Sexy Seven Series #5: Burn Me

PROLOGUE: "RORY, stop acting like a child! Come on, let’s talk!" naiinis na bulyaw niya. Iiling-iling na napakamot ako sa aking sentido gamit ang hintuturong daliri. "Ano bang kailangang pag-usapan?" iritang tanong ko. "Kasi sa huling pagkakaalam ko, wala naman e." Everytime na sinasabi ko sa kaniyang wala namang dapat pag-usapan, kumakalma ang galit niyang mga mata. Iyong mga mata niyang kulay berde na grabe kung makatitig. Animo'y hinahalukay ang buong pagkatao ko, na para bang hinihipnotismo ako't sinasabing mahulog ako sa patibong niya. "Hindi ko alam kung ano bang problema, why did you stop talking to me?" Napabuntonghininga ako. "Bakit nga kasi kailangang palaging nag-uusap? Ano ba tayo? Hindi ba sabi mo magkaibigan lang?" sunod-sunod na tanong ko. Ni hindi ko na rin napigilan ang pait sa bawat tanong na iyon. Tumango siya, just like what he always does and it still hurts. "That's right, magkaibigan nga tayo 'di ba? Kaya nga dapat palagi tayong magkausap—" "Magkaibigang naglalandian? Magkaibigang naghahalikan?" sarkastikong tanong ko. "Tanga pa rin ba ang tingin mo sa 'kin, Travis?" Rumehistro ang pag-aalala sa kaniyang mga mata ngunit kaagad niya rin iyong binawi, gaya pa rin ng kung paano niya iyon itago sa akin. Hindi ko alam kung bakit kailangan niyang pigilan ang nararamdaman niya. Matagal na 'to e. . . "Hindi ka tanga, Rory. Who said that?" "Ikaw!" I exclaimed. "Wala kang sinasabi pero pinaparamdam mo sa akin kung gaano ako katanga!" "You were just overthinking. Okay tayo noong nakaraang araw. Wala naman tayong problema pero bakit gumagawa ka—" "Wala tayong problema, Travis. As long as we are still friends. I mean, we are just friends. Hindi ako ang nagpapahirap sa sitwasyon nating dalawa, ikaw!" mariing sambit ko. Alam kong puno iyon ng pait, pero mapipigilan ko ba ang sarili ko? Nag-iwas siya ng tingin sa akin. Napalunok siya't ikinuyom ang kaniyang kamao pagkatapos ay bumuntonghininga. "F-fine," he accepted. "Sino 'yong lalaki kanina?" "At anong pakialam mo ro’n?" Matapang kong sinabi iyon sa kaniya. “At kung boyfriend ko man, wala ka ring pake!” He smirked. "Really?" "Oo, bakit? Bawal ba akong magkaro'n ng boyfriend?" Umiling siya. "Of course not." Napalunok ako't nag-umpisang kumabog ang dibdib. Ibang-iba sa inasahan kong sagot. Even his eyes, I can't see any jealous reaction with it. Hindi ko na talaga aasahan na magkakaroon pa ng susunod na level ang mayroon sa aming dalawa. . . "That's why we should avoid seeing each other again. . .” Hindi ko mahulaan kung ano ang iniisip niya ngayon, gaya ng madalas. Gaya ng kung paano niya itinatago ang nararamdaman niya sa tuwing ganito ang usapan. Ang lamig niya, bakit ganito siya kalamig? Bakit ang hirap niyang hulaan? Tumitig siya sa akin at napatitig din ako sa mga mata niya. Humakbang siya palapit. One, two steps closer. . . At mas lalong naghurumintado ang puso ko. His eyes were looking at me intently, telling me to fall for his trap again. Hanggang sa tuluyang mas nakalapit siya sa akin. Bumaba ang tingin niya sa mga labi ko pagkatapos ay ibinaba ang mukha palapit sa akin. Bago pa man dumampi ang kaniyang labi, mabilis na iniwas ko na iyon. "Friends don't kiss each other, Travis," sabi ko. "He's not your boyfriend, Rory. You're just making me jealous," he breathed. Ramdam ko ang mainit na hininga niyang dumampi sa aking leeg at kinilabutan ang buong pagkatao ko nang dahil doon. "Kung gano’n pakialam mo ba—" Hindi ko pa natatapos ang sasabihin ko'y hinatak na niya ako nang mas malapit. Mabilis na hinawakan niya ang batok ko pagkatapos ay iniharap sa kaniya. My eyes widened as his lips crashed into mine. Sa pagkagulat at kabang naramdaman, walang pag-aalinlangang tinulak ko siya't sinampal sa pisngi. Hawak ang kaliwang pisngi niya, marahan siyang humarap sa akin. Iyong kulay berde niyang mga matang binalutan niya ng yelo, unti-unti na ring natunaw. Ito iyong nakira ko noon "We are just friends, Travis. Tandang-tanda ko kung paano mo sinabi sa akin 'yan noon. Tandang-tanda ko kung paano mo tinanggihan ang feelings ko dahil ang turing mo lang sa akin ay kaibigan. Kung gusto mong magkaibigan lang tayo, then stop making me feel that we are more than that!" sigaw ko. Nag-uumapaw na ang pait na nararamdaman ko. I can't let myself fall for his trap again. “Rory, I’m sorry. Stop sulking,” he caught my hand and pulled me closer to him. Still, even though I don’t want to give in, he always made me feel like I was his. That I will eventually submit to him because I was his property. He pulled me into his arms and made me cry. “Sshh, whatever I’ve done, I’ll make it up to you.” Ang rupok ko. Sobra.