Ep.9

711 Words

"เมียน้อย"18+ Ep.9 ("นโม") ?. คือเรากับปรามนั่งคุยกันพักหนึ่ง. ถามว่าเราเสียใจใหมเราเสียใจมากด้วยซ้ำ. ไม่อยากทำหรอกเเต่มันจำเป็นไง? ปราม : ฮึ้กไม่ทิ้งกูน่ะ เรา. : อื้อกูขอโทษไม่ร้องสิ่วะ. ปราม. : ฮึ้บกูเสียใจนิ เรา. : เห้อไปฉลองกันป้ะ ปราม. : อื้อมึงเรื่องไอ้พีรภพละ เรา. : เลิกพูดเถอะ. กูขอเวลาสักพัก. ถ้ากูทำใจได้ก็ต่างคนต่างอยู่. ถ้ากูทำใจไม่ได้ก็เเค่ย้ายออกมาอยู่ข้างนอกเเหละ ปราม. : อื้อ โม!!!!! "ไอ้พีภพมันมาอีกเเล้ว. ทำไมยิ่งเกียจยิ่งเจอวะเนี้ย. " เรา : กูไปก่อนน่ะปรามม. /วิ่งสิ่รอไรละ พีรภพ. : หยุด/หมั้บมึงวิ่งรึขี่จรวดมาวะ เรา. : โอ้ยมึงจะอะไรกับกูวะ. พีรภพ. : กลับบ้านพร้อมกูเดี๋ยวนี้ เรา. : ไม่! พีรภพ. : มึงไห้กูอุ้มมึงเหมือนเมื่อคืนใหมโม เรา. : ไม่. กูจะไปเอารถก่อน. ขอร้องอย่ายุ่งวุ่นวายกับกู. พีรภพ. : กูก็ไม่อยากยุ่งหรอกถ้ามึง... เรา. : มึงอะไร พีรภพ. : ป่าว. กลับบ้านอย่าไห้กูโมโหมึงก็รู้จะเป็นแบบไหน เรา. : ก็จะไปเอารถ. พีรภพ. : รถอยู่ใหน เรา. : บ้านผัว พีรภพ. : อย่าเเรด. รถมึงอยู่ใหนเดี๋ยวกูพาไปเอา ... : นโม "ไม่ใช่เสียงใครหรอกเสียงอาจารนั่นเเหละ พีรภพ. : อาจาร เรา. : เฮียกลับยังหนูไปด้วย เฮีย. : อื้อไปดิรถอยู่ร้านไม่ใช่หรอ เรา ,: ค่ะ.. พีรภพ. : กูพาไป เรา : เสือก!! เฮีย. : อย่างไงสรุปไปกับเฮียรึไห้พีรภพพาไป เรา : ไป พีรภพ : ไปกับผม! เรา. : แต่ เฮีย. : งั้นเจอกันที่ร้าน. /นั่นเดินหนีเราเลย. โธ่เอ้ยกูเกียจมึงไอ้พีรภพ พีรภพ. : มาขึ้นรถ. /ดึงเเขนเราเเทบปลิว "นั่งรถออกมากลับมันนั่นเเหละ. " พีรภพ. : ทางใหน เรา. : $$$$$$ พีรภพ. : นโมมึงเกียจกูกับเเม่กูมากเลยหรอ เรา : มึงไม่เป็นกูมึงไม่รู้หรอก. พีรภพ. : ใช่มึงก็เหมือนกันถ้าไม่มาเป็นกูมึงก็ไม่รู้เหมือนกัน เรา. : มึงหมายความว่าอย่างไง พีรภพ. : สักวันมึงก็จะรู้เอง. กูขอมึงเเค่อย่างเดียวอย่าทำอะไรเเม่กู. ทำกูกูไม่ว่า เรา : กูไม่ทำแม่มึงและมึงหรอกเชิญอยู่กันให้สบายเถอะ. กูจะออกมาเอง พีรภพ. : ไม่ได้มึงต้องอยู่บ้าน เรา. : ไม่อ่ะกูตัดสินใจละกูจะออกมาอยู่ข้างนอก. ทำอะไรที่กูไม่เคยทำ. ดีๆทำมาหมดเเละขอทำชั่วๆเลวๆดูบ้าง พีรภพ. : โม! #ร้านสัก "นั่นเเหละเงียบมาเลยเเหละ มันก็หันมองเราตลอดเวลา. เราไม่อยากคุยไม่อยากมองหน้ามันหรอก. " เรา. : ส่งเเค่นี้เเหละ พีรภพ. : ไปเอารถมาขับไปพร้อมกัน เรา. : ไม่กูมีธุระ พีรภพ. : ธุรอะไร. พ่อมึงไห้กลับบ้าน เรา. : เออว่างกูกลับเองแหละ พีรภพ. : กูจะรอถ้า5นาทีมึงไม่ขับรถออกมา. กูจะลงไป เรา. : วุ่นวาย! "ลงรถมา. แต่ยังไม่เอารถหรอกเข้าในร้านก่อน เรา. : พี่พันหวัดดีค่ะ? พี่พัน. : อ่าวโม. ไปไหนละ เรา. : เฮียวุติอยู่ใหมค่ะ พี่พัน. : ห้องสักข้างบนอ่ะ เรา. : มีลูกค้าหรอ พี่พัน. : ไม่มีน่ะมันหงุดหงิดอะไรไม่รู้มัน เรา. : งั้นโมขึ้นไปน่ะ พี่พัน : ตามสบายเลย "เราก็ขึ้นมา. ชั้นบนเเหละห้องสักเฮียวุติ. มาถึงเปิดประตูเข้าเลยจ้า. เรา : อร้ายยย!!!!!!! เฮีย : เห้ย!!!!!!! "จะไม่ไห้ตกใจได้ไง. เฮียนางใส่ผ้าขนหนูผืนเดียว. เรา : เฮียบ้า!!!! /วิ่งลงมาอย่างไว เฮีย. : ห่าเอ้ย/ได้ยินเสียงนางบ่น พี่พัน. : เป็นอะไรโม. ไอ้วุติข่มขืนหรอ เรา : จะบ้าหรอพี่ก็พูดไป. ฝากบอกด้วยหนูกลับแล้ว พี่พัน : 0อะอ่าว "เราออกมายังเจอรถพีรภพ. จอดอยู่. เราขับรถเราออกมาเลย. ขับไวสะด้วย. เหยีบหนีเเม่ง. "

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more