniya.
"Pagkatapos ng duty, magba-bar tayo, ah! Mukhang kailangan mo eh!" Cheska said.
I looked at her. " Ayaw ko. May gagawin pa ako." And I don't have time for that. I need to earn money again para mabalik mga ipon ko.
I turned around and went to the cashier's counter. Sinundan naman niya ako at doon kinulit.
"Sige na, Kat! Ngayon lang naman!" pamimilit niya.
"Busy nga ako, wala akong oras mag-party!"
I want to make my life meaningful at para hindi maging sayang. Gusto kong baguhin ang mga goals ko sa buhay at hindi ako sigurado kung magiging guro nga ako. Kasi hindi naman lahat ng gusto mo, makukuha mo.
But then, Cheska was very eager, she didn't stop until I said yes. Napapayag ako ng bruha at sobrang laki pa ng ngiti.
"Yes! Sabi mo 'yan, ah! Hihintayin kita sa MG bar, sa labas!" That was the last thing I heard from her bago niya ako tinantanan.
I sighed and looked at the sky. Kailangan ko yatang uminom. Gusto ko rin makalimutan ang problema ko kay Ashton at ang walang kahihiyang ginawa ko. Jeez! I totally need a drink!
***