ลิขิต(รัก)หัวใจ

1

นายแพทย์ฟิลิป เวอเลนท์ ได้เดินทางมาเที่ยวพักผ่อนกับเพื่อนสนิทที่ภูเก็ต หลังจากวางแผนกันมานานได้สักระยะหนึ่งแก๊งค์คนโสด แต่ถ้ามองผิวเผินจะไม่รู้ว่าพวกเขาคือคุณหมอมือหนึ่งที่ชำนาญในด้านการแพทย์

"เฮ้ย! ฟิลิป คืนนี้พวกเราไป Hang out ส่งท้ายการมาเที่ยวเมืองไทยกันหน่อยไหมวะ"

นายแพทย์หนุ่มฟิลิป ชายหนุ่มรูปหล่อเป็นที่หมายปองของสาว ๆ กำลังนอนอาบแดดสวมแว่นตาสีดำนอนอ่านหนังสือผ่อนคลาย หันหน้ากลับไปตอบเพื่อนสนิททั้งสองดูท่าทางคงอยากจะไปมากๆ

"ตามใจพวกนาย ตัวฉันยังไงก็ได้"

นายแพทย์ไมเคิลกับนายแพทย์แฮรี่ ต่างส่งยิ้มให้แก่กันนาน ๆ ครั้ง ที่เสือร้ายมันจะออกล่าเหยื่อ พวกเขาสองคนไม่รู้ว่า เพื่อนสนิทของเขามันทนอยู่แบบเปล่าเปลี่ยวได้ไง ทั้งๆ ที่มีผู้หญิงอยากจะเข้ามาหาเพื่อนของเขามากมายแต่ตัวมันกลับไม่คิดจะสนใจใคร

อีกฝั่งของสระว่ายน้ำของโรงแรมมีใครคนหนึ่งนั่งเศร้าเหม่อมองออกไปยังท้องทะเลที่มันไกลสุดลูกหูลูกตา เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธอตอนนี้มันเจ็บ เจ็บจนพูดไม่ออก เธอหลีกหนีความวุ่นวายมาพักใจที่ภูเก็ต ความเจ็บปวดจากการถูกผู้ชายที่เกือบจะเป็นสามี เธอกับพี่วุฒิวางแผนจะแต่งงานด้วยกัน ตัวเธอโดนบอกเลิกอย่างกะทันหัน สาเหตุที่ถูกยกเลิกงานแต่งงานคือพี่วุฒิไม่สามารถอยู่ได้หากขาดใครคนหนึ่ง ซึ่งใครคนนั้นดันเป็นผู้ชาย ถ้าการถูกบอกเลิกครั้งนี้เกิดจากผู้หญิงเธอคงจะไม่เจ็บพร้อมและรู้สึกว่าตัวเองโง่ พี่วุฒิทำให้เธอมีเขาโผล่ขึ้นมาข้างบนหัวของเธอทันที เจ็บยิ่งกว่าคือคนที่พี่วุฒิรักคือ เพื่อนชายคนสนิท ตลอดเวลาเธอคิดว่าทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกัน คอยดูแล แต่แท้ที่จริงทั้งสองต่างแอบมีใจให้กันรักกันในเชิงชู้สาว ความรักในเพศเดียวกัน

เธอยังจดจำภาพในวันนั้นได้ดี ภาพของผู้ชายคนที่เกือบจะเป็นว่าที่สามีเดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อนสนิท ก่อนงานแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้นเพียงแค่อาทิตย์เดียว คำพูดของพี่วุฒิที่พูดกับเธอ

"น้องน้ำพี่ ... พี่มีเรื่องอยากจะสารภาพกับน้องน้ำ คือว่า..."

แพทย์หญิงณิชาภา พิพัฒน์เจริญ กำลังสวมใส่ชุดเจ้าสาวค่อย ๆ หันหน้ากลับมามองว่าที่เจ้าบ่าวอย่างช้า ๆ เธอกับพี่วุฒิคบกันมา 5 ปี จนถึงวันที่ตกลงจะแต่งงานกันพร้อมกับเสียงเชียร์ของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย

"ค่ะ พี่วุฒิมีเรื่องอะไรหรือเปล่า"

"น้องน้ำครับ พี่ ... พี่ขอโทษ พี่คิดว่า ตัวพี่คงจะแต่งงานกับน้องน้ำไม่ได้แล้ว เพราะ ... เพราะพี่มีคนรักอยู่แล้ว"

คำพูดที่เหมือนสายฟ้าที่มันฟาดลงมากลางศีรษะเธอ กับคำพูดของผู้ชายตรงหน้าที่เห็นแก่ตัว

ตัวเธอรู้สึกว่าผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนคนแรก รักแรก รักเดียวของเธอและกำลังจะเข้าสู่ประตูวิวาห์ในอีกไม่กี่วัน ผู้ชายที่ยืนตรงหน้าเดินเข้ามาบอกกับเธอว่า มีคนรักอยู่แล้ว คำว่ามีคนรักอยู่แล้ว ในตอนนั้นตัวเธอรู้สึก ช็อกไปกับสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังพูด

"พี่ ... พี่วุฒิ พี่วุฒิ หมายความว่าอะไรนะ พี่วุฒิมันเกิดอะไรขึ้นทำไมพี่ถึงพูดออกมาแบบนี้"

"น้องน้ำพี่ขอโทษกับเรื่องที่มันเกิดขึ้น ตัวพี่ไม่สามารถแต่งงานกับน้ำได้ เพราะพี่ไม่อยากให้น้ำอยู่เหมือนคนตกนรกทั้งเป็น"

"เดี๋ยวนะคะพี่วุฒิ อธิบายใหม่สิว่า ทำไมคะ ถ้าน้ำแต่งกับพี่วุฒิแล้วถึงต้องตกนรกและตัวพี่ไปมีคนอื่นตอนไหน น้ำไม่เคยเห็นพี่วุฒิจะออกนอกลู่นอกทางเลย เวลาพี่วุฒิไปไหนก็เห็นมีแต่ไปกับพี่นนท์ ... พี่นนท์!"

น้ำเอ่ยชื่อของเพื่อนสนิทของอีกฝ่ายแล้วมองหน้าของคนทั้งคู่ด้วยสายตาตกใจ หรือว่า หรือว่า…

"พี่วุฒิ! พี่วุฒิกับ ... กับ พี่นนท์เป็น เป็น..."

น้ำเริ่มจับความจริงบางอย่างได้ถึงกับเข่าทรุดลงไปนั่งกองอยู่กับพื้น จากนั้นหยาดน้ำตามันก็ไหลออกมาเป็นสาย นี่เธอโง่ โง่ มา 5 ปี 5 ปีที่ผ่านมามันคืออะไร

"น้ำพี่ขอโทษ พี่ขอโทษจริง ๆ พี่พยายามแล้วแต่สุดท้ายพี่ก็ฝืนไม่ได้ พี่ไม่สามารถฝืนความรักที่พี่มีต่อนนท์"

เสียงสะอื้นร้องไห้ของผู้หญิงคนหนึ่งกำลังร้องไห้ออกมา ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนโลกกำลังจะถล่ม พื้นดินกำลังจะสูบเธอลงไปคำถามที่วนเวียนอยู่ในหัวสมองของเธอ พร้อมกับจ้องมองผู้ชายตรงหน้าสลัลกันไปมา เธอมีคำถาม เธอเคยรู้จักคนตรงหน้าไหม

"พี่วุฒิ! พี่วุฒิใจร้ายมาก น้ำเคยไปทำอะไรให้พี่ พี่วุฒิ ถึงได้ทำกับน้ำแบบนี้"

ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนคนที่กำลังล่องลอยคิดอะไรไม่ออกจนตัวต้องวิ่งหนีออกจากร้าน ทั้ง ๆ ที่ยังสวมชุดแต่งงาน เธออุตส่าห์ให้ช่างตัดเย็บตัดชุดแต่งงานเพื่อเธอ ชุดแต่งงานชุดเดียวของเธอ ทุกอย่างมันได้พังทลายลงไปในพริบตา

ตัวเธอวิ่งหนีออกจากร้านได้ ก็ขับรถออกไปทันที ตัวเธอขับไปเรื่อยๆ จนมาถึงภูเก็ต เธอจะไปที่ไหน กลับบ้านไปพ่อกับแม่ก็ต้องถาม เพื่อน ๆ ที่ทำงาน ทุกคนถูกจัดแจงหน้าที่เอาไว้หมดแล้ว

"ไอ้ผู้ชาย! เฮงซวย"

ผู้คนที่อยู่ในบริเวณนั้น ต่างหันหน้ามองไปทิศทางเดียวกันกับเสียงร้องตะโกนที่ดังออกมา

ฟิลิปมองไปก็เจอ ผู้หญิงตัวเล็กๆ ยืนร้องไห้ เมื่อครู่เธอตะโกนอะไรออกมา เธอพูดว่า อะไร ฟิลิปเริ่มสังเกตมองไปรอบๆ สัญญาณเตือนภัยต่างๆ ก็ไม่เห็นดัง สระว่ายน้ำของโรงแรมแห่งนี้อยู่ติดกับชายทะเลหรือว่าเธอมองเห็นอะไร เขาแอบเห็นว่าผู้หญิงคนนี้เอาแต่มองออกไปยังท้องทะเลตั้งแต่ที่เขาเดินเข้ามากับเพื่อนแล้ว

"ไมเคิล นายพอจะฟังสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นตะโกนออกไหม เธอพูดว่าอะไรว๊ะ"

ไมเคิลกับแฮรี่ ต่างรู้สึกสงสัยในคำถามของเพื่อน เขากับมันเรียนมาด้วยกันจนทำงานที่โรงพยาบาลของมัน การมาเมืองไทยครั้งนี้เขาก็พึ่งจะเคยมาครั้งแรกเหมือนกันเขาจะไปรู้ได้ยังไง ท่าทางเพื่อนเขาจะเมาแดดเมืองไทย

"คุณหมอฟิลิปครับ! พวกเราเติบโตมาด้วยกันเรียนที่เดียวกัน อยู่ด้วยกัน ถ้านายไม่รู้ นายคิดว่า คนอย่างฉันจะรู้เหรอว๊ะ นายเป็นคนที่ชอบอ่านและดู สารคดีเยอะ นายต่างหากที่สมควรจะรู้ ไม่ใช่ฉัน โว้ย!”

ไมเคิล รู้สึกแปลกใจกับอาการของเพื่อนดูเหมือนมันจะสนใจผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้น ไม่แน่ใจว่าคนชาติไหน คนไทยหรือเปล่า หรือว่าเป็นคนจีน

"ไม่รู้ก็คือไม่รู้ไม่ต้องพูดมาก ไมเคิล เราไปกันเถอะเตรียมตัวไปปาร์ตี้สำหรับคืนนี้กันดีกว่า"

ทั้งสามลุกขึ้นยืนเพื่อจะเดินกลับไปยังห้องพักของโรงแรมช่วงที่ฟิลิป กำลังเดินตัวเขาได้ทำขวดน้ำล่วงหล่นจนต้องหยุดเดิน

"โอ๊ย! ฉันจะซวยอะไรอย่างนี้"

ฟิลิปหันหลังกลับไปมอง ก็เห็นผู้หญิงคนเมื่อกี้คนที่ตะโกน เขาก้มลงไปช่วยพยุงคนที่ลงไปนั่งกองกับพื้น ทันทีเมื่อฝ่ามือของเขาสัมผัสโดน เขาก็รู้สึกว่าตัวของเขาสั่นราวกับถูกไฟฟ้าช็อตไปตามร่างกาย คล้ายกับเครื่องกระตุกไฟฟ้า (ICD)

จู่ ๆ ฟิลิปก็รีบปล่อยมือที่กำลังจับให้หลุดและร่างของคนตัวเล็กก็กลับลงไปนั่งกระแทกกองกับพื้นอีกรอบ ตัวเขาตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเป็นครั้งแรก

"คุณ! สรุปว่า คุณจะช่วยหรือจะทำร้ายฉันซ้ำ โอ๊ย !"

ไมเคิลกับแฮรี่มองเห็นเหตุการณ์ต่างรีบวิ่งเข้ามาช่วยคนตัวเล็ก เพื่อนเขามันเป็นอะไรของมันถึงกับยืนนิ่งค้าง

"คุณผู้หญิงผมขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะครับ เพื่อนผมมันป่วยครับ"

ณิชาภาฟังภาษาอังกฤษออก เธอก็ได้พูดโต้ตอบกลับไป พร้อมกับมองใบหน้าผู้ชายที่เธอเดินชนเมื่อครู่

"ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าเพื่อนคุณไม่สบายอย่ามาเดินตากแดดแบบนี้ ท่าทางเพื่อนของคุณกำลังมีไข้นะคะ ยังไงก็ไปขอยาที่เคาน์เตอร์โรงแรมได้นะคะ ขอบคุณ คุณสองคนที่ช่วยพยุงฉัน"

ฟิลิปได้คำแก้ตัวของไมเคิล สรุปว่านี้เขาต้องป่วยใช่ไหม มันช่างหาข้ออ้างได้ดีจริงๆ หันกลับไปมองคนตัวเล็กสูงเพียงแค่ไหล่ของเขาเดินจากไป

"เป็นอะไรว๊ะฟิลิป นายรู้จักผู้หญิงคนนั้นหรือไง"

"เปล่า ไม่รู้จัก ไปกันเถอะ"

จากนั้นเขาก็ไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรอีกจนกระทั่งถึงในห้องพักของโรงแรมหรูต่างคนต่างแยกย้ายกันเข้าไปอาบน้ำในห้องพักของแต่ละคน