When I Dream About You (Tagalog-ongoing)

Natural ba talaga sa tao ang magmahal ng sobra kahit na ang kapalit nito ay sobrang kasakitan din? Bakit kaya ganon 'no? Kahit na sobra na tayong nasasaktan, basta mahal natin yung yung isang tao, wala na tayong pakiaalam kahit na ano ang mangyari saatin. Huwag lang mangyari iyon sa taong mahal natin. Yung kahit na ilang beses ka niya niloko. Tatanggapin mo parin kasi ganon mo siya kamahal. Bakit kaya tayo nagmamahal kung sa huli masasaktan din naman.. Bakit may mga lesson saatin na kahit sobrang dali naman intindihin. Ang iba ay hirap parin itong gawin at unawain. Bakit may mga taong ipaparamdam saatin mahal na mahal tayo. Pero in the end papaluhain lang tayo. Magbibigay ng mga katagang hindi kita iiwan. Pero, Kaya pala hindi ka niya iniiwan kasi pinagsasabay kayong dalawa Hanggang sa dadating nalang yung araw na kapalaran na ang kikilos para ikaw mismo ang makakikita na niloloko ka ng taong mahal mo. Yung mundong binuo niyong pareho. Bigla bigla nalang mawawasak na parang tinamaan ng sobrng laking bulalakaw. I was stunned by what I saw while I was in the car. I saw my boyfriend holding another hand towards the hotel. "no, that's not him. Alam ko mahal na mahal niya ako. He won't fool me" sabi ko sa kaibigan ko. "see? I told you. Sabi ko sa'yo di ako nagsisinungaling, diyan din siya binabahay ng magaling mong boyfriend, dahil siya yung palaging kong nakikita tuwing oras ng trabaho ko." sabi naman kaibigan ko. "di ako naniniwala. maybe it's just his sister or a cousin from other country." pinipilit kong wag paniwalaan ang lahat ng mga nakita ko. "so when have you ever seen siblings and cousins ​​holding hands on the road and kissing in the elevator?" nakataas kilay nitong sabi saakin habang pinapakita ang ilang larawan na sapat na bilang patunay. 'I had no choice but to cry. so much pain, I never thought he could do this pain again. I can't accept, why did he do this to me!' "paano niya nagawa sakin 'to jane? why!!" sabi ko dito habang umiiyak. "pwede pa naman kami diba? kasi tatanggapin ko siya ulit, sabihin niya lang sakin na hindi niya talaga mahal ang babaeng yun. I will accept him again, no matter what happens. I will give him a second chance, because I love him." umiiyak na ani ko rito. "What? Are you really that stupid for that worthless man? Sinabi ko na sayo una palang! I know he's just going to hurt you! But you didn't believe me. bakit gustong gusto mong niloloko ka ng walang kwentang lalaki na 'yon? how many times has he cheated on you. why are you still letting him hurt you?" sigaw nito saakin habang nasa loob kami ng sasakyan, na dahilan ng pagtahimik ko. "friend, are you really that stupid?" mahinahon na sabi nito saakin. 'TAma si jane, ilang beses na ako niloko ni james. pero kahit isang beses hindi ako nagbitaw ng mga katagang ayoko na. dahil ayokong mawala siya sakin, ayos na siguro saakin na paulit ulit niya na akong saktan. basta huwag niya lang akong iwanan.' "deisy, you don't deserve the person who doesn't know how to appreciate a woman. you don't deserve to be hurt. because you deserve to be loved and appreciated." panunuyong sabi jane at tsaka ako niyakap. Hindi ko alam, pero biglang bumagsak ang mga luhang kanina ay tumigil na.hindi ako makapaniwala. masyado ko na palang naiwawala ang sarili ko. hindi ako ito. pero ayokong maniwala dahil kahapon lamang ay ang ayos ayos pa naming dalawa. hindi ko alam.. hindi ko alam kung bakit nangyayari ang mga bagay na ito. Tahimik akong nakaupo sa tabi ni alex. habang umiinom, nakatulala sa kalangitang puno ng mga bituin at hindi alam ang gagawin. hindi ko mapigilang tanungin ang sarili kung ano bang kulang saakin? sa dalawang taon na pagsasama namin, gustong-gusto kong mahuli sila ng babae niya. pero ansakit pala non. kinabukasan ay agad na nagising ako sa isang tawag mula sa cellphone ko, agad ko naman itong sinagot nang papikit pikit pa."hello? sino 'to?" inaantok na tanong ko rito. "hello? deisy? babe lasing kaba? asan ka ngayon? susunduin kita." isang boses na nagpagising sa natutulog kong diwa, hindi ko alam kung bakit nagagawa niya akong kausapin ng pormal sa mga ginagawa niya. "ah james hi, ikaw pala, don't worry babe, I'm fine, medyo nakainom lang kagabi, nandito ako sa bahay ni jane, so there's no problem." pinilit kong sumagot ng maayos kahit na nagbabadya naman ang mga luha saaking mata.. " Well, it's my friend's birthday tomorrow at the bar, I can't refuse so I'll come. can i go with them babe.?" nagpapaawa nitong tanong saakin na nagpangiti saakin. "yeah. you also said it, na hindi ka makatanggi, right?" nakangiti kong sagot saknya nagulat na lamang ako ng sumigaw si alexa, "deisy! sino ba kausap mo diyan? Let's eat, the food is ready!" tawag nito saakin. "ok wait" sagot ko naman sakanya."ah james, maybe I'll call you later?, kumain kana, mag-ingat ka sa work mo, ok? bye" sabi ko dito at agad siyang binabaan ng call. mabilis kong inayos ang aking sarili at masayang bumaba, ngunit pagbaba ko ay sumalubong saakin ang kaibigan kong nakataas ang kilay sakin habang ang dalawang kamay ay nasa bewang."Hey? What's your problem!" inis na sabi ko dito sabay irap, at dumerestso na sa lamesa."ano meron? bakit ang saya mo naman yata? tinawagan ka ni james?" iritang sabi nito at masaya ko naman itong tinugunan ng tango. na nag pairap naman sakanya."why are you so stupid? tumawag lang saiyo. nakalimutan na kaagad yung mga nakita mo kahapon? I'm just reminding you that your boyfriend is cheating on you. gosh. wake up!" inis na sigaw nito saakin, habang kumukuha ng tubig. "you're so rude, you know? Btw. when he called he was obviously just worried, I told you, he loves me, and he can't fool me. maybe that man has realized that, deisy sanchez, is the only woman in his heart. so jane, don't be bitter, ok? I know you just don't have a boyfriend. I am right, right?" nakangiti sabi ko sa sakanya. natawa naman ako dahil hindi na siya nagsalita at inirapan nalang ako Natapos ang aming pagkain sa pagkukwentuhan ng kung ano-ano , kahit na napapaisip parin ako.kung bakit niya nagawa iyon, ayoko ng banggitin kay james iyon. dahil magiging sanhi lamang ng pag-aaway namin at sa huli ay tatanggapin ko rin naman ulit siya, magkukunyari nalang akong walang alam. tinawagan ko kaagad si james. kaso hindi ko ito macontact. kaya naman niyaya ko si jane na manood na lamang ng mga palabas upang malibang. puno nang tawanan at iyakan ang sala nila jane dahil sa mga pinanood namin, na hinihiling ko na sana ay sa james ang kasama ko. pagdating ng hapon ay umuwe na ako saamin, ang pag-uwe sa bahay ang pinaka ayoko. dahil wala naman sila mommy, isang linggo pa, bago sila makauwe ulit galing singapore. nakaramdam ako ng gutom habang nag ddrive, at tinatamad rin namn akong magluto dahil ako pa lang naman magisa sa bahay. nagtakeout na lamang ako ng makakain upang hindi na masayang ang kanin. Ilang beses ko na sinusubukang tawagan si james ngunit hindi ko parin ito macontact. "siguro busy siya trabaho, kumain na kaya siya?." Nagising na lamang ako sa sinag ng araw na tumatama saaking mga mata, hindi ko namalayan na nakatulugan ko pala ang kakahintay sakanya, nalowbat. tuloy ako. 'ano kaya ang ginagawa niya ngayon?' Natigilan ako ng may maingay sa baba kaya naman agad akong tumakbo . Gulat ko nang salubungin ako nang mahigpit na yakap mula sa aking kapatid na lalaki. "namitt kita ate" sabi nito . na nagpangiti saakin. "namiss ka din ni ate baby dylan, but, why are you still bulol baby?" natatawa kong tanong sakanya. "deisy, stop, you will make dylan cry again. come here, I missed my eldest daughter." nakangiting sabi ni mommy. nakaambang yakapin ako. "by the way, akala ko sa susunod na linggo pa ang uwi niyo? at where is dad?" takang tanong ko habang palinga linga sa loob ng bahay."ah yes, your daddy is still busy with the company, pinauna niya na kami ng kapatid mo. 'cause he said that he might stay there for a few more months, at ikaw lanh daw ang mag-isa dito, at isa pa, dylan was also bored there, because he had no playmate." aniya. Habang inaayos ang mga gamit at pinamili niya sa singapore. "ayos lang naman po ako dito mom, sana ay hindi niyo na ako inalala, dahil kailangan ni dad ang alaga niyo don for sure." sabi ko ko kay mom habang patungong kusina. "isa pa madalas naman ako nasa bahay ni jane, kaya no need to worry about me, i'm sure daddy will miss you, at hahanapin ang pag-aalaga mo sakanya." nang makarating ako sa kusina ay naghanap ako ng maaaring mailuto sa umagahan at mabuti na lamang ay nagtake-out lamang ako kagabi, dahil wala na palang stock ng ulam sa ref. mabuti na lamang ay pang pancake pa. dahil ang sabi ni dylan namimiss na daw niya ang paburitong pancake na gawa ko. nagluto na rin ako ng tocino at bacon pati na rin kanin. matapos nang masayang kwentuhan habang nagsasalo sa pagkain ay masaya ko namang tinulungan si mom. Pagkatapos ay nakipaglaro na rin kay dylan. Mabilis ang oras kaya't nang dumating ang hapon ay napagpasyahan kong maligo na muna. umakyat ako sa kwarto para kumuha ng damit para pamalit sa pagligo. kinuha ko na rin ang cellphone ko para dalhin sa cr at laking gulat ko nalang nang pagtingin ko sa cellphone ko ay may dalawang missedcalled galing kay james. na nagpangiti sakin. sumaglit din ako sa i********: na dahilan nang panlalambot ng buong katawan ko na dahilan ng pagbagsak ko mula sa kinatatayuan ko. Isang babae ang nakaupo sa kandungan ni james habang naghahalikan. hindi ko mapigilan ang pag-iyak, ansakit, bakit nangyayari ang mga bagay na ito. bakit hindi ko magawang maging masaya ng kahit buong araw lamang? nang matauhan ay nagmadali akong maligo, at nagbihis, nagpantalon at t-shirt, dahil ayoko rin naman ang mabastos, bar pa naman iyon. nagmadali akong bumaba. magpapaalam pa lamang ako at agad na siyang nagtanong. "oh? saan ka pupunta anak? Kakain na tayo maya maya. Wag kana magtagal ok?" ani mommy, sinagot ko naman siya agad habang nagmamadali papunta sa aking sasakyan "ah mom, saglit lang po ako, may kikitain lang po akong kaibigan. don't worry." Tahimik ako nagmamaneho patungo sa bar, kung nasaan sila james, hindi ko maiwasan ang hindi mag-isip, hindi ko alam kung bakit nangyayari ang lahat ng ito. "bakit parang pinagkakaitan ako ng kasiyahan? Kahit isang araw lang ng kasiyahan." naluluha kong sabi habang nadadrive patungo bar na pinuntahan nila.. Hindi ko na napansin ang traffic. Dahil ang gusto ko lang makarating kaagad sa lugar kung nasaan siya. Gusto ko siyang Saktan pero paano. Pagkarating ko ay agad akong nagmadali napumasok sa dami ng tao hindi ko alam kung saan siya nakapwesto. Agad ko siyang nilapitan nang makita siya sa dance floor at sinampal. "hey? Who are you? How dare you to slap my boyfriend?! b***h" taas kilay at galit na sabi ng babaeng girlfriend daw, hindi ba niya alam na 2years na kami ng lalaking hinaharot niya? "wow! Boyfriend ha? Angkapal naman ng mukha mo alam mo ba na 2~" naiiyak na sigaw ko sakanya "yes, im his girlfriend were almost 3years and counting. So kung isa ka sa mga naging babae ng boyfriend ko. Umalis kana. Kasi saakin at saakin parin uuwi 'to. So, go! ano pang hinihintay mo?. Sinisira mo ang anniversary namin!!!" GaLit na sigaw ng girlfriend niya raw kuno ng 3years. Hindi ko mapigilan ng hindi umiyak. Sobrang nanglalambot ako. "3 y-years? James? All this time? Akala ko ako lang. Akala ko. Sila yung babae. Yon pala isa ako sa mga babae? Grabe!" bahagya akong tumawa. "huwag mo akong hawakan!" sigaw ko sakanya sabay sampal sa kanyang mukha. "kimumuhian kita! Minahal kita ng totoo! Binigay ko ang lahat sayo! Sa 2years na pagsasama natin akala ko ako lang." umiiyak na sabi ko sa harap niya habang dinuduro siya. At Tumalikod paalis. "what? 2years?" rinig kong bulong ng gf niya. "deisy. Let me explain please. Aayusin ko." habol na sabi ni james. Pero hindi ko na siya pinansin. Agad akong pumasok sa sasakyan ko ay yumuko upang umiyak. Nakita kong lumabas si james para habulin ako. Kaya agad ko nang pinaandar ang sasakyan ko. Habang nagmamaneho ay hindi tumitigil ang pagpatak ng mga luha ko. Nanlalabo anh mga paningin ko. Agad kong kinuha ang cellphone ko para tawagan si jane. at ang pag sagot niya sa kabilang linya ay kasabay nang pagbangga ko sa kotseng nasa harapan ko.. "d-deisy! Hey omg. Where you~~~" hindi ko na narinig ang mga sinabi niya dahil sa alingawngaw nang ambulansya at mga pulis. "j-jane, s-sorr~" And in the end, i have no regret. Because everything happens for a reason.