ANGELO VILLARIN: INFERNO OF DESIRE

CHAPTER TWO

ANGELO'S moans were relentless as the woman in the bar continued to pleasure him. They were in a VIP room, and her mouth worked tirelessly on his manhood. He wanted to forget, even for a little while, about the stressful days he'd had. He felt that if he stayed at their house, he would only go crazy. Besides, this was the life of Angelo Villarin. He grasped her head and pressed it further against his manhood. He didn't care if she choked from his actions, especially since he was close to reaching his peak.

“f**k you!” sigaw niya… “Ohhh s**t!” Halos manginig ang katawan niya ng makarating siya sa kasukdulan. “Stop!” pigil niya na sa babae dahil gusto pa nitong maghubad sa kanyang harapan. Para saan pa? Nakaraos naman na siya.

“What?” tanong sa kanya ng babae. Napansin niyang nataranta ito

“Tapos na ako,” sagot niyang kumuha ng pera mula sa kanyang wallet.

“Paano naman ako?”

“Problema mo na siguro kung paano ka makakaraos. Use your fingers to get through it. Besides, isn't this your job? To please your clients?” sagot niya sa babaeng nasa kanyang harapan, kaagad siyang tumayo at nagbihis. Wala itong nagawa ng umalis siya sa VIP room.

Bumalik siya sa bar upang uminom ng alak. Plano niya sanang umuwi na dahil hindi siya pinayagan ng kanyang ama na lumabas; tumakas lamang siya para makalanghap ng sariwang hangin. Ngunit may napansin siyang babaeng mag-isa at umiinom din; mukhang malalim ang iniisip nito kaya nilapitan niya.

Tumikhim si Angelo upang makuha ang pansin ng babae, at nagtagumpay siya. Nag-angat ito ng ulo at tinitigan siya. Napansin niya ang napakaamong mukha ng babae; para siyang nakakita ng anghel nang mga oras na iyon. At sa unang pagkakataon, naramdaman niya ang pagtibok ng kanyang puso sa hindi niya malamang dahilan. Nang mapatitig siya sa mga mata ng babae, may isang pamilyar na kislap—parang nakita na niya iyon noon, pero hindi niya matandaan.

"You're alone, aren't you? If you don't mind, can I join you? Do you want to drink together?" He said to the woman with a smile. He seemed to be using every charm he had to appear attractive to her.

Gumanti ng ngiti ang babae, kaya lihim siyang kinilig. "Sige, maupo ka. Wala naman akong kasama," sagot ng babae. Parang anghel sa kanyang pandinig ang boses nito.

Nakalimutan niya ang unang plano na umuwi na dahil sa babaeng nakilala. Kaagad siyang nag-order ng alak para sa kanilang dalawa. "Angelo Villarin," pakilala niya sa sarili bago niya inilahad ang kamay.

“Zen Chavez,” pakilala ng babae sa kanya. Inabot nito ang kamay sa kanya.

"Your name suits you. I think you're new here, because I've never seen you before," he said.

"And you seem to be a regular here, since you know everyone. Balikbayan ako. I'm just on vacation. I had some free time, so I came here to unwind. I'm Filipino, though.”

“Kung ganoon, mukhang kailangan mo ng taong nakakakilala sa Maynila kung gusto mong mag-ikot-ikot at mamasyal,” ani niya pa.

She smiled and asked, "Do you have time to show me around?" He felt like she might be interested in him, based on the way she was looking at him.

“Kung pahihintulutan, bakit hindi? Matatanggihan ko ba naman ang isang napakagandang babae?”

Ngumiti si Zen ng matamis sa kanya kaya gumanti rin siya ng ngiti bago niya nilagyan ng alak ang baso nito. Napansin niyang malakas uminom ang babae dahil sunod-sunod ang pagtungga nito ng alak habang nakatingin sa kanya. He remembered that she was from a different country, so she was used to stronger drinks.

Mukhang napapasobra na siya sa pag-inom dahil nagiging makulit na siya, panay rin ang paghawak niya sa kamay ni Zen, pero tumatanggi ito. Iba ito sa mga babaeng nakilala niya. Nang mapansin ng babae na medyo lasing na siya ay nagpaalam na itong uuwi. Hindi man lang ito nalasing sa alak na kanilang ininom pero hindi siya pumayag; kailangan niyang makuha ang contact number nito. Hindi pwedeng matapos sa isang gabi lang ang lahat; wala pang babae ang hindi niya nakukuha.

"Do you want me to drive you home? You don't look like you're in any condition to drive," wika pa sa kanya ni Zen habang pinagmamasdan ang mga mata niyang pupungay-pungay, nahihilo na nga siya sobrang kalasingan.

"Hin—di ka naman uminom, bakit parang ako lang ang nalasing?”

“Sanay ako uminom.”

“Kawawa naman ang magiging asawa mo, mukhang tatalunin mo sa inuman palagi," tumatawa niyang sagot sa babae.

"Alam mo bang ibig sabihin ng 'kapag may alak, may balak'? Mukhang 'yon ang ginawa mo sa akin, pero sa kasamaang-palad, ikaw ang nalasing," sagot ni Zen na tumatawa.

“Ako lasing? Hindi kaya!” Tanggi niya pa.

“Ihahatid na kita.”

Naramdaman na lang niya na may bumuhat sa kanya at isinakay sa isang sasakyan. "Hindi ako pwedeng umuwi, magagalit si Papa dahil lasing na lasing ako," sabi niya sa babae.

"Anong gusto mong gawin ko sa'yo?"

"Iuwi mo ako, kung gusto mo. Huwag lang sa bahay," sagot niyang pumipikit na ang mga mata.

Hindi niya na namalayan ang mga sumunod pang nangyari.

Sinunod niya ang gusto ni Angelo. Dinala niya ito sa inuupahang bahay na kanyang tinitirhan, ngunit hindi iyon ang kanyang tunay na tinutuluyan. Ayaw niyang malaman ni Angelo kung saan siya madalas pumupunta. Pagdating nila sa bahay, agad niyang tinawagan si Harry at inutusan itong dalhin si Angelo sa kanyang kwarto. Dahil sa kalasingan, halos hindi na magising si Angelo.

"Sigurado ka bang kaya mo na?" tanong ni Harry pagkatapos niyang sabihin na bumalik na ito sa bahay kung saan sila nakatira.

"Yup…Huwag ka nang mag-alala, ako na ang bahala kay Angelo Villarin. Parang hindi mo naman ako kilala. Para saan pa ang pag-aaral ko ng martial arts kung hindi ko kayang protektahan ang sarili ko?”

“Sabagay! Nakalimutan mong kaya mo palang patumbahin ang tatlong tao ng sabay,” ani pa ni Harry sa kanya kaya napangiti siya.

Hinatid niya si Harry sa gate bago bumalik sa kwarto. Tulog na tulog si Angelo. Napatitig siya sa lalaki, at napakuyom ang kanyang kamao.

“Alam kong may kinalaman ka sa pagkamatay ng kapatid ko, at hindi ako titigil hangga't hindi ko nalalaman kung sino ang pumatay sa kanya. Pinapangako ko, magbabayad ka, Angelo. Iisa-isahin ko kayo!”

Hindi alam ni Angelo na may nilagay siyang pampatulog sa alak na ininom nito. Binayaran niya ang waiter para lagyan ng pampatulog ang alak na iinumin nito.

She began to put her plan into action. She immediately searched for the man's phone and, using his fingerprints, easily unlocked it. She quickly began to look for anything that could be useful. She wanted to find anything that could lead her to a starting point, anything that would reveal what the Villarin’s knew.

Ngunit laking gulat niya nang makita niyang halos walang laman ang cellphone ni Angelo. Kakaunti lamang ang contacts at messages, at halos walang pictures. Ang mga contacts ay puro kamag-anak lamang, at ang mga photos ay mga larawan ng pamilya. Wala siyang nakitang anumang may kaugnayan sa kanyang kapatid, maging sa mga apps nito. Lubos siyang nagtaka. Malakas ang kutob ng nakapagpalit na ito ng cellphone dahil sa pagkamatay ng kanyang kapatid. Mabilis nitong napalitan ang cellphone. Lalo lamang tumaas ang kanyang pagdududa may kinalaman ito sa lahat ng mga nangyayari ngayon.