เมียน้อย

Ep. 4

​

"เมียน้อย"18+

Ep. 4

("นะโม")

"หลังจากขับรถกลับจากวัดก็ตรงมาบ้านเลย. ปวดเเขน. เจ็บเเขนยังเขียวอยู่เลยพี่ไอ้พีรภพทำเรา. "

;ไม่ต้องบอกว่าเจอใคร. เจอใครเจอเมียพ่อสิ่เเม่เลี้ยงที่เเสนดี.

ยุพิน. : หนูโมมาเเต่วันเลย. หิวอะไรใหมน้าทำไห้ทาน.

เรา. : เลิกสร้างภาพสักที.

ยุพิน. : น้าไม่ได้สร้างภาพน่ะค้ะ.

เรา. : ; ไม่ได้สร้างภาพหรอไม่ได้สร้างก็ออกไปจากบ้านหลังนี้สักที

... : เเม่กูจะไม่ไปไหนทั้งนั้น. /ไอ้พีรภพเดินมา

เรา. : มึงเเน่ใจน่ะว่าเเม่มึงจะไม่ไป

ยุพิน. : น้าไม่ได้มาหลอกพ่อหนู ; น้ากับพ่อหนูรักกัน

เรา : หึหรอ. พอเถอะไม่ต้องอธิบายอธิบายไปก็เป็นเมียน้อยอยู่ดี

พีรภพ. : โม!

เรา : เอาสิ่มาเลยมาบีบเเขนกูไห้หักเลยสิ่. มึงก็ทำมาจนกูเจ็บหมดเเละนิ

ยุพิน. : ตาภพ

พีรภพ. : สมควร

ยุพิน. : ทำไมทำหนูโมแบบนี้. /มาจับเเขนเรา. เราสบัดออก

เรา. : อย่ามาเเตะต้องตัวฉัน. เมียน้อย! จำสิ่งที่ทำกับกูไว้ด้วยไอ้พีรภพ ; กูเอาคืนมึงเเน่

พีรภพ. : หึ.!

t;เราเดินหนีขึ้นห้อง. อาบน้ำอ่านหนังสือวนไป. เราชอบในการออกแบบก็นอนวาดรูปวนไป ; เรียนออกแบบด้วย. ชอบในการวาด. ภาพอะไรแบบนี้

t;นอนไปสักพักเเม่งหิววะ. ข้าวไม่ได้ลงมากินนิ. นี่ก็ดึกเเละคงไม่มีใครอยู่เเละเเหละ ; เราเลยเปิดประตูเดินลงมาห้องครัว. มีอะไรกินใหม. ไม่เลย. เห้อ. ถ้าเเม่อยู่หนูคงกินอิ่มนอนหลับสิ่น่ะ

;เปิดเเก๊ซต้มมาม่า. มีผักใส่ผักไป. ต้มเสร็ยจยกมานั่งกิน. ที่โต้ะ. เขี่ยมาม่าไปมา. ทำไมน้ำตาต้องใหลด้วย. ทำไมเราต้องเป็นแบบนี้. จริงๆอยากอารวาดให้พังไปข้างหนึ่งนั่นเเหละ. แต่สงสารพ่อ. เขาทำงานเหนื่อยพอแล้ว. &

เรา. : ฮึ้บ. ; /น้ำตาใหล

.... ; คุณหนู!! /แม่นมยังไม่นอนนี่

เรา. : ฮึ้ก. ;นมยังไม่นอนหรอ

นม. : ; นมออกมาดับไฟค่ะ. คุณหนูหิวหรอค่ะ. ทำไมไม่เรียกนมละ

เรา. : ไม่เป็นไรค่ะ. หนูทำได้

นม. : โธ่คุณหนู. มานมทำอะไรไห้ทานน่ะ

เรา. : ไม่เป็นไรค่ะหนูอยากกินแบบนี้เเหละ ฮึ้ก. นมหนูคิดถึงแม่ฮื้อๆ.

นม. : ไม่ร้องน่ะค่ะคนดีของนม/นมมาลูบหัวเรา

เรา. : ฮื้อๆ. นมหนูอยากไปอยู่กับเเม่. ฮึ้ก

นม. : ฮึ้บคุณหนูไม่คิดแบบนั้นสิ่ค่ะ. ใครจะดูเเลคุณท่านละ. ฮึ้กคนดีของนมต้องเข็มเเขงน่ะ. ถ้าคุณหนูไม่ชอบเขาก็เเค่อย่าเข้าไกล้เขา

เรา. : ฮึ้บไม่พวกมันต้องออกไปจากบ้านหลังนี้. ฮุ้กหนูไม่ยอม. หนูต้องชะนะพวกเมียน้อย. นม. ฮึ้บ

นม. : ไม่คิดเเบบนั้นสิ่ค่ะ

เรา. : ไม่พูดเเล้วนมหนูหิว. ขอกินก่อนน่ะ

นม. : ค่ะๆ

;กินมาม่าๆ. เเล้วก็เดินกลับมา. เตียมจะเข้าห้องแหละ. เจอไอ้พีรภพเปิดประตูออกมาพอดี คือห้องติดกันไง

t;เราไม่พูดหรอก. จะเดินเข้าห้องเเหละ. เเต่มันเดินมาขวางหน้าประตูไว้.

เรา. : ต้องการอะไรจากกูอีก

พีรภพ. : ; กูจะมาขอโทษที่ทำมึงเจ็บ

เรา. : กลองไว้ตรงนั้นเเหละ. กูไม่รับ

พีรภพ. : ;กูกับเเม่จะไปจากบ้านมึงเอง. /เอาจริงป้ะทำไมมันถึงจะไป

เรา. : มึงพูดจริง

พีรภพ. : อืม

เรา. : ก็ดี

พีรภพ. : หึเเค่นี้ก็เชื่อกูเเละหลอกง่ายน่ะมึง. กูกับเเม่จะไม่ไปไหนทั้งนั้น. มึงจำไว้ถ้าวันไหนกูรู้มึงทำร้ายเเม่กู. มึงโดนดีเเน่ /บีบเเขนเรา

เรา. : ไอ้พีรปล่อยกู/. ปั้ก มันพลักเราตัวชนประตูห้อง. เจ็บอีกเเละกู

พีรภพ. : และมันก็เดินเข้าห้องไป

สุดท้ายคนที่เจ็บคือเรางั้นหรอ. มึงทำร้ายกูได้กูก็จะไม่ไว้หน้าเเม่มึงเหมือนกัน. ; กูจะทำทุกอย่างไห้เเม่มึงเจ็บเลยคอยดู.

✂️ตัด✂️

~เช้าเลยเเล้วกัน. วันนี้ไม่มีเรียน. เลยตื่นเเต่เช้ามาทำกลับข้าวจะไปวัดไปทำบุญไห้เเม่สะหน่อย. เเต่ไม่ทันจะเข้าครัวก็เจอยุพิน. ทำอยู่ในครัว. ~

ยุพิน. : หนูโมตื่นทำอะไรเเต่เช้าค่ะ

เรา. : เสือก!

ยุพิน. : ทำพูดแบบนี้ค่ะ. ไมเพราะเลย

เรา. : เสือก!นักหรอ. ห้ะยุ่งนักใช่ใหมมานี่. /จับหัวยุพินกดใส่กะมังน้ำในครัวที่ล้างจานเเหละ

ยุพิน : เเคร๊กๆๆ สมลักสิ่

คนใช้. : คุณหนูปล่อยคุณยุพินน่ะค่ะ. /จับมือเราออก

เรา. : ;นี่เตือนเเละน่ะถ้ายังไม่อยากตายออกไปจากบ้านหลังนี้ส้ะ

ยุพิน : ฮึ้ก. /มีร้องให้. เสเเสร้งไม่ว่า

เรา : หึ.

"ไม่ต้องทำเเละกับข้าวไปซื้อข้างหน้า. เรากลับมาอาบน้ำเเต่งตัวเตียมจะไปทำบุญเเหละ. อาจารไลนมาชวนเราไปเที่ยวเราเลยชวนอาจารไปวัดสะเลย.

ปั้ง! ไอ้พีรภพมันถีบประตูเข้ามา. ย้ำว่าถีบ

เรา. : มาทำเห้ยไรห้องกู/

พีรภพ. : มึงมานี่! กะชากเเขนเราเข้าห้องน้ำ

เรา. : ไอ้เห้ยปล่อยกู. เเคร๊กๆๆ. /มันกดหัวเราใส่อ่างอาบน้ำที่เราอาบเสร็ยจยังไม่ได้ปล่อยทิ้ง.

พีรภพ. : กูเตือนมึงเเละ/ปึ้ก. กดหัวเรากะเเท๊กขอบอ่าง เจ็บดิเลือดเลย

เรา. : ฮึ้ก

พีรภพ. : มึงเป็นอะไรกับเเม่กูมึงทำเเม่กูทำเห้ยอะไร 

เรา. : ฮึ้ก!

"มันเดินออกไป. ปล่อยเราเลือดไหลอยู่ในห้องน้ำน้ำ. คือหัวแตกเปียกหมดเเต่งตัวจะไปวัดไม่ต้องไปเเล้ว เจ็บสิ

เรา. : ฮื้อๆ /นั่งจับหัวตัวเอง.

;นั่งร้องให้พักหนึ่ง เจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องมาเกิดกับเราด้วย.

ก๊อกๆ. นมขอเข้าไปน่ะค่ะ

"นมเปิดประตูเข้ามา. เราพรุ้งกอดเลยนาทีนี้เราเหลือเเค่นมคนเดียวที่เข้าใจ.

เรา : ฮื้อๆ

นม. : ฮึ้ก. คุณหนู. เดี๋ยวนมไปเอากล่องยาก่อนค่ะ

เรา : ฮึ้บ

;นมก็ไปเอากล่องยามาทำเเผลไห้เรา. นมรู้เเหละ. ว่าเกิดอะไรขึ้น

นม. : ฮึ้บไม่ร้องน่ะค่ะ /เช็ดน้ำตาให้เรา

เรา : ฮึ้กหนูจะฆ่ามัน.

นม. : อย่าน่ะค่ะคุณหนู.

เรา : มันทำหนู. ฮึ้กหนูเกียจมัน.

นม. : คุณหนูไปทำคุณยุพินก่อนน่ะค่ะ

เรา : ฮึ้กหนูเกียจพวกมัน. หนูไม่ยอมหรอกคอยดู. ฮึ้บ

นม. : ไม่เอาสิ่ค่ะ. ต่างคนต่างอยู่สิ่

เรา : และพวกมันต่างคนต่างอยู่หรอ. ฮึ้กมันมาทำไห้หนูกลับพ่อต้องทะเลอะกัน ฮึ้กมันเเย่งความรักไป. ฮึ้กหนูจะเอาคืนมา หนูต้องชะนะพวกมัน.