เมียน้อย

ตอนที่ 3

​

"เมียน้อย"18+

Ep.3

("นะโม")

"ตื่นมาเเม่งเเขนยังเจ็บอยู่เลย ช้ำเป็นรอย. อาบน้ำเเต่งตัวไปเรียนนั่นเเหละ. ไม่ต้องถามว่าลงมาเเละเจออะไร. เขารักกันดี. ครอบครัวสุขสัน หึ. "

พ่อ. : หนูมากินข้าวลูก

เรา. : ยังเห็นหนูเป็นลูกอีกหรอค่ะ.

พ่อ. : นะโมทำไมยิ่งนับวันยิ่งพูดไม่รู้เรื่อง.

เรา. : ใครจะเหมือนลูกเมียน้อยของพ่อละ. เเสนดีไปสะหมด หึ. -/มันมองหน้าเขาขวางๆ

ยุพิน. : เอาข้าวต้มรึอาหารฝรั่งดีค่ะหนูโม.

เรา. : อยากกินข้าวพัดไข่อ้ะค่ะทำไห้กินได้ใหมละ

นม. : เดี๋ยวนมทำไห้ค่ะ

เรา : ไม่อ้ะค่ะอยากกินฝีมือเมียน้อย.

พ่อ. : ยายโม!

ยุพิน : คุณค่ะ. ได้ค่ะหนูโมนั่งรอเลยเดี๋ยวน้าทำไห้

พีรภพ. : แม่. !!

ยุพิน : เถอะน่าเเกรกินข้าวไป.

เรา. : /ยักคิ้วไห้พีรภพไปหนึ่งที

"ยุพินนางก็ลุกไปเข้าครัวผัดข้าวให้เรานั่นเเหละ. ไอ้พีรภพก็จ้องหน้าเราเเทบกินหัวสิ่ "

ยุพิน. : ได้เเล้วค่ะข้าวผัดไข่/ยกมาวางไว้ไห้เรา

เรา. : พอดีไม่ชอบกินของสกปรก. หึ.

พ่อ. : โมทำไมทำแบบนี้. นั่งกินเดี๋ยวนี้

เรา. : กินไม่ลงหรอกค่ะพ่อข๋า. ของเมียน้อย. หึ. !/เบะปากไห้1ที. เเละเดินออกมา

"ขับรถออกมามหาลัยเลย. ถามว่าหิวใหมก็หิวนั่นเเหละ เเต่กินไม่ลงหรอก. ดูเราร้ายเนอะ. เราไม่อยากทำหรอกน่ะเเต่ไม่รู้ทำไม. "

#มหาลัย

"เรียนเสร็ยจก็ออกมาหาอะไรกินนั่นเเหละในอาคาร. ปรามก็พยายามจะทักเรา เเต่เราไม่คุยด้วยหรอก. แบบนี้อ้ะเราทำถูกเเล้ว. อีกอย่างปรามน่าจะชอบไอ้พีรภพ. "

เรา. : ป้าค่ะพัดกะเพา1.จาน

เเม่ค้า. : ได้จ้า

"นั่งกินวนไปดิกูหิวโว้ย. มาเเละไอ้พีรภพมันเดินตรงดิ่งมาหาเรา. "

พีรภพ. : ไม่ต้องเเดรกหรอก. /ยกจานข้าวเราไปเทใส่ทั้งขยะ

เรา : มึงยุ่งอะไรกับกู. ไอ้ลูกเมียน้อย

พีรภพ. : มึงมากเกินไปเเละนะ/พรึ้บกะชากเเขนเรา

เรา : โอ้ย! กูเจ็บปล่อยกู/มันบีบเเขนเราที่เดิม . พีรภพ. : มึงเเกล้งเเม่กูทำไม

เรา : หึกูเเกล้งหรอ. /อีเห้ยน้ำตากูคอสิ่มันบีบเเรงเเละไม่ปล่อย

พีรภพ : มึงนี่เลวไม่เลิกนะโม

เรา. : เหมือนมึงกับเเม่มึงไง. /เจ็บหนักกว่าเดิมดิ

.. : หยุดน่ะพีรภพ. /ปรามเดินมาเอามือมันออกจากเเขนเรา

พีรภพ. : ปรามไม่รู้หรอกมันเลวขนาดไหน

เรา. : เท่าเเม่มึงใหมละไอ้ลูกเมียน้อย!

พีรภพ. : มึง! /จะเข้ามาเเต่ปรามขวางไว้

ปราม : พวกมึงเป็นอะไรกันวะ. เรื่องครัวครอวอย่าเอามาเกี่ยวดิวะ. เราเพื่อนกันไม่ใช่หรอ. เเละพีรภพมึงเป็นลูกผู้ชายอะไรมึงทำโมได้ไง. มึงดูเเขนมัน.

พีรภพ. : กูเป็นลูกผู้ชายเเค่กับคนดีๆเท่านั่น เเบบนี้กูไม่นับ

เรา : ลูกผู้ชายรึลูกเมียน้อย. ละวะ

พีรภพ. : มึง

เรา : เอาสิ่ มาเลยมึงมากะชากไห้เเขนกูหักเลยสิ่. มึงก็ทำได้อยูเเล้วนิ. เมื่อวานมึงก็ทำกู วันนี้มึงยังตามมาทำกู. ฮึ้กเเล้วเเม่มึงจะอยู่ไม่เป็นสุขคอยดู. /เดินหนีเเม่ง. กูเจ็บเเขน.

ปราม : โม!!

"เราวิ่งเลยเเหละ. ไม่อยากไห้ปรามมันทำเราด้วย "

?.มานั่งพักใต้ต้นไม้ คือเจ็บเเขน. ยังไม่รู้จะขับรถกลับบ้านอย่างเหมือนกัน. ยิ่งนึกถึงยิ่งร้องให้. ตั้งเเต่เป็นเพื่อนกับมันมามันไม่เคยทำร้ายเราไม่เคยพูดไห้เราเสียใจ. เราเองก็ไม่อยากทำแบบนี้หรอก. เเต่เรายอมไม่ได้. ที่ใครจะมาเเทนที่เเม่ของเรา "

โม!!!!!

"ปรามเเหละไม่ใช่ใคร. ณ. เวลานี้อยากลุกไปกอดนางน่ะเเต่ทำไม่ได้. เราไม่อยากต่อเหยื่อใยทั้งนั้น ไห้มันเจ็บไปทีเดียวไปเลย "

เรา. : มีอะไร. /ปราดน้ำตาตัวเอง

ปราม. : ขอดูหน่อย. /จับเเขนเรา

เรา : อย่ามายุ่ง!

ปราม. : โมมึงอย่าเป็นแบบนี้ดิวะ. เราเพื่อนกันนะ

เรา. : ไม่อ่ะกูไม่มีเพื่อน. ขอโทษน่ะขอตัว.

ปราม : กูเข้าใจมึงน่ะโม. เเต่กูอยากไห้มึงรู้ไว้ว่า. กูเพื่อนมึงเสมอ

"เสียงปรามที่ตะโกนบอกเราหลังจากที่เราเดินหนีมาที่รถ "

เรา : ฮื้อ กูขอโทษ.

"เสียน้ำตาอีกกี่ร้อยครั้ง. ถึงจะพอต้องเจ็บอีกกี่ครั้ง. เเม่จ๋าหนูจะทำอย่างไงต่อไปดี. หนูท้อเเล้ว. "

#วัด

"ซื้อของมาถวายพระ. ซื้อดอกไม้มาไหว้เเม่. ใช่กะดูกเเม่เราอยู่ที่วัดนั่นเเหละ ทำบุญไปบลาๆ. เเละไปหาเเม่ที่หลังวัด "

เรา. : ฮึ้กเเม่ข๋าหนูคิดถึงเเม่เหลือเกิน. /ทรดลงกลับพื้นต่อหน้า. ที่ใส่กะดูกเเม่

เรา : ฮื้อๆ. หนูต้องทำอย่างไงเเม่. ฮึ้ก. แม่จ๋า. หนูเอาดอกไม้สวยๆมาให้เเม่เเล้วน่ะ. หนูจะเรียนให้จบ. จะทำงานตามความฝันตัวเอง. อย่างที่เเม่บอก. ฮึ้ก ถ้าหนูไปต่อใหวน้ะ ฮื้อ. หนูไม่ยอมให้พวกมันมาเเทนที่เเม่หรอก. ฮึ้กหนูต้องชะนะพวกนั้น

"ที่ที่สบายที่สุดก็คงที่ตรงนี้สิ่น้ะ. ได้นั่งคุยนั่งร้องให้ข้างกะดูกเเม่. "

เรา : ฮึ้บเดี๋ยวหนูมาหาใหม่น่ะเเม่จ๋า. ไม่ต้องห่วงหนูน่ะ หนูเก่งอยู่เเล้ว.

"ลูบใบหน้าเเม่ที่รูป. ทำเราน้ำตาตกอีกรอบ. ย้อนเวลาได้ใหม. อยากแยู่เเบบมีความสุข. อยากมีพ่อกับเเม่. เจ็บสุดก็เเค่หกล้มหัวเท่าถลอก. "

#อดีต. 10 ปีที่เเล้ว

"ฉันวิ่งเล่นกับพ่อในบ้านหลังหนึ่งไม่ใช่หลังที่อยู่หรอก. เเต่เป็นครอบครัวที่มีความสุข. กินอิ่มนอนหลับ "

เรา : 555. พ่อจับหนูไห้ได้สิ่ค่ะ

พ่อ. : 555 ได้เลยย.

แม่. : 5555. พ่อจะตามหนูทันใหมละนะโม.

เรา. : คริๆ. จับหนูไห้ทันเเล้วหนูจะไม่ดื้อค่ะสัญญา

พ่อ. : พูดเเล้วน่ะค่ะ

เรา : ค่ะอ้ะหนูเเถมให้อีกหนึ่งข้อ

แม่ : อะไรหรอค่ะ. หื้ม

เรา. : หนูจะตั้งใจเรียน. จะสอบไห้ได้ที่1ทุกครั้งเลยคร้า

พ่อ. : ว้าวอย่างงี้ต้องจับไห้ได้แล้ว

เรา : คริๆ.

"นั่นเเหละวิ่งขับกันหน้าบ้าน สนามหญ้าเเม่ก็นั่งหัวเรอะเราสองคน. "

พ่อ. : นี่เเน่จับได้แล้ว. ฟ้อด. ฟ้อด. /กอดเราเเละหอม

เรา. : คริๆ. โดนจับจนได้

แม่. : 5555. สองพ่อลูกมากินขนมกันเร็ว

เรา. : พ่อค่ะหนูหิวแล้วค่ะ

พ่อ. : ไปค่ะเเต่ต้องหอมพ่อก่อน

เรา. : จัดไปค่ะ. ฟ้อด~~~~~

พ่อ. : 55555> ไอ้แสบ. ฟ้อด.

แม่. : 555.

"นั่นเเหละช่วงเวลาบางส่วนที่เรามีความสุขนั่นเเหละยิ่งคิดยิ่งท้อ. ไม่น่าโตเนอะเราเวลาน่าจะหยุดเวลาเเค่ตรงนั้น. "

,,