เพราะอาการไข้ทำให้ร่างบางยกมือขึ้นมากุมที่ศีรษะ อาการปวดหัวตึบจนไม่อยากจะตื่นขึ้นมาทำให้หญิงสาวอยากจะหลับลงไปอีกครั้ง แต่พอรู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจเพราะคิดว่าตัวเองอยู่ในโรงพยาบาลหรือเปล่า
“โอ๊ยยย ปวดหัวจัง”
ลุกขึ้นเร็วจนอาการบ้านหมุนถามหา แถมหัวที่ปวดอยู่ยิ่งปวดมากขึ้นไปอีก ของขวัญค่อยๆปรับสายตาให้มองเห็นชัดๆ เธอมองไปรอบๆในแสงสว่างอันน้อยนิดที่มาจากโคมไฟหัวเตียงเท่านั้น แล้วก็ต้องแปลกใจขึ้นไปอีกเพราะที่ที่เธอนอนอยู่นี้ไม่เหมือนโรงพยาบาลที่เธอเคยเห็น แต่เป็นเหมือนบ้านใครสักคน เพราะมีทั้งเฟอร์นิเจอร์และข้าวของที่มีร่องรอยการใช้งานทุกวัน
แอ๊ดดด!!!
ร่างบางสดุ้งมองไปที่ประตูเมื่อมีคนเปิดเข้ามา ก่อนจะจ้องมองผู้ชายชุดดำตรงหน้าอย่างไม่ไว้ใจ
“ตื่นแล้วเหรอครับ รอสักครู่นะครับผมตามหมออันเข้ามาให้” ผู้ชายชุดดำรีบวิ่งออกไปจนหญิงสาวมองตามไปอย่างงงๆ
