Hastaneye vardığımızda içeriye adım atar atmaz bir hemşire hızla yanımıza geldi. Alpaslan’ın telaşlı sesiyle durumu anlatmasının ardından beni sedyeye oturtup hemen tansiyonumu ölçmeye başladılar. "Tansiyonunuz biraz yüksek.”
Hemşire ilacı hazırlarken etrafı göz ucuyla süzdüm. Hastanenin beyaz duvarları, hafif antiseptik kokusu, oradan oraya koşuşturan sağlık çalışanları… Her şey bir anda gerçek dışı geliyordu. Alpaslan ise yanımda, bir an bile gözlerini benden ayırmıyordu.
Hemşire ilacı verirken, "Biraz dinlenin, tansiyonunuzun düşmesini bekleyeceğiz," dedi yumuşak bir sesle. "Doktor sizi birazdan görür." Başımı tekrar hafifçe salladım. Kendimi yorgun ve halsiz hissediyordum.
“Miden bulanıyor mu hala?”
“Biraz,” dedim gözlerimi kapatarak. “Ablamlara iyi olduğumu söyler misin? Merak et
