WALKING IN A DIFFERENT ROAD

Author: 13+paru-paru+13 Genre: suspense, action, romance medical and drama Prolouge I was about to enter the school campus. When suddenly! someone bump me. "Oh! Im sorry! miss Delafuerte." Shocked reactions immediately! plastered on my face. Sino bang di magulat in behalf on his bad attitude. He asked me for sorry and makes dampot all my things na nagkalat sa sahig. And beside that, kilala niya pa ako. Omg! I realy dont know kung ano nakain niya sa oras na yun. Well! Siya lang naman ang math teacher ng grade 9 and 10 class. Yes! He is Kenzo! a man i really admire most. A cold, quite, secretive, mysterious, and dangerous type of person. But! Despite of that attitudes i still admire him. In fact, di lang naman ako ang may gusto sa kanya kundi marami. Bukod sa pogi siya. Gentleman pa. Yes! Napakagentleman niya. Sa katunayan! sobrang pagka gentleman niya. Bigla nalang Nanapak. Hehehe. Most especially when you tease him about his personal information or background. When you ask him about that matter. Walang ibang linyang isasagot. Don't try to find out, you'll just die. No one realy knows, who is he? Maging ako man. Except his name. Ang banggaang yun ang syang naging tulay na maging close kami sa isa't isa. We went out secretly. After a couple of months his attitude slowly transform when we're together. And that brings my feelings grew bigger and bigger. Luckily! im not the only one who felt that because one day. Surprisingly! He conffesed his feeling towards me. Saying that he felt same way as mine. In the end he courted me. Despite of age gap. Still! i accepted his proposal. And thats what brought me to get in into an illicit relationship. Illicit, Not because he is taken but because of school rules and regulations. Di naman lingid sa ating kaalaman every schools have a rules and regulation na bawal makipagrelasyon ang isang guro sa studyante in the sames school. Yan din ang reason why we keep our relationship in secrete. A secrete relationship is not easy, but does not a barrier from us para di kami maging masaya. We're both happy in behalf of that. Nakapaghang out at nakapagdate parin naman kami like of what real couple did. As the days passed by! The relationship we have become stronger and stronger. But they say that! If there's happiness there is a sadness. If there's truth there is a lie and most of all, hiding a secrete it wudnt last. They are all correct. Kahit anong ingat ang gagawin mo madudulas at dudulas ka pa rin. Kahit anong tago ang iyong gagawin makikita at makikita ka pa rin. Ngunit di paman kami umabot sa point na yan. He suddenly changed. I dont know what's the reason behind sa bigla niyang panlalamig. Takot din ako magtanong because I know what kind of behavior he has. Universary comes! Unexpected surprise gift i recieve from him! He asked me for break up. Ill refused to accept of what he want while my tears dropping down my face. Ngunit sinabi niyang buo na ang kanyang desisyon at yun ang makakabuti sa amin. He added, he doesn't want this kind of relationship. Then i answered, if thats the reason ill transfer to others school ngunit umayaw siya. I asked him why? he refused to reply. I asked him again if he still love me? He remains in silence. For the second time i asked him again kung mahal pa ba niya ako. He replied. I realy loves you pero di na talaga pwede. I asked him why? his mouth are locked. But suddenly, he comes forward and give me a super tight hug. Kahit sugatan ang puso ko sa time na yun, i still retaliated his hug like the way he does. Sa mga oras na yun ramdam na ramdam ko ang lakas ng t***k ng puso niya. Kahit di ko man nasilayan ang kanyang mukha alam kung buong tapang niyang pinipigilang umiiyak para maitago ang sakit niyang naramdaman. Kunting galaw lang ng katawan niya parang binibiyak ang puso ko sa sobrang sakit. Kaya diko na namalayan ang pagragasa ng mga luha ko. Ilang sandali pa, kumalas siya ng dahan dahan and walk out ng walang paalam. Sinubukan ko pa siyang habulin pero di na niya ako pinakinggan o nilingon man lang. If i know yun na ang kanyang pamaalam diko na sana siya pinakawalan. Coupled of days di siya nagparamdam at di ko nakita. It triggers my curiousity to investigate. At doon ko nalaman nagresigned na pala siya. Walang kapantay ang sakit na naramdaman ko that time. I'd drunk too much to forget him but its useless. I did'nt eat. i cried to much without reasons. If i heard musics kahit metal kusa nalang tumutulo ang mga luha. Di makakausap ng maayos. Nagmukmok sa kwarto pag-uwi galing school. I stayed for several months in that condition bago dahan dahang nakapag move with the help of Brent. Yuh! Because of him Natutu akong ngumiti at tumawa muli. Brent is my very close friend since we we're young. Kababata ko siya. Classmate kami palagi mula elemtary hanggang high school. Napakabait niya sobra. Lagi niya akong sinasabayan papunta at pauwi sa school. Palagi niya rin ako pinapatawa kapag malungkot ako. Tulad ng sinasayawan ng mga crazy and corny steps. Kinakantahan kahit sintonado. Sinusuyo kapag nagtatampo. Pinoprotektahan like a girlfriend. At higit sa lahat. Siya yung tipong lalaking di ako iniwan sa kasiyahan man o kalungkutan. Pagdaan ng ilang buwan he courted me just how i wish to be courted. Ngunit sa kabila ng lahat tinanggihan ko parin ang pagmamahal niya. Not because i didnt love him. I love him sames like of how i love kenzo. I refused to accept that proposal just because i dont want to lose a friend like him. Magaan naman niya itong tinanggap. Sa katunayan lalo pangtumibay ang pagkakaibigan naming dalawa. At first, I thought he was the one who would never leave me but im wrong. Akala ko lang pala yun. In the middle of the school year nagpaalam siya sa akin. Lilipat na raw sila sa maynila sa di alam na kadahilanan. Dahil doon muli na namang gumuho ang mundo ko. Sabi ko pa noon i was the unluckiest woman in the world. Kahit gayun paman umaasa parin ako na babalikan niya ako like what he does before. Sa katunayan di naman ito ang unang beses na nagkalayo kami dahil sa work ng parents niya. Pero pagkalipas ng isang taon bumalik siya para sa akin. ___________________________ Chapter 1-a At high school department of Hanson state university Naglalakad si Chloie papuntang basketball court ng school. Nang mahagip sa kanyang pandinig ang sinasabi ng isang studyante. "Hey girl! Say what? May shocking chika ako." Napalingon si Chloie sa mga ito. Biglang nanlaki ang mga mata ng isang studyante habang nakatakip ang isang palad sa bibig. pakatapos ito binulungan. Halatang gulat na gulat sa narinig. "Really! Totoo ba yan Abby?" Ang sabi pa nito. "Ano ba yan?" "Hoy share mo naman?" "Sabihin muna kasi." "Pa suspense effect pa ang gaga." "Sabihin muna nga." Sunod sunod na katanong narinig ni Chloie habang nilapitan niya ang mga ito. Si Chloie ang tinagurian pantasya ng mga kalalakihan dahil sa taglay nitong mala anghel na kagandan. Oo! siya ang pinakacute, pinakasexy, pinakamaarte, pinakamaganda at higit sa lahat siya ang pinakafamous sa paaralang pinapasokan. Ngunit kung gaano siya kaganda ganun naman kapangit ang pag uugali niya. Napakataray at ubod ng kasungitan, mapanglait at mapanghusga sa kapwa in short napakasama. At ang pinakamalala pa roon may ugaling ayaw na ayaw mahihigitan o malamangan ninoman. Sa kadahilanang ayaw nitong matawag na talunan. Nagmula siya sa mayayamang angkan ng mga tae yhang. May lahing korean at sa kasalukayan namumuhunan sa bansa upang palawakin pa lalo ang kanilang kompanyang nasasakopan. Isa na rito ang NBC station na siyang pinakamalaki, pinakasikat na entertainment industry sa bansa. "May i know, what is that all about?" "C--chlo--chloie!" Pautal utal wika ni Abby ng makita kung sino ang nagsasalita. "Ano na? Magtitigan nalang ba tayo?" Agad naman itong sinuko ng kasama at sininyasan na sabihin ito dala ng takot kay Chloie. "Ang prince nagbalik na." May takot na pabulong sinabi ni Abby. "What!!! si prince?" Di makapaniwala wika ni nathalie "Ang bwesit na lalaking yun." "And where did you get that news." Ani Chloie. "Oo nga! Saan mo nasagap ang chismis na yan." May diing sabi ni nathalie. "Pwede ba Nathalie hwag kang sumingit kapag nagsasalita ako lalo na kung inuulit mo lang." Galit na saway ni Chloie. "And who are youuu? para diktahan ako kung kaylan dapat magsalita. Close ba tayo?" Tugon naman ni nathalie. Biglang nagsingkit ang mga mata ni Chloie sa narinig. "What did you say Nathalie? Kindly repeat it." Singhal na sagot ni Chloie sa ngayoy nagsimula ng kumulo ang dugo. "Bingi ka ba para ulit ulitin ko pa." Tugon naman ni nathalie. Si nathalie is the only child of former congressman. Tulad ni Chloie wala ring kinatatakot o inaatrasang laban. Sa akmang sampalin na sana ni Chloie si Nathalie ang sya naman pagsigaw ni Nichole tumatakbo ito palapit. " Guys! Guys. Big news, the prince is back." "Huli ka na sa chismis Nichole. Yan din sabi sa amin ni Abby." Ani nathalie. "Sa kanya ko po nalaman ang bagay na yan." Sagot naman ni Abby ng nakaturo kay Nichole. "Kung ganun saang basurahan mo naman napulot ang bagay yan Nichole." Chloie. "Sa akin mismo! Alam mo kung bakit kasi nakita ko siya at di lang basta nakita ha! nakausap ko pa." Tugon naman ni Nichole na nakapamaywang. "What? Are you serious?" Ang di nakapaniwalang tugon ni Chloie. "Yes! Yes! Yes! My dear Chloie! Kasi pumunta siya sa bahay. As in sa bahay namin. gets mo." Tugon naman ni Nichole na may kasamang makahulugang ngiti. At inilapit pa talaga ang mukha kay Chloie. "Pwede ba kung magsalita ka hwag mo ilapit ang yang mukha mo. Naaamoy ko ang nakakadiring baho ng ulam mo." Chloie "Ano sabi mo. Pumunta si prince sa bahay niyo." Abby. "Yes!!! And you know what? Magulat kayo pag malaman niyo. Say wahhh!" "Kung ayaw mong matamaan sa akin sabihin mo na ng deretsu. Di yung may pa trill effect ka pa." Ani nathalie "Dito na siya papasok, as in dito sa school natin." Nichole "Nalipasan ka na ata Nichole. If need some food dont be shy to approach me matutulungan kita jan. o di kaya sampalin nalang kita para agad agad magising ka sa katutuhanan. Akala ko pa naman totoo. Sinayang mo lang ang oras ko sa pakikinig sayo. Bwesiittt!!." Galit na wika ni Chloie. Sabay walk out. Ganun din ang iba pang mga kaklase nagsi-alisan narin. Sino ba naman di maaasar sa isang fake news. Paano mangyari yun gayong naexpelled na ito rito dahil sa kabalbalang ginawana. "Hey! Guys, maniwala man kayo o hindi nagsasabi ako ng totoo." Napakamot nalang sa ulo si Nichole sa pagkadismaya dahil di na siya pinaniniwalaan ng mga ito. ___________________________ Nagmamadaling pumunta si kervy sa studio ng kaibigan pagkatapos makatanggap ng tawag mula rito. Papasok palang si Kervy sa studio ni Jaspher na syang ginawang tamabayan ng mga magkabarkada. "Whatsup dude, kumusta ang work? Nyahahahaha!!" Bungad na pang-aasar ni Jaspher sa katropa. "Ang hirap maging matalino dude. Pati pagbubunot ng sahig, paghuhugas ng plato, paglilinis ng banyo kailangang pag-aralan. Napakaswerte mo't isinilang ka ng mahina ang utak di mo mararanasan ang bagay na yun." ganting asar naman ni Kervy sa kaibigan. Bago ibinaling ang tingin sa dalawang chika babes na parehong lutang ang isipan. Si Chloie nakaupo ng nakadantay ang paa sa isapang paa habang isinandal ang pisngi sa nakabukas nitong palad upang suportahan ang ulo. At si Bianca naman nakahiga ng patagilid ng nakaunan sa panagsaklob nitong palad. "Anong problema ng mga yan? tanong pa ni Kervy sa kaibigan ng nakaturo ang pinatulis nitong nguso sa dalawang babae. "None of your business Kervy." ang naiinis namang tugon ni Bianca. "Sa hitsura mo palang alam ko na." sagot naman ni Kervy rito. "Can you stop making pansin me Kervy." muling wika ni Bianca. "Sorry pero diko maiwasan eh! Ang ganda mo kasi." Ang may nakaklokong ngiting tugon ni Kervy ang sya namang ikinagulat ni Jaspher. "Teka lang! May gusto ba siya kay Bianca?" tanong ni Jaspher sa sarili. "Yah! Im pretty nga, then why my boyfriend left me ng walang pasabi?" ani Bianca. Panandaliang nalungkot ang mukha ni kervy bago nagsalitang muli. "Kasi nga, takot siya sa masamang spiritu." "Shuttup!" Bianca. "Can you stop acting like, owning the tittled of miss universe bianca. Specially! if you didn't joined the competition and most of all. When someone have already won the tittled" singit naman ni Chloie na may naiinis na tuno habang sa malayo nakatuon ang isip. "What?" Bianca "At ikaw naman bruha! Ano naman yang kadramahang pinagsasabi mo?" baling tanong ni Kervy kay Chloie. "Did you forget! that, Bianca's ex boyfriend and i are already engage." Tugon naman Chloie ng di nakatingin sa kausap. "Di ko nakalimotan ang bagay na yan. But the problem is, he saddenly disappeared after the engagement ceremony. Right? Without knowing, where he go. Bakit kaya? Hahaha!" Makahulugang wika ni Kervy. "I dont know. Basta ang alam ko lang his back." Ani Chloie. "His back? Akala ko ba fake news." mabilisang tugon ni Bianca. At napaayos ng upo. "Yuh! that's, what my mom said. Teka lang! Akala ko ba boyfriend mo siya? Bakit---? Ahh! Mukhang walang alam ang girlfriend ah!" Chloie "Makasingit nga! Sino ba yang boyfriend na yan, ang pinag-usapan ninyo?" tanong pa ni Jaspher. "Nagbalik na pala siya ha!! Hmm! Mukhang masaya 'to" mahinang wika ni Kervy ng may kasamang makahulagang ngiti. "Kilala mo dude? Sino ba siya?" "Ako lang ba ang walang alam dito?" ani Jaspher. "Why you didn't asked bianca about that? Boyfriend niya raw yun ei." tugon naman ni Chloie may kasamang nakakalukong ngiti. "Can you please, Shuttup! Chloie! Or else may amoy na aalingasaw." Galit na tugon ni Bianca. "Opss! Relax my dear Bianca! Hahahha! Ang puso mo. Laman ay ako hahaha!" Kervy "Isa ka pa Kervy. Hwag mo akong matawag tawag na my dear. Baka nakalimotan muna ang ginawa mo. Pag-uuntugin ko kayo ei." Bianca "Bianca! Who is he ba talaga?" Singit muli ni Jaspher. "Well! Siya lang naman ang matalik na kaibigan sa friend mo na yan." sagot naman ni Bianca ng nakaturo ang nguso kay Kervy. At nag iwas ng tingin. "Mayron ba akong di nalalaman sa inyong tatlo?" "May namamagitan bang di pagkakaunawaan" "Hoy! Sagutin nyo naman ako." "Dude! Magsalita ka naman." "Bianca?" "Chloie!" Naiinis na wika ni Jaspher. Sa ngayoy nagpalipat lipat ng nilapitan para magtanong pero nanatiling tikom ang bibig ng tatlo. "Hoy! Ano ba kayo. Sagutin niyo naman tanong ko." "Sino ba talaga ang lalaking yan? Bakit ayaw ninyong sabihin?" "Hellow! Hellow! May tao ba dito. May kasama ba ako." "Okay fine! Kung ayaw nyo magsalita di wag. Pisting buhay naman 'to oo." ___________________________ Naghuhubad ng sapatos si gabby ng mapuna siya ng asawa. Kagagaling niya lang sa trabaho. "Naa na jai ks. Kumusta ang trabo mo." Wikang bungad ni claire saka humalik sa asawa. "Okay raman! Medyo nakginhawa ug gamay, wala kaayo'y pasyente." Tugon naman ni gabby saka ginatihan ang halik ng asawa pagtapos maayos ang hinubad na nilagqy sa lalagywn. "Maayo noon kung mao na. Ohcha!! Pag-ilis para makapagmeryenda ka may giandam ko sa kusina." Utos nito saka bumalik na sa kusina. "Si Kresha nakauli na ba?" pahabol niyang tanong rito. "Di pa basin unyang taod taod naa na to." Pagkatapos marinig ang sagot ng asawa. Tumuloy na siya sa kwarto para magbihis. Paghubad ni gabby sa kanyang damit di niya sinasadyang masagi ang picture frame na nakapatong sa mini cabinet. "luh! Maayo nalang di nabuak, kung nahitabo segurado masermonsn na pud ko sa akong asawa sa pagka careless." Wika niya pa sa sarili habang dinadapot ang frame. Ngunit ng makita kung kaninong mukha ang nasa larawan. Unti unting nalusaw ang aliwalas sa kanyang mukha. Pinupunasan niya ang nasabing larawan gamit ang isang daliri. Ilang sandali lang. Dahan dahang nanumbalik sa kanyang isipan ang mga masayang alaala noong silay magkakasama. Mga alaala kahirap kalimotan. Nakapakasaya nitong umaawit ng nakayakap sa kanyang likoran habang nakasakay sila sa ninamaniho niyang motorsiklo. Back when I was a child Before life removed all the innocence My father would lift me high And dance with my mother and me and then Spin me around till I fell asleep Then up the stairs he would carry me And I knew for sure I was loved Di matawaran ang saya namin sa mga oras na yun habang sinasabayan ko siya sa pag-awit. Panay tawanan at biruan muntik na nga kami matumba sa kanyang kakulitan. Ngunit sa halip na kabahan yun puro tawanan ang kinalabasan. If I could get another chance Another walk, another dance with him I'd play a song that would never ever end How I'd love love love to dance with my father again If i could steal One final glance One final step One final dance with him I'd play a song that would never ever end Cause i'd love love love to dance with my father again. "Dito na tayo, kanaaog na." Utos ko pa sa kanya ng marating namin ang barangay pulang bato. Kung saan kami ng free medical service every weekend. at agad naman itong tumalon pababa sa motor. "Kabalo ka tol! Wala ka sa tuno ganina." Wika pa nito na may ala gangster ang dating. "Ing-ani unta dapat oh. back when i was a child. Ing-ana dapat." Pagtatama niya pa ng may kasabay action na tela umaawit sa isang singing contest. "Abah! Lokong batang 'to. Mura pud ug di sintonado. Hahahah!!" Ganti ko pa sa kanya. Sabay takbo. "Papa wait!!! Hahaha! Isa lang buot pasabot ana pa. Isa yung patunay na talagang tatay kita, kasi may pinagmanahan ei nyahahaha.!" Ang tela walang katapusang kasiyahan ngunit sa isang idlap lang ay biglang naglaho ng saluin nito ang bala dehins sanay para sa akin. Sometimes I'd listen outside her door I'd hear how my mother cried for him I'd pray for her even more than me I'd pray for her even more than me I know I'm praying for much too much But could you send back the only man she loved I know you don't do it usually But dear Lord she's dying to dance with my father again. ___________________________ "Im home." Tawag ni Kresha sa ina. kararating niya lang galing skwela. Saka pumasok ng mapunang di nakalock ang pinto. "Kamingaw ba oy? Asa kaha sila? Mama! Papa! Asa mo?"muling tawag ni kreshia habang nagpatuloy sa paglalakad. Nagpasuling suling si kreshia papasok sa loob. Nang marating niya ang sala namataan niya ang ina nasa kusina. Kaya agad niya itong nilapitan. "Mura man ka ug bungol ma oy. Gikulbaan noon ko." Agaran sumbat ni Kresha sa ina ng makalapit saka humalik sa pisngi. "Sorry baby wala ko kadungog. Daghan man gud kug gibuhat." Paghingi naman ng paumanhin ng ina. "Si papa wala pa kauli?" Muli niyang tanong. "Di nimo nakita sa sala? Basin naa na sa kwarto. Bag-o ra pud to niaabot nagsunod lang mo" Tugon naman ni claire. "Ahh! Wow murag lami ni ahh!!" wika ni kreshia sabay dumapot ng pagkaing nakahanda sa mesa ngunit agad namang pinalo ang kamay niya ng ina. "Pag-ilis usa, para dili na mahugawan imong uniform. Murag ikaw ang maglaba." Utos pa ng ina na may kasamang pagsesermon. "Kadalo pud oy, isa ra gani" Sabay dampot ulit ngunit muli namang pinalo ng ina ang kamay nito. "Kagahi ba sa ulo oy. Ingnang pag-ilis usa." Muling utos ni claire at sinabayan pa ng pagtulak sa anak. "Pakitawag nalang pud sa imong papa para magdungan nalang mo." Pahabol pa nitong utos kay kreshia. Naglakad si Kresha papuntang kwarto niya ng may narinig siyang ingay sa loob ng kwarto ng kayang mga magulang. Tela may nalaglag o nabasag, kaya pinuntahan niya ito para alamin kung ano ang nangyari. Pagbukas niya sa pinto. "Pa! Unsay na--- di na naituloy ni Kreshia ang sinasabi ng makita niya ang luhaang ama habang hawak hawak ang picture frame kung saan larawan ng kanyang kuya ang nakalagay. ---