ร่าน มั่ว ชู้

“น้องแพง” ชื่อเรียกของเธอหลุดออกมาจากปากของคนที่ชื่อว่าเป็นแฟน คำที่คล้ายว่าจะดุปนระเหี่ยใจ ทำให้หญิงสาวเบ้ปากอย่างรำคาญ เมื่อรู้ว่าประโยคต่อไปที่จะได้ยินคงหนีไม่พ้น... “จะออกไปไหนครับ” นั่นไง! พะแพงกลอกตาเป็นเลขแปดด้วยความเบื่อหน่าย หากเธอกระทืบเท้าใส่เขาได้ก็คงกระทืบไปแล้ว ไม่รู้ทำไมปัญญ์ถึงได้เป็นคนน่ารำคาญแบบนี้นะ ทั้งน่าเบื่อทั้งน่ารำคาญในเวลาเดียวกัน “พรุ่งนี้มีสอบย่อยแต่เช้าไม่ใช่เหรอครับ น้องแพงควรจะอยู่ห้องเพื่ออ่านหนังสือไม่ใช่เหรอ จะออกไปไหนอีกครับ” ปัญญ์ถามอีกครั้ง เมื่อเห็นแฟนสาวกำลังแต่งหน้าทำผม ทั้ง ๆ นี่เป็นเวลาเกือบจะสองทุ่ม คนปกติทั่วไปควรจะเป็นเวลากลับเข้าห้อง แต่ไม่ใช่กับพะแพง หญิงสาวปรายตามองหน้าแฟนผู้ค่ำครึอีกครั้ง ถอนหายใจเฮือก “พี่ปัญญ์!!!” “ครับ” “พี่เลิกทำตัวน่ารำคาญสักทีได้ไหม!” “ก็แพงบอกเองว่าให้พี่เตือนนี่ครับ โกรธอะไรพี่ก็บอกสิ อย่าออกไปเลยนะ มันดึกแล้ว” ใช่ตอนที่อยากได้เขาเธออยากได้เขาคอยเตือนเรื่องเรียบน แต่ไม่รู้ทำไมเวลาผ่านไปมันถึงกลายเป็นข้อเสียที่เธอเริ่มจะรับไม่ได้เสียแล้ว พะแพงเม้มปากแน่นพร้อมวางดินสอเขียนคิ้วกระแทกโต๊ะเสียดังเพื่อประท้วง “สองทุ่มเนี่ยนะ สองทุ่มเนี่ยนะดึก โอ๊ยยยพี่ปัญญ์แพงรำคาญอะ!” พะแพงกระชากเสียงโวยวายอย่างหงุดหงิด เพราะเขาเป็นคนจืดชืดแบบนี้แหละถึงได้น่ารำคาญ จนเธออยากเฉดหัวเขาออกไปจากชีวิต หญิงสาวยกมือรวบผมไปด้านหลังปลดผ้าเช็ดตัวออกไปให้พ้นตัว โชว์ผิวขาวเนียนที่แสนมั่นใจ และเต้านมอวบอัดที่ถูกแปะด้วยซิลิโคนกันโป๊ที่เธอใช้แปะหัวนมทั้งสองข้างอย่างแน่นหนา ก่อนจะเกี่ยวจีสตริงจัดมันให้เข้าที่ ดึงมันให้สายเข้าร่องก้นด้วยท่าทียั่วยวน ลองดูซิว่าเขายังไม่เป็นพระอิฐพระปูนได้อยู่ไหม แต่เงยหน้ามาอีกทีปัญญ์ก็หันหน้าหนีไปแล้ว “แต่งตัวให้เรียบร้อยดี ๆ สิครับน้องแพง” “ให้ตายสิ...จืดชืดฉิบ!” หญิงสาวเหยียดริมฝีปากอย่างขัดใจ ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นเธอไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้จนหยิบเสื้อมาใส่ได้หรอก คงพาเธอขึ้นเตียงสักครั้ง สองครั้ง นี่เธอคบกับพระที่แตะต้องสีกาไม่ได้รึไง ถ้าไม่เอาแต่จืดชืดแบบนี้ เธอคงไม่หงุดหงิดเขามากขนาดนี้หรอก เธอไม่สนใจเขาแล้ว ท่อนขาเรียวยัดลงกางเกงยีนตัวสั้นแค่คืบ พร้อมเกาะอกยาวแค่สองฝ่ามือที่ถูกดึงขึ้นมาปิดหน้าอกใหญ่เกินตัวอย่างหมิ่นเหม่ พะแพงหมุนตัวไปมาลูบส่วนเว้าส่วนโค้งของตนชื่นชม ก่อนเธอจะชะงักค้างเมื่อกระจกสะท้อนภาพของชายหนุ่มที่ประสานมือไว้ใต้คางแล้วหันไปอีกด้าน ไม่แม้แต่จะมองมาทางเธอ ไม่รู้ว่าเขาให้เกียรติหรือรังเกียจกันแน่ “เสร็จแล้วหันมาสิคะ” “มันไม่สั้นไปเหรอน้องแพง” ปัญญ์พูดเบา ๆ เขาขมวดคิ้วไม่ชอบใจมากนัก สาวร่างเล็กแต่อวบอัดไปด้วยนมและสะโพก เธอยังใส่เสื้อผ้ารัดแน่นจนแก้มก้นโผล่ออกมาจากกางเกง และหน้าอกก็โผล่จากเหาะเกาะอกมาเกินครึ่งเต้า “ไม่นี่คะ” “ไปเปลี่ยนเถอะนะ พี่ให้แพงไปเที่ยวก็ได้แต่ใส่เสื้อผ้าให้ยาวกว่านี้หน่อยได้ไหม” “ถ้าพี่ปัญญ์อยากให้เปลี่ยน พี่ปัญญ์ก็ถอดให้แพงสิคะ แล้วแพงไม่ออกไปเที่ยวก็ได้ จะอยู่กับพี่ปัญญ์ทั้งคืนเลยเป็นไงคะ” พะแพงยิ้มหวานก้าวขึ้นคร่อมหน้าขาแฟนหนุ่มหวังว่าเขาจะเกิดอารมณ์กับเธอบ้าง ถ้าเขาตัดสินใจแบบนั้นเธอจะยกเลิกการออกไปคืนนี้ก็ได้ เธอจับมือเขายัดใส่ขอบกางเกง เกาะกุมใบหน้าคมเข้มด้วยท่าทีเย้ายวน ทรุดตัวนั่งลงทับท่อนขาแกร่งเอาไว้ ขยับมันช้า ๆ ใช้อกใหญ่ถูไถไปมากับหน้าอกเขา ปัญญ์ขมวดคิ้วไม่ชอบใจเขาดันไหล่เธอออกให้ห่างตัว “พรุ่งนี้พี่ต้องสอบ” “เดี๋ยวค่อยอ่านก็ได้นี่คะพี่ปัญญ์ พี่ไม่เอาแพงมาหลายอาทิตย์แล้วนะ” “น้องแพง พูดอะไรน่ะ” เขาดุเธอเสียงดัง “ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ถ้าแต่งตัวแบบนี้ก็ไม่ต้องไป” “พี่ปัญญ์!!! ถ้าพี่ไม่เอาแพงไปให้คนอื่นเอาก็ได้!” “น้องแพง!!!” ว่าพลางยกร่างเล็กลงจากหน้าขาก่อนจะดุซ้ำด้วยเสียงกร้าว แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ร่างสูงก็ตรงเข้าขวางที่หน้าประตูยังไงเขาก็ไม่ยอมให้พะแพงออกจากห้องไปทั้งอย่างนี้ หญิงสาวส่งเสียงกรี๊ดลั่นก่อนจะยอมแพ้ในที่สุด “ก็ได้!” พะแพงเดินกระฟัดกระเฟียดปั้นปึ่งลงมาจากคอนโด กว่าเธอจะลงมาได้ก็เสียแรงกรีดร้องใส่แฟนหนุ่มอยู่เสียหลายหน ร่างเล็กอยู่ในชุดเดรสตัวยาวตามสไตล์ที่ปัญญ์ชอบ ชุดนี้เป็นชุดที่เขาเลือกให้เธอแลกกับที่ยอมให้เธอไม่อ่านหนังสือคืนนี้ แต่ยอมให้ออกไปเลี้ยงต้อนรับน้องรหัสแทน ติ๊ดดดด ติ๊ดดดดด “ว่า” “อีแพงงงงงงง อยู่ไหนแล้ว” เพียงแค่กรอกเสียงลงไป เสียงในสายตะโกนออกมาโดยมีเสียงด้านหลังเป็นเพลงบีทหนักทำลายประสาทแก้วหูอย่างหนักหน่วง “ก็มารับน้องรหัสอยู่เนี่ย ตามเก่งมากแม่” “ฉันนึกว่าแกจะเทเพราะผัวไม่ให้มาน่ะสิ แล้วก็ไม่แชตมาบอก รีบ ๆ โผล่หัวออกมาได้แล้ว ฉันแดกเหล้าจนจะอิ่มแล้วเนี่ย” ฝ้ายจีบปากจีบคอพูด ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นจิบพลางพูดต่อด้วยความคะนองปาก “มาช้าจะกวาดผู้ชายหมดผับจริงด้วย” “แรดจริง ๆ เลยนะ รอฉันไปรับน้องรหัสดุ้นใหญ่ก่อนแล้วกัน จะเอาไปเสิร์ฟให้แกอีกคน เป็นไงดีมะ” “ห้ะ! ดุ้นใหญ่!” “พูดไปตั้งกี่ประโยคจับใจความได้ประโยคเดียวเนาะ” “เคยได้แล้วเหรออีแพงงงง” คนได้ยิ้นยิ้มกริ่มเด้งตัวขึ้นมาอย่างตื่นเต้น “พูดเล่นไหม ฉันคงไม่เอาน้องระ...หัส” “เงียบไปทำไม” พะแพงกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อกก่อนจะเลือกตัดจบ “เออ ๆ แค่นี้แหละฉันเจอน้องเขาแล้วแล้วเจอกัน” คนพูดเล่นกดตัดสายหักพวงมาลัยเข้าข้างทาง เมื่อเด็กหนุ่มแดนใต้ตัวใหญ่ล่ำบึกที่ยกมือไหว้เธอในวันนั้น ตอนนี้กำลังยืนอยู่ในกางเกงยีนเสื้อยืดอยู่หน้าอพาร์ทเม้นท์ ในตอนที่เฉลยสายรหัสเธอไม่ได้ร่วมกิจกรรม ได้แต่ทักแชตที่ฝากเพื่อนขอมา ในรูปว่าน่ากินแล้วแต่ตอนนี้กลับน่ากินกว่า เสื้อผ้ารัดรูปนั่นทำให้เธออยากจะบ้าตายจริง ๆ ริมฝีปากเคลือบสีเชอรี่สดยกยิ้มพยักหน้าทักทายชายหนุ่มที่เปิดประตูเข้ามาในรถ “สวัสดีครับพี่แพง ผมพิชญ์นะพี่” “อื้ม”