𝗜'𝗠 𝗜𝗡 𝗟𝗢𝗩𝗘 𝗪𝗜𝗧𝗛 𝗧𝗛𝗘 𝗣𝗟𝗔𝗬𝗘𝗥

CHAPTER 2

In my entire life ngayon ko lang susuwayin ang magulang ko. Kung alam lang nila kung gaano ko kagustong maglaro sa pro scene. And I'm sad that they will never understand it. Gusto kong makita nila akong maglaro sa stage habang sigaw-sigaw nila ang pangalan ko. Alam ko namang malabo 'yung mangyari. But how I wish, na sana mangyari 'yun.

Naramdaman ko ang pag-agos ng mainit na likido mula sa aking mata. I'm crying again. You're strong enough, V. Simpleng bagay lang 'yan. Soon, they will understand. Magiging proud din sila sa'yo. It takes time. Hindi pa nila maiintindihan sa ngayon dahil wala ka pang napapatunanyan. Ipakita mo sa kanila na may maaabot ka.

I was staring at the large building in front me. DMV Gaming. I am finally here. Hindi ko na naabutan sina mom pagkaalis ko. I don't know what Prei do, but I trust her. Alam ko namang hindi niya ako ipapahamak.

“Let’s go!” Parang mas excited pa siya kesa sa'kin ah.

Pumasok na kami sa loob ng building. Napahinto kami for a few seconds nang may bus na huminto sa harap namin. Pakiramdam ko huminto sa paggalaw ang lahat ng bumaba si Zero mula sa bus.

“Tabi.” He said as cold as snow.

Ilang kurap ang ginawa ko. I realized na nakaharang pala ako sa daraanan niya. Yeah, I'm sorry for that. Kusang kumilos ang paa ko upang tumabi.

Sunod-sunod namang nagsibabaan ang iba pa. I found Coach Wan.

“Couch Wan.” Tumaas ang kilay ko kay Prei when she called Coach Wan. She just winked at me.

He stopped in front of us.

“Who are you?” Nakangiting tanong niya. Gusto ko siyang murahin pero h'wag na lang.

Hindi na ako nag-abala pang sumagot at kinuha na lang ang phone ko. Pinakita ko sa kanya ang conversation namin kahapon. He's the manager of the team and also the coach.

Nanlaki ang mata niyang napatitig sa'kin.

“So, you're Vexia.”

“I am, Coach Wan.”

“Then let's get inside.” Medyo may kabigatan rin ang dala kong maleta.

Bago pa man kami pumasok sa loob ay huminto muna ako saglit para harapin si Prei.

“Ano palang paalam mo kay mom?” I asked.

“Sinabi kong magbabakasyon tayo at hindi ko alam kung kailan tayo makakabalik.” Laglag ang panga ko dahil sa sinabi niya. Naniwala naman siguro si mom dahilan niya hindi ba? Dahil kung hindi malilintikan talaga ako. Well, hindi naman siguro nila mapapansin na matagal akong mawawala. Sa kompanya lang naman umiikot ang mundo nila. Nakalimutan nilang may anak na naghihintay sa kanila pag-uwi.

Nauna na akong pumasok sa loob. Hindi ko maitago ang pagkamangha nang makita ang kabuuan ng base nila. I never expect na ganito kaganda ang base nila.

May pahabang table sa gitna at may limang PC. And also game chair. Nice!

Wala na kaming naabutan ni Prei dito tanging si Coach Wan na lang ang kasama namin.

“Follow me.” Saad ni Coach Wan at pumasok sa isang silid.

“Hihintayin na lang kita dito, V. ” Iniwan ko kay Prei ang mga gamit ko.

Wala akong ideya kung anong pag-uusapan namin ni Coach Wen. But I'm excited.

“Have a seat.” May kinuha ito sa drawer. At nilapag sa mismong harap ko.

“Here's the contract. Please read it carefully. Para wala kang pagsisihan.” Tumango na lang ako bago sinimulang basahin ang kontrata.

Fifteen thousand a day? Not bad.

Do live stream for more than two hours a day.

No relationship allowed.

Must cooperate with your teammates.

Hindi ko na binasa ang iba pa dahil sa sobrang dami.

“What's your IGN?”

“Hunter.” Simpleng sagot ko.

Pinirmahan ko na ang kontrata bago ibinigay pabalik kay Coach Wan.

“Top Global Kongming.” Nakangiting sambit niya.

“Main role?”

“Mage.”

“Okay, ipapakilala na kita sa iba pa.”

Before I forgot.

“Is it okay na babae ang maglalaro?” Tumaas ang sulok ng labi niya dahil sa naging tanong ko.

“There's no rule, V. Kaya pwede kahit sino.”

Napabuga na lamang ako ng hangin bago siya sundan palabas ng pinto.

Sinalubong kaagad ako ni Prei.

“Sorry, V. But I need to go. May kailangan pa kasi akong gawin. Tawagan mo lang ako kapag may kailangan ka, okay?”

“Okay, take care.” Kumaway ako sa kanya. And she did the same.

Lumipat ang tingin ko kay Coach Wan nang bigla itong magsalita. Tinawag niya ang lahat ng team members. Hindi ko pa naitatanong sa kanya kung bakit kinailangan nilang maghanap ng iba pang members na sa katuyanan, sapat na naman sila. Sino ang papalitan ko?

“Everyone. I would like you to meet, Ms. Vexia. The new member of DMV Gaming.”

“What?!” Bahagya akong napatalon dahil sa lakas ng sigaw nila. Hindi ko inaasahan na magiging ganito ang reaksiyon nila.

”Coach, siya ang ipapalit mo kay Wey? At babae pa?”

Bakit ba? Lalaki lang ba ang marunong maglaro ng moba games? Tsk, bakit ba ang baba ng tingin nila sa'ming mga babae?

“Okay, introduce yourself now. Mamaya na ang tanong.”

“I'm Klize. IGN: Reaper, Support.” Pagpapakilala ng lalaking may salamin. He's kinda cute. But not my type. Feeling ko magkakasundo kami. Or maybe not sa paraan ng pagtingin niya sa’kin para na niya akong pinapatay sa isip niya.

“I'm Eros. IGN: Tulips, Goldlaner.”

The next one, next guy is very familiar. Tulips, it can't be?

“Xym. IGN: Deadly, Explaner.” Kaya pala ang pamilyar niyo sa'king dalawa. Now I finally meet you.

“And that guy is Hendrix. IGN: Zero, Jungler of the team.” Si Coach Wan na mismo ang nagpakilala sa kanya.

I shifted my gaze to Zero na tahimik lang sa gilid. Parang may sariling mundo. Tsk, wala ba siyang pakialam sa paligid niya. And I guess hindi na niya ako nakikilala.

“Coach Wan, hindi ba pwedeng lalaki na lang ang ipalit niyo. I don't think kaya niyang palitan si Wey.”

“Isa lang ang paraan para malaman kung karapat-dapat ba siyang pumalit kay Wey.”

Nagkatinginan kaming anim maliban kay Zero.

“Let's play.” Coach Wan suggested.

”V, take this seat. Dito nakaupo si Wey and now it's yours.” Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya.

“Hindi ba masyadong disrespectful. I mean, upuan niya 'to kaya mananatili itong sa kanya.” I said.

“Tsk, it's just one game. Hindi mo pa masasabi kung diyan ka ba talaga uupo.” I caught on guard. Oo, nga naman.

Umupo na ako sa pinakagitnang game chair.

“Let's start.”

Naglog-in na ako sa account ko. Sinusulyapan ko sina Eros at Xym kung pamilyar ba sa kanila ang IGN ko.

“Okay, hahayaan ko kayong mamili kung sinong hero ang gusto niyong gamitin.” Tinapik ni Coach Wan ang balikat ko.

“Do your best.” He mouthed. Isang game lang, V.

We do picks and bans. I quickly picked Kongming. Hindi lang naman siya ang kaya kong gamitin. But this is my signature hero. At mas bihasa akong gamitin ang skills niya. The fact na siya ang pinakaunang hero na ginamit ko sa laro.

The game started.

Hays, hindi nga 'yata nila ako nakikilala. Sa larong 'to si Coach Wan muna ang naging jungler namin. Hindi naman kasi sumali si Zero. Isinuot ko na ang headphone. Mahigpit kong ikinuyom ang aking kamay bago hinawakan ang mouse.

Wala pang one minute pero nakafirst blood na ang kalaban. They killed Tulips na nasa bottom lane. As I expected, hindi na basta-basta ang makakalaban ko. Well, I'm always ready.

“My ultimate is ready.” I said.

“Kinukuha nila ang tyrant. Ready for a team fight.”

Early game palang pero ang dami ng ganap. Hindi ko masasabi kung sinong lamang dahil halos pantay lang kami sa lahat.

“Coach Wan.” Nakatago lang ako sa bush habang binabantayan ang life ng tyrant. Handa naman akong mang-agaw anytime.

Nang makita kong malapit na nilang mapatay ang tyrant pinakawalan ko na agad ang ultimate ko. Sa larong 'to kinakailangan na may lumamang.

“Nakuha ko.” Coach Wan said.

Objective lang ang pakay namin. We immediately go back to our position. Bumalik ako sa mid lane. At gano'n din ang iba. Palagi nilang pinupuntirya ang marksman namin kaya hindi gaanong makagalaw si Tulips sa may bottom lane.

“I clear this minion waves, first. H'wag ka munang lumabas ng turret, Tulips. Pokes lang muna ang gawin mo.” Sa aming lima si Tulips ang may pinakamababang gold. Kahit na nakuha namin ang tyrant kanina. Dihado kami kapag may team fight. Lalo pa't siya ang inaasahan namin pagkaabot ng late game.

Basag na ang dalawang turrets namin. One in the bottom lane and top lane. Nagtago muna ako sa bush katabi lang ng turret namin. Alam ko namang hindi nila tatantanan ang marksman namin. Tsk, halos lima nga silang palaging nakaabang.

“Nasa bottom lane silang lima. Just clear the minion waves. Deadly, ready for the set up.” Mabilis lang ang cool down ng ultimate ko.

“Coach Wan, can you push the middle and top lane turrets?”

“Okay.” Sunod-sunod ang minion waves namin kaya hindi na siya mahihirapang sumira ng turrets.

“They're missing.”

“Coach Wan, magback ka muna.” Nasira naman niya ang top lane. Baka siya naman ang puntiryahin. Nawala nga sila sa mapa.

Seryoso akong nakatitig sa monitor. Isang pagkamali lang. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang paggamit ng conceal ng kalaban. Here, you go.

“Deadly, now.” Kasabay ng pagset up nito ay ang paglabas ko ng ultimate. Nanatili akong nasa likuran habang patuloy ang pagclash.

“Dihado tayo.” Tulips said.

“I can fight.” Sobrang low na ng life nilang apat. Kaya ko pang lumaban. Napatay namin ang marksman nila. It's an advantage for us.

“Back to the base.” Sabi ko sa kanila. And they did. Nanatili akong nakasunod sa apat. It's a comeback. Bato lang ako ng bato ng first and second skills ko habang nagcocooldown pa ang ultimate.

“Here I am.” Bulong ko. Kapag pinabalik ko pa sila ng base baka mas lalo kaming madehado.

Pinakawalan ko ulit ang ultimate ko. It's a clean wipe out. May tatlong minions akong kasabay sa pagpupush. I destroyed the last mid turret. Pwede ko na 'tong tapusin. Ten seconds pa bago magrespawn ang marksman ng kalaban. Thankfully, nandito na rin ang apat. We immediately destroy the base of our enemies. Actually, they get all the objectives except to the one tyrant na kami ang nakakuha.

Victory.

Abot taingang ngiti ang ginawad ko sa kanila.

“Hunter?!”

YES? THAT'S ME!!