ของขวัญชันตัวเองขึ้นมาอย่างช้าๆ ให้หลังพิงกับหัวเตียงพลางใช้มือทั้งสองข้างกุมศีรษะเอาไว้ เพราะตอนนี้เธอรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งหัว ดวงตากลมโตกวาดสายตาไปตามพื้นเพื่อหาเสื้อผ้าที่เธอใส่มา แต่ก็ต้องถอนหายใจทิ้งเพราะมันกลายเป็นเศษผ้าแทนไปแล้ว
ก๊อก ก๊อก…
หญิงสาวมองไปที่ประตูห้องอย่างหวาดระแวง ในใจนึกแค่เพียงว่าจะเป็นเขาอีกหรือเปล่า
“ขอโทษค่ะ ป้าเอาข้าวมาให้ทานอะไรหน่อยนะคะ”
ผู้หญิงที่แทนตัวเองว่าป้าเดินเข้ามาภายในห้อง ในมือถือถาดอาหารที่ส่งกลิ่นหอมฉุยเข้ามาด้วย แต่หญิงสาวไม่มีอารมณ์ที่จะกินเธอแค่อยากจะออกไปจากที่นี่เท่านั้น
“ป้าไม่ทราบว่าคุณชอบทานอะไร ป้าเลยเลือกทำข้าวต้มกุ้งมาให้ค่ะ คุณไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่มา คงหิวแย่ป้าวางไว้ตรงนี้นะคะ”
“หนูไม่หิวค่ะ” พูดจบก็ทิ้งตัวลงและดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมทั้งตัวมิด
ฝั่งเหนือ (พายุ)
“ขวัญ!!!” พายุสะดุ้งตื่นขึ้นมาร้องเรียกหาหญิงที่อยู่ในใจเขามาตลอดหนึ่ง
