22 โดนบุก
“ผมว่าช่วงนี้พวกเราระวังตัวไว้บ้างก็ดี ไม่รู้จะโดนพวกมันดักเล่นงานอีกเหมือนไหร่” เสียงทุ้มของปีเตอร์คุยกับเหนือเมฆ ทานตะวันบังเอิญเดินเข้ามาได้ยินพอดี เธอหยุดฟัง
“อืม นี่ถ้ากูไม่พลาดท่าซะก่อน ก็คงไม่เสียลูกน้องไป”
“ผมรู้ว่านายเสียใจ ผมเองก็เสียใจเหมือนกัน แต่ถ้าเราไม่รีบหนี อีกไม่นานพวกมันต้องบุกมาที่นี่แน่ๆ”
“กูก็คิดแบบนั้น งั้นคืนนี้....บอกให้พวกที่เหลือเตรียมตัวให้พร้อม เราจะเดินทางกันพรุ่งนี้เช้า”
“แล้ว...เอ่อ...ทานตะวันล่ะครับ”
ทานตะวันนิ่ง ตั้งใจฟัง อยากรู้ว่าเหนือเมฆจะพูดอะไรเกี่ยวกับเธอ
“ไว้เราจัดการเรื่องนี้เสร็จเมื่อไหร่ ฉันจะส่งเธอกลับคืนสู่ครอบครัว”
“ผมกลัวว่านาย...เอ่อ...จะตกหลุมรักเธอเข้าซะก่อน”
“...” เหนือเมฆนิ่งไปครู่หนึ่ง หันหน้าไปทางหน้าต่างเห็นเงาสะท้อนของทานตะวันที่แอบยืนฟังอยู่หลังประตูผ่านกระจก “ไม่มีทางหรอก เพราะกูไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้หญิงคนนั้น”
