ทางตอนใต้
กวินกลับมาอยู่บ้านตัวเองเหมือนเดิมหลังจากวันที่เผลอจับแม่บ้านของโรงแรมพรากความบริสุทธิ์ เขายังคงนึกถึงหน้าไร้เดียงสาของหญิงสาวอยู่ไม่หาย ไม่ว่าจะเป็นตอนหลับตาหรือตอนคิดอะไรเพลินๆ ไม่มีส่วนไหนที่เขาจะจำไม่ได้เลย ทุกซอกทุกมุมที่เขาได้สัมผัสมันทำให้เขารู้สึกโหยหาแบบที่ไม่ควรจะเป็น
“นี่ครับนายงานที่ให้ผมไปจัดการ” คีย์และเตอร์เดินเข้ามาหาเจ้านายในส่วนของห้องทำงาน ก่อนจะยื่นแฟ้มงานที่ได้รับมอบหมายส่งให้เขาได้ตรวจสอบ
“อืม พวกมึงทำได้ดีอยู่แล้ว”
“ส่วนอีกเรื่องที่นายให้ผมไปสืบ เธอคนนั้นชื่อของขวัญครับ อายุ 25 ปีเธอพึ่งเสียญาติที่เลี้ยงมาตั้งแต่เด็กไปเมื่อต้นปีก่อน เธอเป็นเด็กขยันทำงานเลี้ยงตัวเองส่งตัวเองเรียนแถมยังเลี้ยงยายแก่ที่ป่วยก่อนท่านจะเสียไปด้วยครับ” เตอร์รายงานตามที่ได้ข้อมูลจากการถามผู้จัดการของโรงแรมมาอีกที
“เธอทำงานที่โรงแรมนานหรือยัง” จะบอกว่าไม่เคยเห็นก็ไม่แปลก ปกติแผน
