PAGPASOK ni Mae sa restroom, tahimik ang paligid maliban sa mahinang tunog ng tumutulong gripo. Tanging ang janitress lamang ang naroon, abala sa pagpunas ng lababo. Magalang niya itong binati at bahagya namang ngumiti ang babae. Ngunit sa likod ng ngiting iyon, may kung anong lungkot sa mga mata nito—isang kalungkutang parang may nais ipahiwatig.
Napansin ni Mae ang panay na sulyap ng babae sa likuran niya. Nakikita niya iyon sa repleksyon ng malaking salamin, kaya’t unti-unti siyang nakaramdam ng kilabot.
“Ahm... kanina ka pa nakatingin sa akin,” mahina niyang tanong, pilit na pinapakalma ang sarili. “May gusto ka bang sabihin?”
Bata pa ang babae—maganda, maamo ang mukha, ngunit halatang pagod. Dahil sa suot nitong uniporme, para itong ordinaryong tagalinis, ngunit may kung anong kaka
