Bedenimi sımsıkı tutan Alpaslan olmasa ayakta durmam neredeyse imkansızdı. Silah sesinin yankısı hâlâ kulaklarımda çınlıyordu. Etraf tam anlamıyla bir kaos alanına dönmüştü. Yüzlerce insan bir anda sağa sola savrulmuş, bazıları korkudan çığlıklar atarken, kimisi çoluk çocuğunu toplayıp kaçmaya çalışıyordu. Her yerden panik dolu sesler yükseliyordu. Alpaslan’ın kolu belime sıkıca dolanmış, adeta beni yerimde tutmak için çaba sarf ediyordu. Gerginliği, tenime geçen kuvvetli dokunuşundan belliydi. Onun yanında olmasam, bu kargaşada ayakta kalamazdım.
Bin kişinin olduğu bu alanda hemen hemen herkes korkuyla oradan oraya koşturuyordu. Kalabalık dalgalanıyordu, insanlar birbirine çarpıyor, itiş kakış arasında nefes almak bile zorlaşıyordu. Askerler etrafı sakinleştirmeye çalışıyordu, ama nafile
