ยัยตัวร้ายกับคุณหมอมาเฟีย

แกร๊ก แอ๊ด เสียงปลดล็อกและเปิดประตูเข้ามาภายในห้อง "แฮปปี้ นี้มันอะไรกัน" ภศินถามแฟนสาวขึ้นทันทีที่เห็นแคทกับผู้ชายคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียงด้วยกัน "ภศินค่ะ ฟังแคทก่อนค่ะ" แคทลุกขึ้นมาโดยหยิบเสื้อคลุมมาใส่ก่อนที่จะเดินมาหาภศิน "จะอธิบายอะไรอีก" ภศินถามขึ้น "คือแคท" "มึงจะโกหกอะไรกูอีก ฮะ" ภศินเสียงดังขึ้น "ผู้หญิงเขาไม่ได้รักแล้ว ยังจะหน้าด้านมาอีก" ชายลูกครึ่งพูดขึ้น "กูไม่ได้ถาม มึงอย่าเสือก" ภศินพูดขึ้น "ภศิน คุณพูดกับจอร์นแบบนี้ไม่ได้นะ" แคทพูดขึ้น "จอร์นเหรอ มึงปกป้องมันเหรอ หึ " ภศินถามขึ้น "เราเลิกกันเถอะค่ะ เดือนหน้าแคทจะแต่งงานกับจอร์น" แคทพูดขึ้น "ถึงมึงไม่บอกเลิกกู กูก็ไม่เอามึงหรอก กูไม่ชอบกินของเหลือ" ภศินพูดขึ้น "นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะคะ" แคทพูดขึ้น "ขอให้เหี้ยกับเหี้ยอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขนะครับ" ภศินพูดจบก็เดินออกมาทันที ปัจจุบัน ณ โรงพยาบาล "อาจารย์หมอคะ วันนี้มีเคสตรวจทั่วไป 2 คนค่ะ" บัว พยาบาลสาวพูดขึ้น "ครับ ขอบคุณมากครับ" ภศินหลุดจากภวังค์และตอบพยาบาลสาวทันที "ภศิน เที่ยงว่างไหม ไปกินข้าวกัน" อร หมอสูติที่เป็นเพื่อนกับภศินพูดขึ้น "ไปเลย วันนี้ไม่อยากไปไหน" ภศินพูดขึ้น "เอ้า ทำไมอะ" อรถามขึ้น "มันรำคาญแกป่าว อร มายุ่มย่ามกับมันเกิน" เพทายหมอศัลยกรรมพูดขึ้น "เอ้าก็แค่ชวนปะวะ"อรพูดขึ้น "เอ่อ อย่าไปยุ่งกับมันมาก มึงเห็นหน้ามันไหมนะ" เพทายพูดขึ้น "ทำไม ยังลืมยัยแคทอะไรนั่นไม่ได้อีกเหรอ" อรถามขึ้น "ไม่รู้ ไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น" "อย่ามา โกหกภศิน เวลาแกคิดถึงเรื่องนั้นแกจะมาทำหน้าแบบนี้ตลอด ๆ อะ" อรพูดขึ้น "อย่ามาทำเป็นรู้ดี" "แล้วจริงไหมล่ะ" อรถามขึ้น "จะไปกินข้าวไม่ใช่ไง ไม่รีบไปล่ะ" ภศินภามและพลางลุกขึ้นยืน "ไปดิ รอไรล่ะ" อรหันไปบอกเพทาย 2 หมอหนุ่มสุดหล่อกับอีก 1 หมอสาวสวยที่เป็นหมอของโรงพยาบาลนี้ ออร่าเปล่งประกาย "นิชา นิชา" พยาบาลสาวเรียกชื่อคนทำความสะอาด "ค่ะ มาแล้วค่ะ" นิชารีบถือไม้ถูพื้นวิ่งออกมาทันที "ไปทำความสะอาดห้องคุณหมอภศิน ห้ามให้มีฝุ่นแม้แต่นิดเดียวนะ" บัวพยาบาลสาวพูดขึ้น "ค่ะ พี่บัว" นิชารับคำและเดินถือไม้ถูพื้นไปทำความสะอาดห้องหมอภศินทันที นิชา: ขออนุญาตแนะนำตัวค่ะ ชื่อ นิชา ชื่อจริง นางสาวนิชาภัทร อุนาดอนตาล กำลังศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาบริหารธุรกิจ สถานะตอนนี้เหรอ ค่อนข้างกำลังเริ่มจน พ่อแม่เกิดอุบัติเหตุตายหมด ตอนนี้นิ อาศัยอยู่กับยาย 2 คน หาเงินเรียนเอง อะไรที่ทำแล้วได้เงิน นิทำหมด ไม่ได้งก แต่ทุกวินาทีคิดเป็นจำนวนเงินได้ทั้งหมด "พี่บัวคะ เสร็จแล้วนะคะ นิขอตัวไปเรียนก่อนค่ะ" นิชาพูดขึ้น "อือ ไปเถอะ" บัวพูดและยื่นเงินให้นิชา 200 "ขอบคุณค่ะ" นิชาพูดและรีบวิ่งออกไปเพื่อให้ทันรถเมล์ที่จะมาในอีก 2 นาที "แฮ่ก ๆ เหนื่อยจริง" นิชาทั้งบ่นทั้งวิ่งเพื่อให้ทันรถเมล์ ด้านภศิน "แก กินเป็นอย่างเดียวหรือไง" อรถามภศินขึ้น "อือ ก็มันอร่อยที่สุดละ" ภศินพูดแล้วตักสปาเกตตีคาโบนาร่าเข้าปาก "นี่ ยัยอร เอามาชิมทีสิผัดขี้เมาของแกอะ" เพทายพูดและตักผัดขี้เมาของอรขึ้นมาทาน "เชี้ย อย่างอร่อย" เพทายพูดขึ้น "ของตัวเองก็มี ทำไมไม่กิน" อรถามขึ้น "ก็อยากลองชิมอะ งกเหรอ" เพทายถามขึ้น ภศิน: ผมชื่อ ภศิน ศรีบวรรัตนโชติการ หลานชายคนเดียวของอัลเดอร์ มาเฟียใหญ่จากอเมริกาที่ตอนนี้วางมือ ให้ผมเป็นคนดูแลทุกอย่างที่นี่แทน พ่อกับแม่ และปู่ฉผมอาศัยอยู่ที่อเมริกากันหมด มีแค่ผมที่อาศัยอยู่ที่บ้านภูดารันคนเดียว ตอนนี้ผมต้องดูแลทั้งงานโรงพยาบาลและงานมาเฟียที่ปู่มอบหมายให้ ผมมีน้องสาวคนนึ่งชื่อ ลลิสา น้องสาวตัวแสบที่เรียนจบ ป.ตรีแล้ว คาดว่าน่าจะกลับมาอยู่ที่ไทยเพื่อเปิดบริษัทนำเข้าและส่งออก ครืดดดด ครืดดดด ครืดดดด "อือ" "เย็นนี้มาเจอที่คลับกู มีเด็กเอ็นมาใหม่ มาลองเทสให้กูดิ" เดย์เจ้าของคลับ Dy พูดขึ้น "ทำไมไม่โทรหาไอ้ไนท์" ภศินพูดขึ้น "โทรไปแล้ว เวลาเดิมมาเจอกันที่นี่" เดย์พูดขึ้น "อือ " "ไอ้เพทายอะ" "เอ่อ เดี๋ยวกูลากมันไปด้วย" ภศินพูดจบก็วางสายไปทันที "ไปใหนวะ" เพทายถามขึ้น "ที่เดิม" ภศินตอบออกมา "เชี้ย พักนี้ทุกคืนเลยนะเว้ย" เพทายพูดขึ้น "มันก็ต้องมีบ้างปะวะ หรือมึงจะไม่ไป" ภศินถามขึ้น "ได้ปะละ" เพทายถามขึ้น "แล้วมึงคิดว่าไง" ภศินมองหน้าเพทายและถามขึ้น "เอ่อ รู้ละ คำตอบคือไม่ได้ กูต้องไป" เพทายพูดขึ้น "ไปเหอะ อิ่มยัง มีเคส" ภศินพูดขึ้น "ไปดิ มีนัดตรวจเหมือนกัน" อรพูดขึ้น "อือ เดี๋ยวไปจ่ายตังค์ก่อน" ภศินพูดและเดินออกไปทันที "เอ่อ กูไปสั่งกาแฟรอ" เพทายพูดและลุกไปสั่งกาแฟร้อนมา 3 แก้วทันที ณ ห้องตรวจ "วันนี้ไม่มีเคสแล้วนะคะ" บัวที่เดินเข้ามาพูดขึ้น "ครับ ขอบคุณมากครับ" ภศินพูดและหลับตาลงเพื่อพักสายตา "อาจารย์ ต้องการอะไรเพิ่มไหมคะ" บัวถามขึ้น "ไม่ครับ มีอะไรก็ไปทำเถอะครับ" ภศินพูดและหมุนเก้าอี้มาอีกฝั่งทันที บัวจึงเดินออกไปโดยทำหน้าเซ็ง ๆ นิดหน่อย