ท่องจาตุม

หญิงสาวกำลังยืนบิดกายขับไล่ความเมื่อยขบอยู่หน้ากระจกในสภาพร่างเปลือยเปล่า กระจกแบบเต็มบานทำให้เผยสัดส่วนโค้งเว้าทั้งตัว เจ้าของร่างงามนี้มีหน้าอกสมส่วน ส่วนปลายสีชมพูงอนเชิด เอวคอดรับกับสะโพกผาย ต้นขาแม้จะใหญ่เล็กน้อยแต่ด้วยความสูง 165 ซม. ทำให้แลดูขายาวสมส่วน ผิวกายขาวเหลืองละเอียดนวล เธอเป็นสาววัย 22 ปี ที่ใช้ทุกสัดส่วนของร่างกายในการหาเงิน 'ในเมื่อมีของดีก็ต้องเอามาใช้ให้เป็นประโยชน์' เธอคิดเช่นนี้ เธอยืนตรงเอามือเท้าเอว พิจารณารูปร่างตนเองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ถึงแม้แคลอรี่จากเบียร์จะทำให้เธอมีหน้าท้องเล็กน้อย แต่โดยรวมแล้วเธอก็ยังจัดว่าเป็นคนที่มีรูปร่าง 'น่ากิน' อยู่ดี ในบรรดาสาวงามที่อยู่ในอาชีพเดียวกันกับเธอ เธอนับว่าเป็นคนที่งานชุกคนหนึ่ง ซ้ำยังเลือกรับงานแต่เฉพาะคนที่เงินถึงเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่เป็นลูกค้าประจำหน้าเดิมที่ 'ติดใจ' ในการบริการและนวลเนื้อของเธอ ทำให้เธอไม่ต้องวิ่งหาลูกค้าขาจรให้เหนื่อย เธอใช้สองมือคลำซิลิโคนขนาด 275 cc บริเวณหน้าอกสองข้าง ว่าอยู่ดีหรือไม่ หรือแหลกคามือไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว บิดกายเอี้ยวตัวเล็กน้อยหันไปมองสะโพกกลมกลึงกระชับด้านหลัง เธอพึงพอใจกับรูปร่างและผิวพรรณของตนเองไม่น้อย ไม่มีส่วนไหนห้อยย้อย ด่างดำ มีแต่ความเต่งตึง กระชับ แน่น งามละเอียดสมวัย "ไอ้บ้านี่ตีตูดกูเจ็บชะมัด" เธอพูดพึมพำกับตัวเอง หลังจากลูบคลำไปที่สะโพกกลมงอนซึ่งขณะนี้ปรากฎรอยแดงให้เห็นทั้งสองข้าง ชายคนเมื่อคืนจัดอยู่ในเกรด 'ขาประจำ' ของเธอ แถมเงินถึงซะด้วย ซ้ำเขายังดูเป็นชายหนุ่มกำยำ หน้าตาหล่อเหลา ไม่ใช่ทรงอาเสี่ยหัวล้านที่เธอต้องคอยหลับตาจินตนาการถึงชายอื่นขณะปฏิบัติกามกิจ แต่เขาค่อนข้างจะรุนแรงกับเธอเสียหน่อย ทั้งขยำ ขยี้ จนผิวบางของเธอปรากฎเป็นรอยช้ำ รอยแดง ให้เห็นชัดเจน เธอหยิบเสื้อผ้าที่กองอยู่กับพื้นขึ้นใส่ วันนี้มีแขกประจำอีกหลายคนที่เธอต้องไปพบ แต่ไอ้หื่นกามบ้าพลังเมื่อคืนปู้ยี้ปู้ยำเธอซะจนช้ำเป็นจ้ำแดงไปเกือบทั้งตัว 'ต้องเรียกพิเศษสักหน่อย' เธอคิด หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสสีดำรัดรูป สีดำกำมะหยี่ของเนื้อผ้าช่วยขับผิวนวลของเธอให้ดูเด่นขึ้นไปอีก "พี่มีนขาาาาา" เธอทำน้ำเสียงออดอ้อนลากเสียงยาว ขณะที่พาตัวเองไปนั่งข้างกายชายหนุ่ม "เมื่อคืนพี่ทำหนูเจ็บมากเลย ดูสิเป็นรอยช้ำไปหมด พี่ขาาาหนูขอเพิ่มน้าาา จะไปซื้อยาทา น้าา นะค้าาา" เธอเยื้องกายลงนั่งข้างๆ เขา เอามือนิ่มลูบแผ่นหลัง ซึ่งขณะนี้ฝ่ายชายนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเล็กเท่านั้นที่ปกคลุมร่างกาย เธอจุ๊บแก้มเขาหนึ่งทีเพื่อเป็นการปลุก มีนหันหน้ามาเจอกับสาวน้อยหน้าตาน่ารักกำลังยิ้มพราย เขายิ้มตอบด้วยอาการสะลึมสะลือ ไม่กล่าวอะไรเอามือล้วงเข้าไปใต้หมอนควานหาโทรศัพท์ ทำให้สาวน้อยยิ้มร่าด้วยความลุ้น เมื่อเขากดเข้า application ธนาคารและโอนเงินตามตัวเลขที่เธอพึงพอใจ สาวน้อยถึงกับตาลุกวาว ดีใจ ยื่นหน้าไปจูบแก้มเขาอีกครั้ง "โห ... ขอบคุณมากค่ะพี่มีน พี่มีนน่ารักที่สุดเลย อยากเจอหนูเมื่อไหร่ก็โทรมาได้นะคะ สำหรับพี่หนูพร้อมเสมอค่ะ" เธอยิ้มอย่างมีเสน่ห์ สายตายังไม่ละจากตัวเลขในบัญชีธนาคาร ฝ่ายชายยกหัวขึ้นมาจากหมอนจูบริมฝีปากเธอแผ่วเบา ก่อนฟุบหน้าลงกับหมอนอีกครั้ง พูดด้วยน้ำเสียงคนเพิ่งตื่นว่า "เมื่อคืนดีมากเลย สุดยอดมากครับจอย" หญิงสาวยิ้มสวย ก้มไปกระซิบแนบหูเขา "พี่มีนคะ หนูชื่อนกค่ะ" มีนทำหน้ามึนๆ เลิกคิ้วขึ้นแทนคำพูดว่า 'อ้าวเหรอ' "เอาไว้พี่โทรหานะ" มีนกล่าวคล้ายละเมอ และหลับต่ออย่างไม่สนใจอะไรนัก เขาสัมผัสถึงริมฝีปากของสาวน้อยที่จูบลงบนแก้มเขาอีกครั้ง พร้อมเสียงปิดประตู เมื่อเข้าสู่ความเงียบ มีนก็เข้าภวังค์อีกครั้ง เขาสะดุ้งตื่นมาอีกทีเมื่อมีเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ แอลกอฮอล์ที่ยังค้างในร่างกายทำให้เขารู้สึกหนักหัว เมื่อดูหน้าจอว่าใครโทรมา มีนถึงกับหาวออกมาฟอดใหญ่ พลิกกายนอนหงายพร้อมพูดว่า "ครับแม่" มีนพูดไปหาวไป "ไอ้มีน!!! ... ฉันรอแกตั้งแต่เช้าจนเที่ยง หายหัวไปไหน แกก็รู้ว่าวันนี้ต้องพาแม่ไปทำธุระสำคัญ" เสียงแว๊ดจากปลายสายทำให้มีนต้องเอาโทรศัพท์ห่างจากหู พร้อมเหลือบมองนาฬิกาบนผนังห้อง "เที่ยงอะไรแม่ นี่แค่สิบเอ็ดโมงห้าสิบห้าเอง ยังไม่เที่ยงเลย" เขาเถียงข้างๆ คูๆ ... เมื่อคิดจะลองดีกับระบบ ท้าทายอำนาจที่มีพลังการทำลายล้างสูง ผลของมันคือเช่นนี้ "ไอ้มีนนนนนนน มึงนะ ... ไอ้ &%@#& @@!#%&^*&#Q%$#@%%*&&%&*" ตอนนี้พลังขั้นสุดของมนุษย์แม่ได้ปะทุออกมาแล้ว มีนหูชา รู้ชะตากรรมของตนเองแล้ว เขารีบกระเด้งตัวจากเตียงมองหาเสื้อผ้าที่หล่นอย่างกระจัดกระจาย เขาใส่มันทันที โดยไม่สนใจการอาบน้ำ กว่าจะขับรถถึงบ้านก็ปาเข้าไปบ่ายโมงกว่า แม่ที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน มือเท้าเอว หน้าบอกบุญไม่รับเสมือนพร้อมจะกินหัวลูกชายได้ทุกเมื่อที่เธอหิว "เออดี ... เมาจนลืมแม่ สายป่านนี้แล้ว กว่าจะถึงก็เย็นค่ำ" แม่บ่นขณะขึ้นมาบนรถ "แม่รู้ได้ไงว่าผมเมา" "กลิ่นละมุดหึ่งซะขนาดนี้ เมื่อคืนแกคงกินน้ำผักปั่นมามั๊ง" เสียงแว๊ดแสบแก้วหูของแม่ทำให้เขารีบหุบปาก ไม่อยากโดนด่าตั้งแต่กรุงเทพจนถึงสุพรรณบุรี ธุระสำคัญระดับชาติของแม่คือการไปจังหวัดสุพรรณบุรี เพื่อไปสำรวจโบราณวัตถุอายุกว่าร้อยปี ที่เพิ่งถูกค้นพบและเป็นข่าวเมื่อไม่นานมานี้ แม่ของมีนนับว่าเป็นคนที่สนใจวัตถุทางโบราณคดีคนหนึ่ง ถึงแม้จะไม่ได้เล่ารียนในระบบการศึกษา แม่จบแค่ชั้น ป.4 แต่มีความเชี่ยวชาญทางวัตถุโบราณอย่างหาตัวจับยาก สถานที่ใด จังหวัดใด ต่อให้ไกลแค่ไหน ขอเพียงมีเศษซากวัตถุโบราณขึ้นชื่อ แม่จะต้องดั้นด้นไปศึกษา ค้นคว้า วิจัย จากนั้นจะนำข้อมูลที่ได้ทั้งหมดมา 'คิด วิเคราะห์ แยกแยะ' และประมวลผล พร้อมสรุป ลำดับสุดท้ายคือแสดงผลงานวิจัยผ่าน application line ให้กลุ่มเพื่อนนักวิจัยด้วยกันได้วิพากษ์วิจารณ์ผลงานของแม่ และวันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่มีนจะต้องพาแม่ต้องเดินทางไปยังจังหวัดสุพรรณบุรีเพื่อศึกษาโบราณวัตถุลึกลับ ซึ่งวันนี้ตรงกับวันที่ 15 ของเดือนพอดี