𝗜'𝗠 𝗜𝗡 𝗟𝗢𝗩𝗘 𝗪𝗜𝗧𝗛 𝗧𝗛𝗘 𝗣𝗟𝗔𝗬𝗘𝗥

CHAPTER 1

𝗜’𝗠 𝗜𝗡 𝗟𝗢𝗩𝗘 𝗪𝗜𝗧𝗛 𝗧𝗛𝗘 𝗣𝗟𝗔𝗬𝗘𝗥

“Get ready for a team fight!”

“Sige, sige.”

We have enough damage to take our enemies down. From the gold, items to the damage lamang kami.

Nice!

Four enemies are defeated. One more to go.

“You can push the mid turret. Ilang segundo pa bago magrespawn ang kalaban.”

“Tapusin na'to!” As he said.

We finished the game with a sweep. 3-0.

Ano pang aasahan sa top global Kongming? Hays, easy win.

“Iba ka talaga, Hunter.” I used Hunter as my in game name. Actually, kung sa personalan wala akong masyadong kaibigan. But sa online sobrang dami. May mga naging kaibigan na rin ako dahil sa larong 'to.

“Ano pa bang aasahan na'tin? Top global Kongming.” Natawa ako sa mga pinag-uusapan nila.

We do chats and open mic dahil do'n lang kami makakapagcommunicate sa isa't isa kapag nasa laro na kami. Honestly, I have no idea kung sino-sino ang nakakalaro ko as long as nag-eenjoy ako. Then so be it.

Every game palaging ako ang nakatuka sa midlane. I'm a mage user since then. Pero halos lahat ng roles pinag-aaralan ko. Ayaw ko ring magstick sa isang role lang. I want to learn new.

“So, mamaya ulit, Hunter. May training pa kami for our upcoming tournament.” Nakilala ko lang siya sa IGN niyang Tulips.

“Okay. Goodluck on your upcoming match.” Chat ko dito bago ako nag-out. Gaya ko ay nag-out na rin ang iba.

I'm the only daughter of Xao Lan family. A well known family. I’m a pure chinese. But my family decided na dito na manirahan sa Pilipinas.

Parang ako ang black sheep sa pamilyang 'to. Lahat ng ayaw ko ay gusto nila. Vice versa. Kahit pilitin pa nila akong gawin ang gusto nila, they can't force me. Kapag ayaw ko, ayaw ko. No one can dictate what should I do. It's my life and they can't control me.

“Mabuti naman at lumabas ka na sa lungga mo.” Dad said.

“Vexia, kailan mo ba titigilan 'yang paglalaro mo. Alam mong aksaya lang 'yan sa oras. Bakit hindi mo na lang ibaling ang sarili mo sa ibang bagay? Like, working at our company. Ikaw na lang ang aasahan namin ng dad mo.”

“Mom, how many times do I have to tell you na hindi ako magtatrabaho sa kompanya.”

“At anong gagawin mo? Magbabad sa computer mo at maglaro buong araw?!” This time si dad naman ang nagsalita.

“Imbis na tulungan mo kami ng mom mo sa kompanya, mas pinipili mo pang maglaro sa walang kwentang bagay na 'yan!”

“For you, wala lang 'yung kwenta. Hindi niyo alam kung anong saya ang binibigay sa'kin ng larong 'yun. Ang dali lang para sa inyong sabihin 'yan, wala naman kayong alam.” Tinalikuran ko na sila. Ilang beses nilang tinawag ang pangalan ko pero tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad tungo sa aking kwarto.

Nakontrol na nila ang buhay ko noon and I won't let that happen again. I'm 25 for goodness sake. Hindi na nga ako humihingi ng pera sa kanila. Through live stream, nabibili ko na ang gusto ko. 11.9 million followers on youtube just doing that game na sinasabi nilang walang kwenta.

Kung tutuusin pwede na akong bumukod sa kanila. But I just can't. Umupo ako sa harap ng PC ko. I watched a lot of game matches. Sa lahat ng nalaro ko. Honor of Kings lang ang nakakuha ng atensiyon ko. Humanap ako ng teams na naglalaro din ng ganitong game. There are a lot of teams playing this kind of game.

But there's one team who caught my attention. DMV Gaming. I love there play styles. Nakikita ko ang sarili ko sa laro nila. Lalo na si Zero, their jungler.

I took my phone out of my pocket nang tumunog ito.

A message from unknown number.

‘DMV Gaming are recruiting for a new members. Are you willing to join our team?’

Is this a prank or what? Well, it's not funny.

I didn't reply.

Hindi ako nagsasawang panoorin ng paulit-ulit ang laro nila. The way they managed to defend their base. Iilan lang ang nakakagawa no'n. I just continue watching their matches. Hindi alintana ang katok sa pinto.

“V, can you open the door for me?”

“Tsk, I didn't lock it.” I automatically rolled my eyes as I answered.

“Tinawagan ako ni tita.” As always naman. Sa tuwing may arguement kami nina mom siya lagi ang tinatawagan.

Naramdaman ko ang pag-upo niya sa kama. Hinubad ko ang headphone na suot at saka siya tinapunan ng tingin.

“They are just worried about you, V. Nag-iisa ka nilang anak natural na pangaralan ka nila.”

“I understand but isn't too much? Pinanghihimasukan na nila ang buhay ko. Sila na ang nagdedesisyon kung anong gusto kong gawin.” Asik ko dito.

“Alam ko kung gaano mo kagustong maging isang professional player. Make them understand, V. Anak ka nila, I know they will understand. And besides, it's your chance to shine. Naghahanap ng new members ang DMV, you want to join right?”

Naningkit ang mata ko dahil sa sinabi niya. Totoo nga?

“Naghahanap sila?” She took out her phone.

“Here. They posted it. They are looking for a multi-role.” I read the info that they are posted. Totoo nga.

“Someone texted me.” Pinakita ko sa kanya ang text that I received earlier.

“Wow! Bakit hindi mo nirereplyan?” Tanong niya.

“Alam mo namang hindi ako papayagan nina mom at dad. Sa paglalaro pa nga lang ang dami ng sinasabi.” Na-ikrus ko ang aking dalawang kamay sa gitna ng aking dibdib.

“Well, kung pangarap mo nga 'yan. You should grab the opportunity, V. Kapag hindi mo pa 'yan kinuha baka sa susunod hindi na 'yan darating sa'yo. I understand tito and tita's side. And I understand you. Desisyon mo pa rin ang masusunod. Hindi mo lang alam kung gaano ko kagustong makita ka sa world stage at ipagsigawang best friend ko 'yan.” I automatically smiled of what she said.

“ Should I reply?” Sabay taas ng phone ko.

“ I think you should.”

I took a deep breath.

‘I would gladly accept it. I want to join your team.' Sent.

She was right, minsan lang dumating ang ganitong opportunity. Baka ito na ang maging daan para makamit ko na rin ang pangarap kong maging isang pro player. Sana maintindihan ako nina mom.

‘No more further questions. You are now part of DMV Gaming. Let's meet tomorrow and bring all your things. You will be living at DMV Gaming Base.’

Parang masisiraan na ako ng ulo habang binabasa ko ang text. That’s it?

“I think this is a bad idea.” Pinabasa ko sa kanya ang reply ng DMV Gaming. Tinitigan ko siya ng maigi kung anong magiging reaksiyon niya. She just smiled.

“There's no turning back now, V. Don't worry, ako ang bahala.” She smirked.

Kinakabahan ako sa gagawin niya. And I guess wala naman sigurong masama kung tutuparin ko ang pangarap ko. This is my dream and I can't just let it go. Pangarap ko na ang lumalapit sa'kin, tatanggihan ko pa ba? Maiintindihan naman siguro ako nina mom.

“Okay, aalis na ako. Just pack all your things dahil sa DMV Gaming base kana titira.” Tinapik niya lang ako sa balikat bago naglakad papalabas ng pinto.

Napailing na lang ako bago ibinalik sa monitor ang tingin. It's my chance to meet you personally, Zero. Or should I call you Hendrix Lu Cheng.

Pinagsalikop ko ang aking kamay habang tinititigan ng maigi ang mukha niya. You look matured now. Hindi ko inaasahan na sa ganitong sitwasyon pa tayo magkikita. You're the one who taught me how to play this game. And now, makakasama pa kita sa iisang grupo. This is unbelievable, right? Naaalala mo pa ba kaya ako? It's been a year. May girlfriend ka na kaya?

“What the hell are you thinking, V?” Kung makikilala ka man niya then good, at kung hindi naman edi very good. Wala rin naman akong balak na ipakilala ang sarili ko kapag nagkita kami.

I turned off my PC. 8 AM ang meet-up namin bukas. I need to be prepared. Wait, alam ba nilang babae ako? Allowed ba na magsama ang babae at lalaki sa isang base? I need to clarify this. Maybe tomorrow dahil gabi na rin.

Sinirado ko na ang pinto. Kinuha ko ang maleta sa gilid ng cabinet. I opened it and put it at the top of my bed. Pinili ko lang ang mga damit na susuotin ko. It's more on hoodie's. Hindi naman kasi ako mahilig sa mga skirt and crop tops. I preferred long sleeves and hoodie's. Nilagay ko na ito sa loob ng maleta. Ten pairs of pajamas and joggers. Isang maleta lang ang pwede kong dalhin baka magtaka sina mom.

Nilagay ko na rin dito ang mga undergarments ko and bra's. And also my make up kit and skin care. Lip balms lang naman talaga ang laman no'n and foundation.

I just bring my ipad and laptop. Alangan naman dalhin ko ang PC ko do'n. Eh, mas lalong maghihinala ang magulang ko. I'm not being stubborn. Para 'to sa pangarap ko. After kung mailagay lahat ng gamit ko. Sinirado ko na ito at inilagay sa gilid ng aking kama. I'm ready for tomorrow.

Humiga na ako sa kama. Ready for my beauty sleep.

30 minutes later..

Matutulog ka ba o matutulog ka?! The heck! I'm just staring at the ceiling. Ni hindi ko magawang ipikit itong mga mata ko. Am I too excited for tomorrow's meet up? Wala akong plano na sabihin to kay mom or kay dad. Tsk, base palang sa mga reaksiyon nila alam kong hindi na nila ako papayagan. All my life, palagi na lang akong nakakulong dito sa bahay. Nakakalabas lang ako kapag sinusundo ako ni Prei. Or kapag wala sina mom.

I'm trying to calm myself. H'wag masyadong excited, V. Hindi mo alam kung anong naghihintay sa'yo bukas. Ni hindi mo nga alam kung sino ang mga makakasama mo aside kay Zero. Tanging IGN lang nila ang alam ko. I don't even know their real name maliban kay Zero.

I grabbed the pillow beside me. Mahigpit ko itong niyakap. I can't sleep.