Nefes nefese, kalbim göğsümde atarken evden dışarı çıktım. Düşüncelerim karmakarışıktı, içimde büyüyen panik hissi adımlarımı hızlandırıyordu. Umarım gitmemiştir. Eğer gitmişse ne yapacağımı bilmiyordum. İçimdeki ses onu durdurmam gerektiğini söylüyordu. Mantıklı mıydı, değil miydi, bilmiyordum. Tek bildiğim şey onu durdurmam gerektiğiydi. Koşarken adeta içimdeki tüm duygular birbirine karışmıştı. Hem korkuyordum hem de ona ulaşmak için büyük bir kararlılık hissediyordum.
Asansörden indikten sonra binanın dışına çıktım ve etrafa baktım. Kimseyi görememek daha da panik hissetmeme neden oldu. Binanın yan tarafına doğru ilerlediğimde onu, kapının eşiğinde bir askerle konuşurken gördüm. Onu görmek içimde büyük bir rahatlama yarattı. Kalbim biraz daha sakinleşti. Derin bir nefes aldım ve hızla
