"ที่มึงพูดมา มึงแน่ใจ" เพทาย
"อือ แน่ใจดิ ทำไมอะ" ภศินถามขึ้น
"ตอนนี้มึงรักนิชา?" เพทาย
"อือ จะพูดว่างั้นก็ได้ จะบอกว่ารักก็ได้ ก็เหมือนรักแหละ แต่ยังไม่ถึงขั้นมากขนาดนั้น"
"ไอ้เชี้ย แล้วเรื่องสัญญา มึงจะเอาไง"
"เรื่องนั้นกะว่า รอให้นิท้อง กูจะยกเลิกสัญญา" ภศิน
"มึงจะเอาอะไรมาการันตี ว่านิชาจะคิดแบบมึง"
"ไม่รู้สิ กูแค่รู้สึกว่า นิชาก็ดูรักกูนะ" ภศิน
"มึงอย่ามั่นใจอะไรมากนัก ภศิน บางทีนิชาอาจจะไม่ได้คิดเหมือนมึงก็ได้"
"เชี้ย มึงเป็นเพื่อนกู ทำไมไม่ให้กำลังใจกูบ้างวะ" ภศิน
"รักเขาก็รีบบอกเขา ถ้าเขาหนีมึงไป มึงเองที่จะแย่" เพทาย
"ทำไมมึงคิดแบบนั้นวะ"
"มึงอย่าลืม ที่เขาอยู่กับมึงตอนนี้เพราะสัญญานั่น" เพทาย
"กูไม่ลืมหรอก กูรู้"
"เออ ถ้ารู้ มึงก็รีบทำให้ทุกอย่างมันชัดเจนซะ" เพทาย
"กูก็พยายาม"
"พยายามมันไม่พอ มึงต้องทำให้ได้"
"กูต้องทำไง" ภศิน
"บร่ะ แม่เจ้าโว้ย นายแพทย์ภศิน ขอคำ
